14
WADDEN DUURZAAM
Dennis Stroombergen (46) wil een
zeilende lijndienst opzetten tussen
Amsterdam en de Wadden. „Ik geloof dat ik
bedrijven kan overtuigen hun vracht
schoon te vervoeren."
Het is maandagoch
tend, een paar gra
den boven nul.
Dennis Stroom
bergen staat achter
het roer van zijn
zeilschip, een 20
meter lange Zeeuwse klipper. Vier
bemanningsleden verwerken als
goed geoliede machine de opdrach
ten die Stroombergen op ze afvuurt.
Tien minuten later zijn twee enorme
zeilen gehesen. Het schip heeft de
wind in de rug en vaart met 6 kno
pen (ongeveer 11 kilometer per uur)
over het heldere water van het IJssel-
meer.
Het schip van Stroombergen weegt
70 ton, heeft hoge masten met grote
zeilen die veel wind vangen. „Het
schip reageert traag, doet niet meteen
wat je wilt. Daar moet je rekening
mee houden."
C02-neutraal
Als de wind iets gaat liggen, heeft de
bemanning tijd voor een bak koffie.
Stroombergen blijft als kapitein ach
ter het roer staan, de omgeving scan
nend. Over het IJsselmeer vaart
slechts één ander schip. „Bizar. Het is
hier altijd zo verlaten, zelfs op dagen
met veel zon en weinig wind. Een
boot of schip is een hebbedingetje
geworden."
Niet voor Stroombergen. Hij wil
met zijn bedrijf Zuivervaren de eer
ste zijn die een zeilende lijndienst
opzet binnen Nederland. Met vracht
vanuit Amsterdam over het IJssel
meer naar de Waddeneilanden, en
terug. Een volledig C02-neutraal
transport van goederen.
Stroombergen verkeert met Zui
vervaren niet in de illusie een deel
van het vrachtverkeer te kunnen ver
vangen. Het gaat vooral om de bood
schap. Hij wil mensen en bedrijven
ervan bewust maken dat we spullen
vervoeren zonder na te denken over
hoe slecht dat is voor het milieu. En
dat er schone alternatieven zijn.
Toch is Stroombergen geen zeilen
de predikant die alleen een mooie
boodschap verkondigt. Er moet ook
geld worden verdiend. Hij werkt nu
28 uur in de week als projectmanager
voor een duurzaam bedrijf, maar wil
uiteindelijk zijn werk maken van het
zeilend vrachtvervoer.
Doel van de reis vandaag is het
schip leren kennen, aan wal gaan om
zijn verhaal te delen met lokale on
dernemers en gevoel krijgen voor de
tijdsduur van een retourtje Wadden
eilanden. Veel vracht is er daarom nu
niet aan boord.
Klauteren
Dat was drie maanden geleden wel
anders. Het festival Into the Great
Wide Open op Vlieland wilde een
deel van zijn goederen C02-neutraal
laten vervoeren. Het ruim van het
schip, waar ook de bedden staan, was
tot de nok toe gevuld met 1200 liter
aan bierfusten, limonade en kunst
objecten. Bemanningslid Nienke
Verbruggen (27), toen ook aan boord:
„Ik moest eroverheen klauteren om
vervolgens buikschuivend in mijn
bunker te komen."
In het ruim past ongeveer 15 ku
bieke meter vracht. Verder is er een
kleine keuken met voorraadkast en
gasstel en een schippershut met meer
bewegingsruimte. Er hangen olielam
pen uit de tijd dat zeeverkenners met
het in 1892 gebouwde schip over de
Noordzee voeren. Stroombergen:
„Mannen op leeftijd komen telkens
naar me toe om te vertellen dat ze
ooit op dit schip hebben gevaren."
Stroombergen begon op zijn elfde
met zeilen. Het kriebelde altijd om
van het zeilen zijn werk te maken.
Hij sloot zich daarom een paar jaar
terug aan bij Men who sail, een stich
ting die C02-neutraal vracht ver
voert. Ze werken op projectbasis en
varen daardoor weinig. In de kroeg
fantaseerden ze over hoe ze van hun
passie hun werk zouden maken.
Stroombergen dacht: er is maar één
manier om dit voort te zetten, ik
moet een eigen schip regelen. Tijdens
zijn zoektocht zag hij de Lichtstraal
liggen in de haven van Durgerdam.
Van de eigenaar mocht hij het schip
vijfjaar lang voor een zachte prijs hu
ren.
Nu is het zaak vrachtcontracten te
sluiten, zodat Stroombergen op vaste
basis naar
Opstappers
mogen helpen
met laden en
lossen, de
zeilen hijsen
en aanmeren
de Waddeneilanden en terug kan va
ren. Hij mikt op duurzaam geprodu
ceerde goederen, waarvoor een eer
lijke prijs is betaald. Daar ontbreekt
vaak nog één schakel: schoon trans
port. Hij vervoert bijvoorbeeld cho
colade, rum, koffie en olijfolie die
Tres Hombres met een zeilschip van
Afrika naar Amsterdam vervoert.
Stroombergen transporteert die ver
der binnen Nederland.
Het is moeilijk om bedrijven te
overtuigen hun goederen per zeil
schip te laten vervoeren. Het is duur
der en onbetrouwbaar, want de wind
kan een zeilschip dagen stilleggen.
Bedrijven moeten het doen uit idea
lisme, of het verhaal van Zuivervaren
moet ze aanspreken.
Succes
Om niet afhankelijk te zijn van
vracht van bedrijven heeft Stroom
bergen voor eigen vracht gezorgd:
Bakenbier. Gebrouwen in samen
werking met Men Who Sail en de
Naeckte Brouwers in Amstelveen.
Dat bier probeert hij aan de man te
brengen bij ondernemers op de
Waddeneilanden en de voormalige
Zuiderzeehavens waar hij langsvaart.
Met succes: het heeft de hele zomer
op de kaart gestaan bij een strandpa
viljoen op Texel.
Stroombergen wil ook opstappers
meenemen. Op zijn schip is plaats
voor acht man. Ze kunnen één dag
mee, maar ook de hele week. Het kost
50 euro per dag. „Ze mogen helpen
met het laden en lossen van de
vracht, de zeilen hijsen en het aan
meren, maar niets hoeft."
Het is inmiddels middag. Stroom
bergen en zijn bemanningsleden
zijn ongeveer twee uur aan het va
ren en koersen nu af op de haven
van Durgerdam, waar de reis een
kleine week geleden begon. „Het is
eigenlijk heel simpel", zegt hij. „De
wind is gratis. Waarom zou je die
niet gebruiken om vracht te vervoe
ren?"
dinsdag 27 november 2018
GO
Tom Grosfeld
Amsterdam
- Dennis
Stroombergen
T Grote foto: schipper
Dennis Stroombergen
(met oranje jas) op
zijn schip De Licht
straal. Vracht is
welkom.
FOTO'S HARMEN DE JONG
