Verdachten van
moorden Enschede
leverden prutswerk
OZCAN AKYOL
L
Belgische N-VA houdt voet
bij stuk: géén Marrakesh
6
Misdadige professionaliteit legden de
verdachten van de viervoudige moord in
Enschede niet aan de dag. Integendeel,
door hun amateurisme én puur toeval lijkt
justitie een sterke zaak te hebben.
Column
De moord op vier mannen in een
growshop in Enschede vorige
maand, heeft op het eerste
gezicht alles van een koelbloedige
afrekening. Maar wie de gedra
gingen van de drie verdachten op
een rijtje zet, stuit regelmatig op
een ongekende slordigheid.
Dat alles, samen met een flinke
dosis toeval, brengt justitie in een
luxepositie. Dat blijkt uit onder
zoek van De Twentsche Courant
Tubantia, die met verschillende
betrokkenen rond het moorddos-
sier sprak.
De verdachten Camil A. en zijn
zonen Dejan en Denis trokken
een week voor de moorden voor
het eerst de aandacht van de poli
tie. De eigenaar van een auto-
Kenmerkende
gleuf hoed van
verdachte speelt
politie in de kaart
bedrijf in Hengelo deed aangifte
van afpersing tegen de mannen.
Als waarschuwing dat hij moest
betalen, zou bij de afpersing een
kogel rakelings langs het slachtof
fer zijn gevlogen. De familie A.
wilde volgens de aangever 50.000
euro hebben voor een mislukte
harddrugsdeal. De A.'s vertrok
ken uiteindelijk met 450 euro.
De verdachten worden in hun
auto toevallig gefilmd door een
dashcam in een voorbijrijdende
auto. De politie krijgt de beelden,
en de gefilmde Opel blijkt op
naam van de familie te staan.
Vervolgens lijkt het trio bewijs
van de afpersing te willen ver
doezelen: omdat ze weten dat jus
titie naar de auto zoekt, verkopen
ze de Opel en schaffen ze een
Volkswagen Golf aan. Dat is het
voertuig waarin ze direct na de
moorden in Enschede, om de
hoek in de Snelliusstraat, door
een camera worden vastgelegd.
Slordige fout
Bij de autowissel maken ze een
slordige fout: ze gebruiken geen
stroman om de Volkswagen op
naam te zetten, zoals gebruikelijk
is in het criminele circuit, maar
registreren het voertuig op eigen
naam. Als de politie de camera
beelden van de Snelliusstraat ziet,
wordt dus direct de link met de
familie A. gelegd.
Die link wordt sterker door een
verklaring van een getuige, die
het trio na de moorden in de
buurt van de growshop in de Van
Leeuwenhoekstraat ziet. Hij
beschrijft een oudere man met
twee jongere mannen, die een
tweeling zouden kunnen zijn.
Het signalement past niet alleen
bij vader en zoons A., maar ook
een kenmerkend kledingstuk
helpt de politie. Volgens de
getuige droeg de vader een
gleufhoed, en precies zo'n hoed
vindt de politie in zijn woning.
Daar ligt ook een derde bewijs
stuk: kogels van het kaliber .22, te
gebruiken in een handpistool.
Kogels van dat formaat zijn ook
gebruikt om de vier mannen in
Enschede dood te schieten, en
een gelijke huls wordt in het
Hengelose autobedrijf gevonden.
Woonboulevard
Het net rond de familie A.,
bekend in de hennepwereld,
maar nooit eerder in verband ge
bracht met zware levensdelicten,
sluit zich langzaam. Zeker als de
jongste zoon tijdens een van zijn
eerste verhoren bij de politie ver
klaart inderdaad in de buurt van
de Van Leeuwenhoekstraat te zijn
geweest. „Onderweg naar de
woonboulevard", zegt hij.
Door de aaneenschakeling van
slordigheden en toeval zitten de
drie verdachten diep in de nesten,
hoewel er weinig bekend is over
hun motief voor de moorden.
