Gedroomde opening voor nieuw podium
20 NI
CONCERT KAYAK
De symfonische rockband Kayak tourt al
sinds 1972 door Nederland en daarbuiten. Eén
keer eerder speelden ze in Middelburg: in 1975
stonden ze in de Stadsschouwburg. Gewapend
met hun toepasselijk getitelde zeventiende album
'Seventeen' kwamen ze zaterdag naar De Spot.
Stipt om half negen
begint Kayak met
spelen. De laatste
mensen haasten zich
de goed gevulde
zaal in. Daar worden ze verwel
komd door een goedgemutste
band. Toetsenist en oprichter
Ton Scherpenzeel is het enige nog
originele lid. De andere bandleden
zijn in 2017 toegevoegd.
Zanger Bart Schwertmann
neemt het voortouw vanavond.
Dat is ook wel nodig, want het
vooral wat oudere publiek is wat
stug in de reactie. Veel bewogen
wordt er niet, maar na elk num
mer volgt wel een daverend ap
plaus.
Kayak speelt een ruime tweeën
half uur vol. Toch wordt het geen
moment saai of eentonig.
De nieuwe rekruten trekken de
kar. Schwertmanns stem laat het
geen moment afweten.
Gitarist Marcel Singor steelt regel
matig de show. Terwijl hij zijn gi
taar heerlijk laat janken, geeft hij
elke noot een eigen gezichtsuit
drukking mee. Scherpenzeel staat
bescheiden op de achtergrond,
maar laat met een paar goede
solo's zien dat hij nog steeds
scherp is. Bassist Kristoffer Gil-
denlöw staat haast relaxt zijn riff-
jes te spelen, terwijl hij af en toe
zijn bandleden opzoekt voor wat
samenspel. Drummer Colin Leij-
enaar zit verscholen achter zijn
drumstel stiekem als een bezetene
te spelen.
Slimme setlist
Een tweedeling in de avond plus
een slimme setlist, waarbij goed
gewisseld wordt tussen energie
en rust, dragen bij aan het succes
van het optreden. De nadruk ligt
op het nieuwste album, Seventeen.
Omdat de mannen de tijd hebben,
spelen ze naast nummers als So-
Een tweedeling in de
avond plus een
slimme setlist dragen
bij aan het succes van
het optreden
mebody, en Falling ook het weerga
loze La Peregrina en Walk Through
Fire, beide de oorspronkelijke ruim
tien minuten lang. Daarnaast rei
zen ze door de tijd met van bijna
elk album wel een nummer.
Er zijn twee hoogtepunten. Als
eerste het nummer Still My Heart
Cries For You, een ode aan de in
2009 overleden Pim Koopman
(drummer en medeoprichter). Het
tweede is het einde van de show.
Het begint met de hit Ruthless
Queen, gevolgd door Chancefora
Lifetime. In de encore volgen het
energieke Starlight Dancer en af
sluiter To an End. Schwertmann
maant iedereen wat naar voren te
komen, en krijgt het publiek zo
toch nog een beetje in beweging.
Kayak laat zien dat de band na
bijna vijftig jaar nog steeds spring
levend is.
Het is geweldig dat de nieuwe stich
ting die de exploitatie en program
mering gaat verzorgen meteen een
topper in huis haalde. De Neder
landse Bachvereniging (NBV) koos
enkele jaren geleden Middelburg uit
om naast de Randstad ook in uit
hoeken van Nederland op te treden.
In de Oostkerk heeft NBV onder lei
ding van Jos van Veldhoven enkele
opmerkelijke concerten verzorgd.
Toen was de ruimte regelmatig te
koud voor de authentieke instru
menten. Deze keer was de tempera
tuur aangenaam. De kwaliteit van
het gebodene was altijd goed en nu
met Shunske Sato als artistiek leider
is die nog steeds fantastisch.
Vijf leden van het NBV-orkest,
Sayuri Yamagata (viool), Anneke
van Haaften (viool en altviool), Lu
cia Swarts (cello), Marten Root (tra
verso) en Menno van Delft (klave
cimbel) vertolkten werken uit twee
stijlperioden: barok en empfind-
same ((pre-klassieke) stijl. Het pro
gramma was knap samengesteld,
omdat veel teruggebracht kan wor
den naar Frederik II van Pruisen
(Frederik de Grote). Carl Philipp
Emanuel Bach en de fluitist Johann
Joachim Quantz werkten voor hem
en schreven in de empfindsame stijl
muziek met meer plaats voor emo
tie.
In het Kwartet nr. 1 van Quantz viel
meteen de mooie balans op. De tra
verso kleurde prachtig bij de violen
en de basso continuo: cello en klave
cimbel verzorgden een sonore on
dersteuning.
De triosonate van Nicola Porpora
is een ragfijn werk met een speciale
tweespraak tussen de violen, mooie
fraseringen en een overdachte af
wisseling van zachte en hardere pas
sages. Het slotdeel Giga werd vlot en
dansant vertolkt.
Het Kwartet in a van C.Ph.E Bach,
zoon van Johann Sebastiaan, is een
uitgebalanceerde compositie waar
bij de klavecinist twee partijen voor
zijn rekening neemt. Opvallend wa
ren de vernuftige fiorituren (versie-
De dynamiek maakte
alles spannend en
NBV speelde heerlijk
transparant
ringen) in de rechter- en de mooie
inkleuring in de linkerhand. Altvi
ool en traverso vulden elkaar aan en
het slotdeel kreeg een subtiele in
vulling.
La Follia is een oude Portugese
vruchtbaarheidsdans en een geliefd
thema bij vele barokcomponisten.
Bekende variaties op de melodie
werden geschreven door onder an
deren Corelli en Vivaldi. Die van Vi-
valdi werd uitgevoerd door NBV en
is een van de meest virtuoze uitwer
kingen.
De vertolking van de Sonata sopra
il Soggetto Reale uit Musikalisches Op-
fer van J.S. Bach, was een toppresta
tie. Het koninklijk thema met die
opmerkelijk dalende lijn was regel
matig te horen. De dynamiek
maakte alles spannend en NBV
speelde heerlijk transparant. Een
gedroomde opening.
maandag 26 november 2018
GO
Weinig
beweging,
veel applaus
Zanger Bart Schwertmann van Kayak tijdens het concert in De Spot in Middelburg, foto nek joosse
Niek Joose
Middelburg
Meer muzieknieuws en recen
sies op www.3voor12zeeland.nl.
De Oostkerk in Middelburg, met
machtige koepel, wordt het toe
komstige centrum voor verschil
lende kunstdisciplines. Na de of
ficiële overdracht van de kerk,
zaterdagmiddag, kwam het pu
bliek 's avonds massaal luisteren
naar het eerste concert: van De
Nederlandse Bachvereniging.
Jeanette Vergouwen
RECENSIE
Werken van Quantz, Porpora, CPE
Bach, Vivaldi en J.S. Bach. Door
De Nederlandse Bachvereniging.
Gehoord zaterdag 24 november
in de Oostkerk in Middelburg.
