Ondine
Zuurkool. Met een
slavink nog wel
t
In het nieuws
Uit het nieuws
Minister bezoekt Zeeland
Bom WON zet Vlissingen op scherp
DEZE WEEK IN Z.
Deze slag
was van
grote
waarde
Spannend
vond ik
het niet
'Het stinkt',
zei mijn
zoon.'Ik ga
even bij
papa wonen'
6 MONIQUE
WILALLES
GRAAG GOED
DOEN
9 ROB BLIKT
TERUG OP
ZIJN JEUGD
IN HULST
10 DEGROTE
VERLEIDING
KIEST VOOR
BIOPLASTIC
pt eten we?" Hij klinkt achterdochtig. Alsof
ik ooit iets zou serveren wat absoluut niet
eetbaar is, of zelfs gevaarlijk. „Zuurkool!",
zeg ik. Goede, Hollandse kost, vol vitamine
C. „Met een slavink nog wel. Je hebt geluk,
jongen. Ik eet zelf pukkelpompoensoep."
Hij buigt zich over de pan, snuift achterdochtig. „Toch
niet de zuurkool uit de wc, hè? Dan hoefik hem echt niet,
hoor."
„Nee jongen. Deze komt van Albert Heijn. Eet op."
Hij had nu klaar moeten zijn, de zelfgemaakte zuurkool.
Vier weekjes fermenteren, en dan hadden we kunnen
smullen. Althans, dat zei de meneer op het YouTube-film-
pje dat ik samen met mijn buurvrouw ongeveer twintig
keer bekeek, ter voorbereiding op het avontuur.
De grote dag brak aan. Hadden we alles? Een container,
want daar ging het prima in, had ze op YouTube gezien.
Karnemelk, jeneverbessen, peperkorrels, koriander- en
mosterdzaad, zout en en zes witte kolen.
We keken nog eens samen.
Eitje was het, als je de meneer
op YouTube mocht geloven.
„Nog één keer", zei ik telkens.
„Voor de zekerheid." Voor het
snijwerk hadden we een
heuse keukenmachine. In no
time waren de kolen in keu
rige snippertjes gesneden. De
buurvrouw nam een emmer
en begon zout door de kool te
kneden. „Zoveel?", vroeg ik
aarzelend. „Het kan ook met
minder, heb ik gelezen. Zul
len we nog een paar filmpjes
kijken? Van andere manieren
om zuurkool te maken?"
Ze schudde heftig van nee.
Een uur later hadden we al
lebei een container met zuur
kool. „Dat wordt dan een
wedstrijdje: wie heeft de be
ste zuurkool", opperde ik
hoopvol.
„We zullen zien", zei ze
wijs.
In de dagen die volgen rep
ik mij elke dag naar de kast
waar binnen de oranje contai
ner het geheimzinnige fer
mentatieproces gaande is.
Elke dag dient de zuurkool
even te worden gelucht, an
ders kan het hele zaakje ont
ploffen, had ik begrepen. Een
taak die ik met groeiende te
genzin vervul. „Het stinkt",
zegt mijn zoon. „Ik ga even bij
papa wonen."
Op dag zes komt m'n ex op bezoek.
„Wat ruik ik?", vraagt hij achterdochtig.„Begin jij nou ook
al", snib ik. „Dat is zuurkool! Die geur is heel normaal hoor.
Dat is een fermentatieproces. En als je het weten wil, ik heb
om de lucht te verdrijven ook nog wat wierook aangesto
ken. Dat zul je wel ruiken."
Vijf minuten later is ook hij op de vlucht geslagen.
Daar zit ik dan, alleen in mijn stinkende huis. Gedeelde
smart is halve smart, dus bel ik de buurvrouw. „Stinkende
zuurkool? Nee hoor, die van mij ruikt heerlijk!", zegt ze
meelevend. „Misschien had je er tóch wat meer zout in
moeten doen?"
Dat doet de deur dicht. Walgend leeg ik de inhoud van de
pot in het toilet. Rotting en zwavel, de geur van de hel.
Zelfs de wc kokhalst even als ik doortrek. Veel vitamine C
zal er wel niet in gezeten hebben, flitst het door me heen
voor ik, bevangen door de stank, ineen zijg.
Minister Ingrid van Engelshoven
brengt morgen en overmorgen
een werkbezoek aan Zeeland. Op
haar route komt ze onder meer
langs onderzoeksinstituut NIOZ
in Yerseke, het Bevrijdingsmu
seum in Nieuwdorp en diverse
scholen in Middelburg.
Stef Traas (foto), directeur van
het Bevrijdingsmuseum, leidt de
bewindsvrouw van Onderwijs,
Cultuur en Wetenschap rond.
Aan de rondleiding gaat geen
speciale voorbereiding vooraf.
Wél krijgt de politica een
Zeeuwse bolus als welkom. „Tij
dens het bezoek van de minister
leg ik uit wat voor instelling we
zijn. Het Bevrijdingsmuseum
draait bijna uitsluitend op vrijwil
ligers en belicht aspecten uit de
Tweede Wereldoorlog die wat
minder bekend zijn", vertelt Stef
Traas.
Een onderwerp dat de directeur
op zondagochtend graag wil be
lichten is de Slag om de Schelde.
„Op middelbare scholen en in ge
schiedenisboeken wordt weinig
aandacht besteed aan dit onder
werp, terwijl deze slag van grote
waarde was voor de bevrijding van
Nederland", legt de directeur uit.
„Toch is het Bevrijdingsmuseum
niet alleen maar een museum over
oorlog. Het gaat eveneens over het
belang van democratie en de vrij
heid die het ons geeft."
Op de ochtend van woensdag 28
november vist een baggerschip in
de haven van Vlissingen een cilin
dervormig brokstuk op. Het blijkt
een Engelse vliegtuigbom uit de
Tweede Wereldoorlog te zijn. De
politie besluit later die dag, met
het oog op de bijzondere vangst,
het gebied rondom het schip af te
sluiten. Dicky Wattimena (foto),
eigenaar van het Molukse restau
rant Havendorp in het stationsge
bouw, zag die avond geen andere
keus dan zijn reserveringen af te
bellen en af te wachten. „De buur
man kwam naar me toe en ver
telde me over de bom. Daarna ben
ik naar buiten gelopen en heb ik
aan agenten gevraagd wat er pre-
cies aan de hand was. Op dat mo
ment beschikten zij ook niet over
extra informatie. Even later kwa
men de agenten langs mijn restau
rant om te vertellen dat we binnen
moesten blijven."
In een straal van 1300 meter
rond de bom kregen bewoners het
advies binnen te blijven. Het trein
verkeer werd van 20.00 tot 22.15
uur stilgelegd. Rond 20.30 uur
konden bewoners weer opgelucht
ademhalen: met behulp van een
robot lukte het de bom onschade
lijk te maken. „Spannend vond ik
het niet", blikt Wattimena terug.
„Er was geen direct gevaar. Als dat
wel zo was, zou ik natuurlijk an
ders gereageerd hebben."
ZATERDAG 8 DECEMBER 2018 GO
Leda en de zwaan
KIEK! P12&13
14 Het wordt tijd de vagina te vieren Saskia Noort
20 May onverbeterlijk optimistisch Suse van Kleef
21 Ik heb geleefd Annemarie Haverkamp
22 Wie brandt zijn vingers aan ons kernafval?
Hans van Zon en Tonny van der Mee
23 Genieten van aaien Kaj van Arkel