Dat er vier mannen zijn dood
geschoten, zou ook heel goed toe
val kunnen zijn. Over slachtoffer
Max Klaassen was al bekend dat
hij vermoedelijk op het verkeerde
moment op de verkeerde plek
was, maar ook over Maijkel
Akfidan en Artur Sargsyan rijst
dat vermoeden.
Die twee zijn in de uren voor
de moord naar Amsterdam ge
gaan om een airco te kopen. Ze
vertrekken in Hengelo met de
bestelbus van Akfidan, en gaan
richting een growshop in de
hoofdstad. Toevallig wordt die
winkel op dat moment door de
politie doorzocht. Zonder airco
maken Akfidan en Sargsyan
rechtsomkeert. Ze hebben nog
contact met familieleden, maar
vertellen niet waarom ze naar
Enschede rijden, in plaats van
terug naar Hengelo.
In Enschede vindt even later
een schietpartij plaats, die doet
denken aan de afpersing van een
week eerder in Hengelo. Het trio
komt op klaarlichte dag binnen
met doorgeladen wapens en gaat
dreigend op de aanwezigen af. Er
is echter één verschil: waar in
Hengelo alleen wordt gedreigd,
vallen in Enschede ook doden.
Liquidatie
Raakten de verdachten in paniek
toen ze geconfronteerd werden
met meerdere getuigen? Verloor
een van de familieleden het
geduld en haalde hij de trekker
over? Vaststaat dat er met zeker
twee wapens is geschoten, en dat
Akfidan en Klaassen apart wer
den gezet en van dichtbij geliqui
deerd. Door de stapel aan bewijs
staat ook vast dat Camil, Dejan en
Denis A. erbij betrokken waren.
t Motief ontbreekt
nog, maar technisch
bewijs is genoeg
voor veroordeling
Na de moorden rijdt het trio naar
Hengelo, waar de vader en oudste
zoon wonen. Daar worden ze ge
filmd door bewakingscamera's.
Camil en Dejan dragen grote tas
sen. De politie meldt in Opsporing
Verzocht zeer nieuwsgierig te zijn
naar de inhoud en de tassen zelf.
Vervolgens rijden de verdachten
naar Brabant. Daar hebben ze in
een Tilburgs hotel een ontmoe
ting met een onbekend persoon.
De politie onderzoekt waar die
ontmoeting voor diende.
Het ontbreken van een motief
is volgens bronnen geen belem
mering om tot een veroordeling
van het drietal te komen. Daar
voor is er technisch bewijs
genoeg.
mmHP
lllll
Een kennis van Anna, niet
eens een vriendin, belde ons
op omdat ze een belangrijke
vergadering had, een bijeenkomst
die ze - naar eigen zeggen - écht
niet kon missen.
Er bestond alleen een probleem.
Ze had geen oppas voor haar zoon
tje. En het was ook geen optie om
haar dreumes mee te nemen, dat
zou onprofessioneel overkomen.
Dus ten einde raad vroeg ze ons of
we hem wilden opvangen. De ver
gadering duurde een uur.
Wij zijn de beroerdste niet. 'Laat
maar komen', zei ik tegen Anna,
die me peinzend aankeek, een
beetje verbaasd over mijn hulp
vaardigheid.
Een kwartier later stond er een
lief mannetje in onze woonkamer.
Hij was dik ingepakt, hield een
knuffelpinguïn vast en zijn vlezige
wangetjes hingen over zijn
gezicht.
'Ontzettend bedankt', riep zijn
moeder. Daarna raasde ze ons huis
uit, zonder die knaap een kus of
een knuffel te geven. Dat moest
wel een héél belangrijke vergade
ring zijn.
'Hoe heet jij, kleine
boef?' vroeg ik.
