Portretten en self ies
in Stadhuismuseum
7
KNRM-SCHIPPER AFSCHEID
De kracht van de
kering vergeet
Johannes Post nooit
meer. Net zo min als
zijn bemanning,
waarmee hij lief en leed
deelde. De schipper
van KNRM Neeltje
Jans stopt.
Het varen vindt schip
per Johannes Post (57)
van KNRM-station
Neeltje Jans prachtig.
Maar het contact met
zijn bemanning staat voor hem
met stip op nummer één. Toch
neemt het 'boegbeeld' van het
Zeeuwse reddingsstation binnen
kort afscheid van de ploeg redders,
waarmee hij bijna veertien jaar
lang het water bewaakte. Maandag
24 december om 7 uur 's morgens
zet Post zijn pieper voor de laatste
keer uit.
Een heel mooie baan is het, zon
der meer. Maar wel één die altijd
aan je trekt. „Je hebt een ketting
van vijftien kilometer aan je been.
En je bent 24/7 beschikbaar." Niet
dat die ketting hem ooit dwars zat
of dat zijn vervangers niet klaar
stonden om voor hem in te sprin
gen. Maar een beetje meer bewe
gingsvrijheid is zo langzamerhand
wel fijn. Zeker met kleinkinderen
aan de andere kant van het land.
Post gaat per 1 januari als locatie
manager op de visafslag in Den
Oever (vlakbij de Afsluitdijk) aan
het werk.
Rollercoaster
Zijn jaren bij de KNRM omschrijft
de schipper als een 'rollercoaster
van hoogte- en dieptepunten'.
Steeds tegen dat decor van de
Stormvloedkering. „Mensen zeg
gen: die kering is een zegen en een
vloek. En dat is het ook. Die kering
wordt echt door mensen onder
schat. Wat een stroming en een
zuigkracht. Wat een geweld. Dat
blijft me altijd bij." Zoals ook de
keren dat hij met zijn bemanning
te hulp schoot bij ongelukken met
een fatale afloop, zoals het ongeval
met autocarrier Baltic Ace of de
drie sportvissers die vorig jaar in
mistig weer verdwenen. „Maar
ook als er wat met je bemanning
gebeurt, neem je dat mee."
Lief en leed (van geboortes tot
begrafenissen) worden samen in
tensief gedeeld. „Ik ben niet alleen
schipper, maar ik ben ook vader,
pastoor, psycholoog, mentor en
Die kering wordt echt
door mensen
onderschat.
Wat een stroming
geestelijk verzorger. Natuurlijk is
niet iedereen een open boek, maar
je bent wel betrokken. Je beman
ning houdt je altijd bezig."
Vóór zijn KNRM-tijd voer Post,
visserszoon uit Den Helder, op een
kotter waar hij zich opwerkte van
dekknecht tot schipper. De stap
naar Zeeland was best een grote.
Zijn gezin - met schoolgaande
kinderen - kwam hem pas na een
halfjaar achterna. Tot die tijd sliep
hij in zijn uppie in het boothuis
aan het water.
Vrijwilligers
Vijf dagen in de week en dan in
het weekend even terug naar Den
Helder. „Dat weg zijn van huis was
ik wel gewend, maar dat alleen
zijn was best wennen. Je hebt hier
een fantastisch uitzicht ja. Maar ik
zat hier ook met noordwest 9 en
met sneeuw- en regenbuien. En
dan helemaal alleen hè? Op zo'n
kotter heb je altijd reuring."
En dan die taal, grijnst Post.
„Daar heb ik echt aan moeten
wennen. Vooral als ze hier onder
ling Zeeuws praatten." Toch was
hij, met zijn gezin, binnen no time
in Zeeland geworteld. Dankzij
hun kerk (de vrijgemaakte kerk in
Vrouwenpolder), de KNRM („Dat
is een superorganisatie") en de
vrijwilligers van het reddingssta
tion waarmee Post de afgelopen
jaren zoveel deelde. „Dat is wel het
allerleukste aan deze baan. Het
werken met vrijwilligers. Die zijn
zo gemotiveerd en enthousiast.
Dat houdt je zelf ook op de been.
Die mensen zijn echt super."
ZIERKZEE Het bevroren beeld; van
portret naar selfie: onder die noemer
wordt in het Zierikzeese Stadhuis
museum een nieuwe wisselexposi
tie geopend. De tentoonstelling is
van 14 december tot 18 maart te
zien.
Voor de opkomst van de fotogra
fie was er het geschilderde portret.
Het sierde de muren van oude kas
telen en herenhuizen. Zo'n schilde
rij kostte veel tijd en geld. De iden
titeit van de geportretteerde bleek
uit de kleding, de achtergrond en
andere details. Het laten maken van
geschilderde portretten was voor
behouden aan de elite.
Toen de fotografie werd uitge
vonden, werd portretfotografie snel
populair. Men ging langs bij een fo
tograaf, hoefde maar even stil te zit
ten en werd vastgelegd op de gevoe
lige plaat. Het was sneller en goed
koper dan een schilderij. Zo werd
het ook voor andere lagen van de
bevolking mogelijk hun identiteit
te tonen. En zo kennen we nu de
selfie.
Het gemeente-archief van
Schouwen-Duiveland bevat een
schat aan fotomateriaal, waaronder
vele portretfoto's, alle gemaakt op
Schouwen-Duiveland. Het Stad
huismuseum heeft nu een bijzon
dere selectie gemaakt uit dat aan
bod, die de ontwikkeling laat zien
van de fotografie van eind 18e eeuw
tot de selfies van nu.
woensdag 12 december 2018
SD
'Werk dat als een ketting aan je trekt'
Johannes Post
Neeltje Jans
-Johannes Post
OUWERKERK Het Wa
tersnoodmuseum heeft
de eerste erepenning in
haar bestaan toegekend
aan Corrie Vijverberg. Ze
kreeg de zilveren onder
scheiding van directeur
Siemco Louwerse van
wege haar jarenlange
inzet en betrokkenheid bij
het museum. Vijverberg
begon in 2004 als vrijwil
liger en trad zeven jaar
geleden in dienst als
coördinator groepsboek-
ingen. Per 1 januari gaat
ze met pensioen en wordt
ze weer vrijwilliger. Ze
kon eind 2017 al met pen
sioen, maar stelde dat uit
in verband met de drukke
agenda in het (65e) her
denkingsjaar 2018.
FOTO WATERSNOODMUSEUM
Schipper Johannes Post neemt na 14 jaar afscheid van het KNRM-station Neeltje Jans. foto dirk jan gjeltema
