Saslcia Noort Is boer ka vrijheid of onderdrukking? Zo doen zij dat Ook in Engeland rukken topvrouwen langzaam op VEEL GEDEELD BijRyanair lag uurloon van vrouwen 72 procent lager 14 Als het water niet uit de kraan komt Vindt die bedekte vrouw mij een hoer omdat ik mijn haren laat zien? Saskia Noort schrijft op deze plek wekelijks over nieuws dat haar raakt. k worstel met de boerka. Enerzijds heb ik een pesthekel aan verbieden, anderzijds aan vrouwenonderdrukking. Ik heb mijn best gedaan de boerka en andere bedekkers als niqaab en hoofddoek te zien als uitingen van feminisme, maar ik blijf maar vechten met mijn eigen onderbuikge- voel, met het ongemak dat ik als vrouw en feministe voel wanneer ik me tussen bedekte vrouwen bevind. 'In het Midden-Oosten zijn het vooral de vrouwen die ge dwongen worden een boerka te dragen, die lijden. In het westen zijn het vrijgevochten vrouwen die besluiten dat het dragen van een boerka bij hun identiteit past, die lijden', schrijft Suheyla Yalcin op OneWorld. Vrouwen verdienen in ons land minder dan mannen, in het bedrijfsleven zo'n 19 procent. Het is moeilijk dat te veranderen, weten ze ook in het zakenhart van Londen. De cijfers van het CBS logen er onlangs niet om: vrou wen verdienen in het Ne derlandse bedrijfsleven ge woon minder dan mannen. Voor een deel is dat 'ver klaarbaar'. Vrouwen werken veel in bedrijfstakken waar lonen lager liggen. Of wer ken in deeltijd, dus maken minder snel promotie. Maar dan geldt nog zeker voor zo'n 7 procent 'dat er geen aanwijsbare oorzaak is'. Een loonkloof, kortom. Exact dat probleem pro beert Engeland ook het hoofd te bieden. Gelijke kansen op de arbeidsmarkt en inkomensongelijkheid staan er volop in de aan dacht. Zeker nadat vorig jaar een enorme rel uitbrak toen bleek dat de BBC haar man nelijke presentatoren, cor respondenten en verslagge vers veel beter betaalde dan vrouwen in dezelfde func ties. Maar de ongelijke belo ning beperkt zich uiteraard niet tot dat soort banen: in het Verenigd Koninkrijk is de landelijke loonkloof 18 procent. Premier Theresa May be loofde al eerder om deze 'brandende onrechtvaardig heid' aan te pakken. Een nieuwe wet moet voor meer openheid en transparantie zorgen: voor het eerst moes ten publieke instellingen en grote bedrijven verplicht hun salarissen publiceren. Driekwart van de ruim tienduizend instanties bleek mannen gemiddeld meer te betalen dan vrou wen. Een aantal sectoren steekt er in negatieve zin bovenuit: zo zijn de ver schillen in het onderwijs, de bouwsector, luchtvaart en de financiële sector groot. Bij Ryanair lag het uurloon van vrouwen maar liefst 72 procent lager dan dat van de mannen. Maar ook ban ken als Barclays en LLoyds deden het met 43 procent niet veel beter. Een pasklare oplossing is er nog niet. Sterker: er kwam kritiek op de manier waarop het beloningsverschil was berekend. Zo zijn de cijfers niet gecorrigeerd voor ver schillen in functie: de directeur en de administra tief medewerker worden op één hoop gegooid, net als de piloot en de schoonmaker. Net als fulltime en part time. Toch bracht het een discus sie op gang. En er gloort hoop. Net als in Nederland behoren steeds meer vrou wen wel tot de topverdie- ners bij grote bedrijven. In Nederland klom dat aan tal tussen 2010 en 2017 van 15 naar 20 procent. In Enge land groeide dat aantal van 17 procent in 2011 naar 20 procent in 2016. Overmorgen reis ik voor Amref af naar Tanzania, waar meisjes besneden worden omwille van God. Hoewel dat bij wet verboden is, gebeurt het nog in groten getale, ofwel het handhaven van het verbod heeft daar geen prioriteit. Ik hoop maar dat we niet op een dag gaan discussiëren dat be snijden een kwestie is van vrije keuze en feministische vrij gevochtenheid. Religie, maakt niet uit welke religie, is aan de basis vrouw- (en homo-) onvriendelijk en dat maakt het zo onverenig baar met feminisme, met ons gelijkwaardigheidsideaal en sowieso met onze westerse waarden. Dus zolang religie ons land regeert met behulp van de Christenunie en het CDA, en het afschaffen van bijzonder (lees: religieus) onderwijs onbespreekbaar is, zal religie een hoofdrol spelen in ons openbare leven en is zoiets onzinnigs als een boerkaverbod dweilen met de kraan open. De westerse boerka-draagster is dus volgens de identi- teitsfeministes vrijgevochten en heeft geheel op eigen ini tiatief ervoor gekozen zich in het ultieme symbool van vrouwenonderdrukking te hijsen. Het zijn er niet veel, slechts enkele honderden, en een deel van hen draagt de boerka tegen de wil van de familie. Zodoende worden zij niet alleen door ons witten onderdrukt en gepest, maar ook nog eens door hun eigen gezinsleden. En nu dus bin nenkort uit de bus of de tram gesleurd door de politie. Dat laatste zie ik eerlijk ge zegd niet zo snel gebeuren, aangezien de burgemeesters van onze grootste steden al hebben gezegd hier geen pri oriteit aan te geven, en te recht. Ik heb liever dat ze die krijsende, dronken kerels op de Wallen inrekenen dan een vrouw die niemand tot last is. ongemak. Ik ben als vrouw opgegroeid met vrijheid om te doen, te dragen en te laten wat ik wil. Ik ben zichtbaar, ik maak mijn eigen keuzes, ik heb mijn kinderen opgevoed met het idee dat alles moge lijk is. Vrijheid en gelijkwaar digheid is voor hen vanzelf sprekend. Is dat echt ook zo voor deze bedekte vrouw? Vindt zij mij een hoer omdat ik mijn haren laat zien? Of zit ik tegenover een zwaar feministisch, vrij gevochten type die alles best vindt en vanochtend uit pure vrije wil koos voor de boerka? Moeilijk. Ze zit daar totale ontoegankelijkheid en gevangen schap uit te stralen. En hoe zit het dan met de angst dat als het boerkaverbod gehandhaafd wordt, deze vrouwen ner gens meer naartoe kunnen zonder hun man? Dan zijn ze dus toch niet zo vrijgevochten en zelfstandig. ZATERDAG 1 DECEMBER 2018 GO FOTOSHUTTERSTOCK SUSE VAN KLEEF LONDEN Ze hebben er heerlijke rust, maar de bewoners van het Siberische Oy kennen ook de nadelen van afgelegen wonen. Voor hun drinkwater zijn ze afhankelijk van ijs, dat ze vervolgens laten smelten. Aan ijs geen gebrek momenteel overigens: de temperatuur was er deze week -41 graden, fotoafp Maar wat overblijft is het

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 63