WL
9
10
i
11
8
Woensdag begint de rechtszaak
tegen Jos Brech, verdachte in de zaak-Nicky
Verstappen. De familie hoopt eindelijk te horen
wat er met Nicky is gebeurd in de zomer van
1998. Wat weten we tot nu toe?
RECONSTRUCTIE MOORD NICKY VERSTAPPEN
Als Nicky Verstappen op zaterdagoch
tend wakker wordt in zijn slaapkamer,
ziet hij overal rood en wit. Het zijn de
kleuren van Ajax, zijn favoriete voetbal
club. Ooit wil hij daar voetballen. Later,
als hij groot is. Het zijn jongensdromen.
Nicky is 11 jaar oud en staat niet op het
punt op trainingskamp te gaan, maar op
zomerkamp van het plaatselijke jeugd
werk.
Hij vindt het spannend, ook al is de
Brunssummerheide hier maar een
uurtje vandaan. Nicky's heimwee
zorgde ervoor dat hij vorig jaar niet
meeging op kamp, in tegenstelling tot
veel andere kinderen uit het dorp. Hij is
ook nog maar een jochie, met sproetjes
en een oorbelletje. Peet heet zijn vader,
zijn moeder Berthie. Femke (7) is zijn
zusje. Hier, in het huis in Heibloem,
wonen ze met zijn allen.
Nicky's jeugdvriend Mark Hermanns
kan zich jaren later nog voor de geest
halen hoe het was in die plaats met nog
geen duizend inwoners. Samen met
Nicky en de anderen elke dag voetballen
op het plein, oorlogje spelen. Onnozel
heid, lompigheid, gelach. Zo hard achter
elkaar aan rennen, dat één van de
vriendjes bij Nicky door de ruit vliegt.
Allemaal willen ze profvoetballer wor
den. Niemand zo graag als
Nicky, die niet bekend zal
worden om zijn voeten
werk, maar om iets vrese
lijks.
Dat weet nog geen van de
kinderen of ouders, als ze
zich verzamelen bij de kerk
voor het vertrek naar het
kamp op Heikop. Maar
sommige volwassenen die
zich hier verzamelen, we
ten wél iets anders: dat de
kampleiding niet van on
besproken gedrag is. Er is
zelfs een veroordeelde pe
dofiel in de gelederen, de oprichter van
het jeugdwerk in Heibloem. Maar daar
over wordt gezwegen, als kussen wor
den uitgedeeld en de kinderen de bus
instappen. Ouders zwaaien.
De vriendjes die het dichtst bij elkaar
staan, vormen in de bus samen groepjes.
Ze mogen zelf kiezen bij wie ze in de
tent liggen. Nicky, Mark en twee andere
vriendjes bedenken samen een naam.
Ze noemen zich de Nightriders. Stoere
naam, stoere jongens. Soort van. Mark:
„Als we 's avonds in het donker moesten
plassen, maakten we altijd iemand wak
ker. Dat was zo afgesproken. Nicky hield
niet zo van het donker."
Na aankomst installeren ze zich in die
ene groene tent, aan de rand van het
bos. Elke ochtend klinkt een trompet.
Zo beginnen de dagen vol spelletjes,
zwemmen, eten in de grote tent. Samen
slapen ook.
Op zondagavond ontstaat er even een
opstootje onder de vriendjes. Er is
Hubba Bubba kauwgom kwijt en dat
zorgt voor ruzie in de tent. Als ze gaan
slapen, is het wel zo'n beetje goedge
maakt. Samen hebben ze even daarvoor
nog 'verover de vlag' gespeeld. Kleine
jongens, kleine zorgen.
Paniek. Dat gevoel als je verwacht dat
iemand naast je staat, maar diegene daar
ineens niet meer is. Maar dan keer hon
derd. Dat voelen Berthie en Peet, als
Femke hen waarschuwt. Het is maan
dagochtend rond 09.00 uur
als de telefoon gaat in Hei
bloem. Eén van de kamp
leiders vertelt Berthie:
Nicky is weggelopen.
Zijn vriendjes ontdekken
als eersten dat hij is ver
dwenen. Zij zien de lege
plek, die door één van hen
's nachts al wordt opge
merkt. Hun verhaal zorgt er
voor dat Berthie en Peet
elkaar vol zorg aankijken.
Als hun blikken kruisen,
weten ze: weglopen is niks
voor hun zoon. Die doet dat
niet zomaar en zeker niet in zijn eentje,
in alle vroegte. Daarvoor is hij te bang.