Maar hij reageerde
angstig. Misschien
kwam het door
mijn baard, die
door ver
waarlozing
associaties
opriep met
een jihad-
strijder.
Anna probeerde ook iets: 'Wil je
misschien met de treintjes spe
len?' Dat was de druppel: hij
barstte in huilen uit.
kinderen onverstoorbaar naar het
tafereel. Alsof zij ook nieuwsgierig
waren naar hoe we ons uit deze
situatie zouden manoeuvreren.
Omdat we het karakter van de
jongen niet kenden, moesten we
op basis van zijn uiterlijk iets ver
zinnen, en zo kwam ik weer bij die
welvaartswangetjes. Ik nam een
koekje uit de trommel en gaf het
aan hem.
Dat was een voltreffer. De tra
nen verdwenen: hij vrat het koekje
binnen een paar seconden weg.
Daarna keek hij me hoopvol aan.
'Deze jongen houdt van eten',
zei ik tegen Anna, die ondertussen
dezelfde conclusie had getrokken,
maar toch een beetje nerveus
werd nadat ik hem een zak chips,
een chocoladeletter, vijf spekjes,
een doosje rozijnen en een lolly
had gegeven.
'Dit kunnen we niet maken',
fluisterde ze. Maar toen zijn laatste
snoepje op was en hij geen nieuwe
kreeg, biggelden de tranen weer
over die kenmerkende bolle toet.
hield zich warempel weer stil.
Even later keerde zijn moeder
terug. 'We gaan naar huis, Sam.'
Plotseling bleek het jongetje te
kunnen praten. 'Nee, niet weg.
Hier is het leuker.'
Dat hadden wij weer.
Ik gaf een koekje. Dat
was een voltreffer.
De tranen verdwenen
Peter De Roover, de fractieleider
van de Vlaamse nationalisten, deed
gistermiddag zijn uiterste best om
een verzoenende toon aan te slaan.
„Wij steken onze hand uit", zei hij
tijdens een debat in de commissie
Buitenlandse Zaken. „We kunnen
elkaar niet vinden over Marrakesh.
We schuiven het dus beter opzij
om over te gaan tot de orde van de
dag. Even goede vrienden." Ook
benadrukte hij nog maar eens dat
zijn partij de regering niet wil
laten vallen.
Tegelijkertijd week de N-VA
geen millimeter af van wat ze al
twee weken roept: „Wij zijn tegen
het pact van Marrakesh. Met de
N-VA in de regering zal België dit
pact niet goedkeuren."
Het is onduidelijk hoe De Roover
beide standpunten met elkaar
denkt te verenigen. Hij weet dat
premier Charles Michel in septem
ber, voor het oog van de wereld,
aankondigde dat België het
VN-pact gaat ondertekenen.
Michel ervaart het als gezichts
verlies voor het land om nu plots
'nee' te zeggen. Bovendien heeft de
N-VA nooit eerder haar bezwaren
laten horen, terwijl er toch al twee
jaar over wordt onderhandeld. Ook
de premier houdt voet bij stuk.
Premier Michel had het parle
ment dinsdag om een standpunt
gevraagd, toen bleek dat hij er met
de N-VA niet uitkwam. Vanmid
dag wordt waarschijnlijk duidelijk
met welke boodschap hij volgende
week naar Marrakesh afreist. En of
hij überhaupt nog gaat.
donderdag 6 december 2018
GO
@OzcanAkyol
Pim Lindeman
Frank Timmers
Enschede
Politie bezig met onderzoek bij de growshop in Enschede.
FOTO EMIEL MUIJDERMAN
Ondertussen keken onze eigen
Ik gaf hem een taaitaaipop, hij
De politieke crisis in België is
nog niet voorbij. Regeringspartij
N-VA blijft bij haar standpunt
dat premier Michel het migratie
pact van Marrakesh niet mag
ondertekenen. Vandaag spreekt
het parlement zich uit over de
kwestie.
Mark van Assen
Brussel
