Je kunt alleen
winnen als de ander
ook wint
VOOR U GEPROEFD port
David& Arjan
8
Port staat bij uitstek te boek als winterdrank.
Een misverstand. Maar wat deert het als de smaak
behaagt? Ons panel proeft zeven flessen tawny.
Compromissen
zorgen meestal
niet voor een
win-winsituatie
'Witte port omaldie
drankjein 5^'!?
de zomer' ™ken"4T
David en Arjan (r.)
van geluksplatform
365 Dagen Succesvol
delen hun lessen
voor een leuker leven.
fat nou als die
hele zwartepie-
tendiscussie de
schuld is van
Henny Huis
man? Dat is minder vreemd
dan je misschien denkt. In
mijn hoofd ging het de afgelo
pen week zo: ik schaamde me
kapot. Voor al die agressiviteit
op straat, voor het uitzinnige
rioolracisme op sociale media
en op spandoeken, voor de in
gegraven koppigheid en het
totale gebrek aan inlevings
vermogen.
Die avond zaten we aan tafel
en zoals altijd bespraken we
voordat de maaltijd startte
kort waar we die dag blij mee
waren. Mijn dochter had haar
antwoord paraat: „Win-win",
zei ze. Verbaasd keken mijn
lief en ik haar aan. Win-win?
Als in: poeh-poeh of nou-nou?
Ze begon het uit te leggen.
„We hebben het op school ge
had over win-win. Je kunt pas
zelf winnen als iemand anders
wint. Zoek wat goed is voor ie
dereen!" Triomfantelijk keek
ze rond, alsof ze zojuist het
vuur had uitgevonden. En
misschien was dat ook wel zo.
zijn geen 'win-win'. Eerder
het tegenovergestelde: je le
vert allebei wat op je stand
punt in, verliest dus in feite
allebei en de enige reden dat
dit niet zo erg is, is omdat de
ander óók heeft verloren.
Stroopwafelpieten, dat is een
compromis. Op een dag word
je wakker en denk je: hoe zijn
we hier terechtgekomen? Ei
genlijk wil niemand dit echt.
Win-win gaat veel verder.
Het begint ermee dat je volle
dig onderkent wat er nodig is
om 'de andere partij' te laten
winnen. Dat hoeft niet inge
wikkeld te zijn: kamp één wil
respect en ruimte voor een
traditioneel verhaal over een
oude lieve baas met heel veel
hulpjes die door de schoor
steen klimmen. Simpel. Kamp
twee wil een einde aan de idi
ote racistische karikatuur die
Piet is, dus zonder blackface,
oorbellen, kroespruiken, dikke
rode lippen, gekke accentjes
en elke verwijzing naar een
slavernijverleden. Ook nogal
simpel. De oplossing ligt dus
voor de hand.
Maar dan komt Henny Huis
man om de hoek kijken. Ik heb
als kind elke zaterdagavond
met hem meegezongen bij de
eindtitels van zijn Miniplay-
backshow'Er kan er maar een
de winnaar zijn.' Opeens
wordt me duidelijk waarom
dat gesprek over die Pieten zo
escaleert: we denken dat we
moeten kiezen. Er kan er maar
een de winnaar zijn. Je bent
voor of tegen. Je wint pas als
de ander verliest.
Hoe zou het zijn als dat alle
maal niet klopt? Wat nou als
we zouden denken zoals mijn
dochter leerde: je kunt alleen
zélf winnen, als de ander óók
wint. Misschien is volwassen
worden wel loskomen van het
idee dat slechts één kant kan
winnen. De oplossing ligt
voor de hand en wordt al op
veel plekken ingezet: beschei
den roetvegen. Het houdt alle
eer aan het oorspronkelijke
verhaal (hoera kamp één!) en
het houdt zich ver van het ra
cisme van blackface (hoera
kamp 2!). Geen volwassen
mens kan daar tegen zijn, be
halve als je nog steeds gelooft
dat Bulletje uit de Miniplay-
backshow een echte stier is.
-Arjan Vergeer
f einig producten in de
supermarkt kampen
met zulke hardnekkige
vooroordelen als port.