Peet stapt in zijn auto. Hij racet naar het
kamp.
Toch gaan niet alle alarmbellen af op
het politiebureau in Brunssum, als de
kampleiding maandagochtend de ver
missing meldt. De boodschap dat de
jongen na een ruzie is weggelopen, zet
de agenten op het spoor van een zomers
routineklusje. Nicky zal tegen de mid
dag wel weer opduiken, is de verwach
ting. En dus blijft een groots opgezette
zoekactie uit. Wel wordt Nicky's signa
lement doorgegeven aan collega's van
andere eenheden. Patrouilles worden
naar de heide gestuurd.
Daar zoeken Peet, Berthie en andere
familieleden al op eigen houtje. Ze rij
den kriskras door het gebied, met auto's
en mountainbikes. „We deden maar
wat. Ieder paadje wat we nog niet gezien
hadden, reden we in", zal Peet daar later
over zeggen.
De kinderen ondernemen ondertus
sen activiteiten buiten het kamp. Het
voorkomt niet dat angst vat op ze krijgt.
De overgebleven vriendjes van Nicky
kruipen zowat boven op elkaar, als ze
's avonds hun tent ingaan. Op de heide
klinkt dan nog de oproep van de politie:
„Nicky, als je dit hoort, kom naar de
zwaailichten." De kinderen horen het
ook. In het begin dacht Mark nog dat
Nicky wel zou terugkomen. Nu besluipt
de jongen het gevoel dat hem altijd zal
bijblijven. Dat Nicky niet is weggegaan,
maar is weggenomen.
En Berthie en Peet? Ze gaan terug
naar Heibloem om bij Femke te zijn.
Hun zoon is al 15 uur vermist. Ze zijn ra
deloos.
Het dringt de volgende ochtend dan
toch ook op het politiebureau in Bruns
sum door: dit is foute boel. Als een re
chercheur 's ochtends op de Heikop van
Peet hoort dat zijn zoon nooit zomaar
zou weglopen - 'hij is een schijtluis' -
wordt het alarmfase één. Dan pas.
In de verzengende hitte van die elfde
augustus, met dik 30 graden en volop
zon, worden zoekteams geformeerd.
Speurhonden komen, een vliegtuigje
gaat de lucht in om van bovenaf het 600
hectare grote natuurgebied af te speu
ren.
Op de nabijgelegen Navo-basis wordt
een oproep gedaan aan beroepsmilitai
ren om mee te helpen zoeken: „Dat was
nodig om snel een grote groep mensen
op de been te krijgen", zegt een betrok
ken oud-politieman. Het is zomerva
kantie, dus de personeelsbezetting bij
politie en marechaussee is krap.
Aan het einde van de middag gebeurt
wat achteraf gezien maandagochtend
meteen had moeten gebeuren. In een
groot lint kammen politiemensen,
ME'ers, marechaussees, vrijwilligers,
Navo-militairen, dorpsgenoten en fami
lieleden de Heide af. Besloten wordt om
eerst richting het noorden te lopen. Het
zal die avond een ongelukkige keuze
blijken. Maar nu is de sfeer nog hoopvol.
„Hij komt straks kwiek tevoorschijn er
gens, dachten we. Niemand geloofde dat
het echt mis was", zegt een betrokkene.
Voor Nicky's ouders moet het een
surrealistisch tafereel zijn: terwijl zij
doodsbang zijn dat hun zoon iets ergs is
overkomen, gaat het zomerkamp ge
woon door. Veel kinderen gaan dinsdag
nog zwemmen, maar de sfeer is ver
ziekt. Nicky's vriendjes ontworstelen
zich aan het programma en zoeken ook.
Ze roepen om Nicky. Een antwoord
blijft uit. 's Middags grijpt de politie in.
Het kamp wordt afgeblazen. Terwijl
Marks vader naar het kamp komt om
mee te helpen, gaat de jongen zelf naar
huis. Sommige kinderen huilen bij ver
trek. Een bus brengt ze terug naar Hei
bloem, waar alle moeders staan te
wachten, op één na: Berthie.
Zo wordt het avond. De grootschalige
zaterdag 8 december 2018
GO
Niels Klaassen en Carla van der Wal
V>_ .a
VERDWEEN
AUGUSTUS 1998
ZATERDAG
AUGUSTUS 1998
ZONDAG
AUGUSTUS 1998
MAANDAG
AUGUSTUS 1998
DINSDAG
