Lelijke bakbeesten
MONIGA
Monica ziet het nut niet van de speakers die
Nieuwe Liefde mee wil verhuizen. Hij wel.
die ineens over zijn wangen rollen. Met een
gebroken stem: „Bizar. Toch?"
„Toch wel, ja. Ik zie de beperkingen als je
ouder wordt. Soms moet je dingen niet uit
stellen. Ik ben 47. Dat is nog niet oud en ik
kan alles nog. Dus laat ik het dan nü doen
en niet nog tien jaar wachten. Ik vind het
leuk om heel af en toe met mijn broers in
de kroeg te staan en 2 uur 's nachts straal
bezopen thuis te komen. Of naar Armin van
Buuren op Ibiza te gaan met mijn neefjes."
„Afgezien van veel voetbal kijken en een
beetje Netflixen, nee. Nog een nummer 1-
hit schrijven zou wel mooi zijn. Ik heb net
voor Jan Smit een single gecomponeerd en
ben nu met Elske de Wall aan het schrijven.
Maar naast meer tijd voor muziek maken,
heb ik niets gepland. Ook om mezelf te be
schermen. Ik ben bang dat je in dat zwarte
gat belandt als je van alles wilt en er komt
niks van terecht. Mensen vragen of ik mis
schien terugkeer naar de radio op een ander
tijdstip van de dag. Dat kan ik wel beloven,
maar dan trek ik weer dat harnas aan. We
zien het wel. Ik wil eerst ervaren óf ik het
ga missen."
Tijdens de verhuisweek
van Nieuwe Liefde reden we met
een volgeladen busje twee keer
op en neer naar zijn nieuwe stad.
Muziekje aan, zonnetje aan de
hemel, we waren zowaar vier
hele dagen samen, een zeldzaam
heid. Natuurlijk ging ik mee om
te helpen - net als zijn vader van
80, die trouwens tilt alsof hij nog
50 is. Mijn gesjouw was niet ge
heel onbaatzuchtig. Ik zag ook
een mooie kans me alvast te ont
doen van toekomstige, ongewen
ste huisraad, mochten we ooit
gaan samenwonen.
„Goh, doen die het nog wel?"
begin ik voorzichtig. Ja hoor,
die doen het nog. Uitstekend
zelfs, laat Nieuwe Liefde weten.
Alleen moet hij de juiste kabel
tjes weer zien te vinden. Die is hij
jaren (let op: jaren!) geleden
kwijtgeraakt.
De speakers zijn afzichtelijk.
Glimmende witte torens van een
meter hoog. Ze waren vast ooit
state of the art, maar dat moet
eind jaren 90 zijn geweest. Nu
kunnen ze hooguit dienstdoen
als bijzettafels in een edelkitsch
kampers-interieur. Is het niet
eens tijd afscheid te nemen van
deze relikwieën uit het pre-digi-
tale tijdperk? Hij heeft nu toch
een prachtige speaker niet groter
dan een melkpak die zelfs com
municeert met zijn mobiele tele
foon en misschien nog wel mooi
ere muziek produceert dan die
bakbeesten ooit hebben gedaan?
Nieuwe Liefde lacht me hartelijk
toe en laadt zijn witte torens on
verstoord in het busje.
Liefde voor afgeschreven elek
tronica zit diep bij mannen, dat
is me inmiddels wel duidelijk.
Hoeveel moeite heeft het me niet
gekost dat achterlijke surround
sound-systeem plus bijbehorend
snoerenwoud van Ex-Man het
huis uit te krijgen. Pas toen het
een jaar in een doos had staan
verstoffen, mocht ik het op straat
zetten.
In het nieuwe appartement-
denk hoge plafonds, houten vloe
ren - hebben we fluks alle meu
bels op hun plek. En kijk eens
aan, dat is winst, er is een zee van
rust ontstaan naast de televisie.
De witte torens hebben een
prachtig plekje in de vochtige
berging gekregen. En dat - weet
iedereen - is toch een flinke stap
dichter bij het grofvuil.
Woonwerkverkeer
Dagelijks rijdt Evers
250 kilometer, van
Hardenberg naar
Hilversum en terug.
Speelt dit ook een rol in je beslissing om
te stoppen?
Geen grootse ambities verder?
Mijn hoofddoel zijn de boxen.
Monica Beek (41) is journalist.
Ze woont samen met haar dochters
van 7 en 10 en heeft een vriend.
ZATERDAG 15 DECEMBER 2018 13
