24 ZE
JACHTCURSUS MEER VROUWEN
Steeds meer vrouwen willen op
jacht. Ze gaan in groten getale op
cursus. Een verdrievoudiging in korte tijd.
Wat lokt ze? Op pad met twee dames
die gepassioneerd genieten van de
jacht. „Een damesgeweer? Onzin."
Volle bak bij
jagersopleiding,
dankzij jonge
vrouwen
zv
Allerminst manwij
ven, maar ook nooit
poppenmeisjes ge
weest. Jantine den
Braber-Dooge en
Debby Smit houden gewoon van
de jacht en het buitenleven. De
trekker gaat soms met gelakte na
gel over, maar ze deinzen er niet
voor terug de geschoten haas tot
op het bot te fileren. Vrouwen in
de jacht. Het zijn er nog niet veel,
maar stormenderhand (zie ka
der) wel steeds meer.
„Ik eet liever een geschoten
eend die een mooi leven had, dan
een plofkip die nooit daglicht
heeft gezien", zegt Jantine (40)
uit Sint Philipsland. Zij gaat al
van kleins af aan mee de polder
in, maar heeft pas sinds dit wild-
seizoen haar jachtakte. „Al die ja
ren ging ik vooral mee uit passie.
Het rentmeesterschap over de
natuur die we zullen moeten be
heren. Maar natuurlijk ook het
jachtgevoel, de drijvers die je
hoort, de spanning, wind in het
haar... Nu mag ik ook schieten,
maar dat was en is nooit mijn
voornaamste reden."
Voor de Willebrordse Debby
Smit (34) gaat geen uur voorbij
zonder dat ze met de jacht bezig
is. Ze kreeg haar vriend Conny
tijdens een drijfjacht in het vi
zier, traint met haar springerspa-
niël, pup Pip, en handelt in haar
eigen jachtkledingmerk Gids with
guns.
„Mijn vriend en ik leven samen
voor de jacht, gepassioneerd, dag
en nacht. Hier in de polder en dik
wijls in het buitenland. Ook vaak
in groepen driften met wel twaalf,
dertien geweren en inderdaad: je
ziet steeds meer vrouwen."
Waarom ook niet? Voor dit duo
is er wat de jacht betreft nauwe
lijks verschil tussen man en
vrouw. „Misschien", zegt Jantine,
docent beeldende vorming op een
mbo, „hebben mannen wat meer
scoringsdrift. Die willen hun
lijstje afwerken, die willen aan het
eind van de dag wat geschoten
hebben. Mij maakt dat niet zoveel
uit. Hoewel. Onlangs had ik een
mooie kans op een fazant, maar
mijn geweer stond nog op safe.
Vogel gevlogen; da's dan wel even
balen."
Debby denkt dat vrouwen wel
licht wat terughoudender zijn in
het schot. „Ik wil zeker weten dat
ik goed raak. En ik gun een ander
ook wat. Als je lang aanzit, bij
voorbeeld op reewild, droomt een
vrouw weieens even weg. Maar
verder? De belevenis is hetzelfde.
Ik zie dat onderscheid tijdens de
jacht niet zo, dat zit hem eerder
in karakters. Onder mannen be
staan ook mutsen."
Toch gaan in jagerskringen ge
ruchten dat vrouwen scherper
zouden horen, scherper zouden
schieten. 'Op de kogel' zou dat
best eens kunnen, lacht Debby
met haar jarenlange ervaring.
„Als ik in het donker op de var
kens zit, is dat diepe concentra
tie. In seconden gebeurt er veel.
Je luistert, ontdekt met warmte-
beeld een rotte varkens, ziet dat
het een zeug is met frislingen...
dus schiet je niet. Meteen daarna
ben je helemaal zen. Datzelfde ri
tueel en gevoel kan mij overko
men als ik een zieke gems moet
schieten. Het is nooit alleen dat
schot."
Een levenswijze, daarvan zijn
beide dames allang overtuigd. De
voorbereiding, de jacht zelf, de
sterke verhalen, maar ook daarna.
Jantine die het wild gewoon
thuis slacht, staat in de Flip-
landse familie bekend om
haar soep en worst. „Ik
weet in ieder geval wat
wij eten", lacht Den
Braber, getrouwd
met jager Arjan.
Ze vindt het fijn
om samen de
jacht te bele
ven. „We
kunnen een
prachtdag
hebben
zonder dat
er gescho
ten is.
Laatst in
Duitsland
geen
zwijn
ge
zien,
ter
wijl een andere groep een vol ta
bleau had geschoten. Maar we
hebben met alle zintuigen geno
ten." Die beleving is volgens Jan
tine en Debby voor vrouwen niet
anders als voor mannen. Zoals er
ook fysiek geen onderscheid is
als er een sloot in het jaagpad ligt
of een pindraad omhoog gehou
den moet worden. „Vrouwen
zijn wat grotere kou- kleumen.
Maar da's in het algemeen zo. En
natuurlijk worden weieens
flauwe grapjes gemaakt over
vrouwen en raak schieten. Maar
die negeren wij gewoon. Of wij
gaan er keihard overheen."
Beiden willen nog graag een
misverstand uit de weg ruimen.
Dat vrouwen beter af zijn met
een, lichter, damesgeweer. „On
zin", zegt Debby, „dat scheelt
hooguit een halve kilo. Na de eer
ste dag heb je wat spierpijn, maar
dat went snel, hoor."
Jantine moet er ook niets van
hebben: „Een damesgeweer is
niks. De trekker zit te dicht bij de
kolf. Gewoon een normaal ge
weer is oké. Misschien dat
mannen meer kicken op hun
apparaat en het merk,
maar voor mij telt al
leen dat ie goed zit en
het goed doet. Meer
is niet nodig."
maandag 10 december 2018
Nagellak aan de trekker
John Bas
Sint Willebrord/Sint Philips-
land
A Debby Smit schoot een zieke gemsbok in Frankrijk, op het
jachtterrein van vrienden, foto conny de jong
De Stichting Jachtopleidingen
telt zo'n 150 vrouwelijke cursis
ten dit jaar. Inmiddels is 15 pro
cent van de examenkandidaten
vrouw. In korte tijd is hun aantal
verdrievoudigd.
Nooit eerder was het aantal vrou
wen dat de jachtopleiding volgt zó
groot. De Stichting Jachtopleidin
gen telt zo'n 150 vrouwelijke cur
sisten dit jaar. Inmiddels is 15 pro
cent van de examenkandidaten
vrouw. In korte tijd is hun aantal
verdrievoudigd. En ze worden
steeds jonger. Zowel bij vrouwen
als mannen is tegenwoordig de
helft van de cursisten jonger dan
36 jaar.
De Koninklijke Nederlandse Ja
gersvereniging telt 300 lokale ja
gersverenigingen met 21.000
leden, van wie 1500 vrouwen.