Allereerst maar dat
ouwelullenimago dat nog altijd kleeft
aan deze zoete, sterke (18 tot 20 pro
cent alcohol) en uitsluitend Portu
gese wijnsoort. „Mensen denken bij
port snel aan een oud omaatje dat in
haar schommelstoel bij de open
haard een glaasje zit te nippen", zegt
Anneke Staals van Mitra drankenspe
ciaalzaken. Dat dit beeld de plank
misslaat bewijst medepanellid Marga
van Beek, een van de vier hippe da
mes achter weblog portrebels.nl
„Ons doel is
t mooie eigen-
met tonic is schappen van
r port onder
heerlijk als een veel bre-
telt ze. „Ook
in de horeca
wordt port vaak met weinig verstand
uitgeserveerd."
Zo ook wat betreft punt twee: de
gedachte dat port uitsluitend in de
winter gedronken dient te worden.
„Een hopeloos achterhaalde opvat
ting", vindt ook portimporteur Alex
Dijkstra. „Witte port met tonic is bij
voorbeeld een superlekker zomer-
drankje."
Spannender
Witte port? Jazeker. Zo komen we
meteen bij misvatting drie: port is bij
veel mensen synoniem aan zogehe
ten ruby port; dieprode wijnen vol
tonen van rood fruit. En dat is dus
onterecht. Hoewel deze stroming wel
degelijk een groot deel van het schap
beslaat, is het aanbod in werkelijk
heid vele malen diverser. Van kort
gegiste roséport tot vintage port die
pas na (vele) tientallen jaren op fles
gedronken mag worden. Ander jar
gon dat op de etiketten kan worden
aangetroffen: colheita (port van één
oogstjaar, minstens zeven jaar op vat
gerijpt) en single quinta (afkomstig
Marga van Beek
(32) Gepassioneerd
liefhebber, van
portrebels.nl, ook
voor proeverijen.
Alex Dijkstra (30)
Anneke Staals (40)
van één wijngaard). „Er zijn zo on
voorstelbaar veel variaties in smaak",
onderstreept portrebel Van Beek.
„Kijk alleen al naar het vat. De hout
soort, de omvang, de leeftijd en de
rijpingsduur hebben stuk voor stuk
invloed op de smaak."
In deze test proeft het panel blind
zeven flessen zogeheten tawny port:
blends van meerdere druivenrassen
met een bruinige taankleur en be
oogde smaken van karamel, kaneel,
krenten en noten. Alle wijn heeft
tussen de drie en zeven jaar op vat
gelegen, wat deze fine tawny span
nender smaakt dan de meest ruby,
maar weer laagdrempeliger is voor
de papillen en portemonnee dan de
complexere, duurdere tawny's met
10 tot 40 jaar rust achter de rug.
Dat alle flessen zijn opgeduikeld in
de supermarkt is volgens het panel
geen enkel probleem. Dijkstra: „Daar
kopen de Portugezen zelf ook hun
port."
Potpourri
Voordat het sniffen, slurpen, spoelen
en spugen begint, wordt elk glas eerst
letterlijk tegen het licht gehouden.
„De kleur bekijken is al hartstikke
leuk", zegt Van Beek. „Door oxidatie
treedt verkleuring op. Ik had laatst
eens een blend van 40- en 80-jarige
tawny port dat zelfs een groen
gloedje had. Smaakte voortreffelijk
complex."
Het aanbod van vandaag kleurt
netjes binnen de verwachte lijntjes:
van de roodbruine Conqueror tot de
lichtoranje schittering van Warre's.
Deze laatste steekt aan het eind van
de rit ook qua smaak boven het maai
veld uit. Het heldere houtkarakter
valt direct op, gevolgd door een fijn
tinteltje en een spannende potpourri
van vijgen, viool en roos.
Kopke's schaart zich er moeiteloos
naast voor een gedeelde eerste plaats.
De volle geur roept bij het panel asso
ciaties op met antieke werfkelders vol
voortreffelijke vaten. De smaak is er
niet minder op: zacht, gebalanceerd
en met een mooie, droge afdronk.
„Ik haal er zelfs een klein amandeltje
uit", oordeelt Staals opgewekt.
ZATERDAG 1 DECEMBER 2018 GO
Port met een
fijn tintelt je
MATTHIJS MEEUWSEN
De meeste compromissen
Reageren? zo@persgroep.nl
Deskundig portimpor
teur, van Wine Spirits.
Vat vol drankkennis, van
slijterijketen Mitra.
