Marco Menkens (31)
met Duncan (10)
„Het gaat beter met me dan
tien jaar geleden. De periode rond
Duncans geboorte vond ik zwaar.
Elise bleek zwanger toen het net uit
was na een relatie van een halfjaar.
Zij was 17, ik net 20. We besloten
vanwege Duncan bij elkaar te blij
ven, maar dat werkte niet. We zijn
na de geboorte uit elkaar gegaan en
ik mocht mijn kind negen maanden
lang niet zien. Verschrikkelijk. Daar
na kon ik onze band voorzichtig op
bouwen met een uurtje per maand.
Hoe dat kan slagen? Toch is het ge
lukt. Ik weet nog hoe Duncan met
zo'n schattig stemmetje bij de kin
derboerderij voor het eerst 'papa'
tegen mij zei. Dat was mijn geluk
kigste moment.
Duncan logeert om de twee weken
een weekend bij mij. Als ik hem op
andere dagen wil zien, kan dat. Het
contact met mijn ex is goed. Voor mij
is het prima zo. De band met hem
groeit. In het begin wilde Duncan
liever niet bij mij slapen. Nu blijft hij
graag een nachtje extra. We zitten
gezellig op de bank, praten, kijken tv
of spelen verstoppertje. Of we ma
ken grappen, met gekke stemmetjes.
Duncan heeft me volwassener
gemaakt. Ik dronk vroeger veel. Ik
ging drie keer per week uit en was
dan meestal dronken. Nu neem ik
maar af en toe een biertje. Ik heb
hard gewerkt om van mijn schulden
af te komen. Aan de andere kant was
ik zonder Duncan verder met mijn
eigen leven geweest. Ik ben in die
beginperiode door allerlei rechts
zaken en gedoe zo depressief gewor
den dat ik er slapeloze nachten van
had en alles in mijn leven verknalde.
Eén ding is zeker: ik ben hartstikke
blij dat ik Duncan heb."
