Leer surfen
op de golven van
Vogelvriendelijke tuin
verandering
David& Arjan
Vechten tegen
verandering
is een volstrekt
menselijke
reflex
Weidevogels vinden in de weide geen voedsel meer en
trekvogels treffen hun overwinteringsgebied vervuild of
vernield aan. Maar laten we niet bij de pakken neerzitten.
Onze tuinvogels kunnen we te hulp schieten.
10
ls ik als jongetje
naar het strand
ging, begon ik thuis
al aan een bouwte
kening. Dat strand
met die zee vond ik leuk, maar
ik wilde maar één ding: het
Ultieme Zandkasteel bouwen.
Een kasteel zó groot en stevig
dat het de zee zou tegenhou
den. In de volle zon zwoegde
ik urenlang, met nat en droog
zand, schepjes en emmers.
Muren neerzetten en geulen
graven. Keer op keer eindig
den de dagen op dezelfde ma
nier: een ingezakte hoop zand
in de branding en een teleur
gesteld jongetje ernaast.
Panta Rhei, noemden de
oude Griekse filosofen het al:
alles stroomt. Niks blijft het
zelfde en de enige constante is
dat alles verandert. Je kunt
niet twee keer in dezelfde ri
vier stappen. Het staat op te
geltjes en we verzuchten het
als de herfst aanbreekt. Maar
soms is weten niet genoeg.
Want omarm je die eeuwige
verandering ook echt?
De meeste mensen niet.
Stiekem vinden we verande
ring akelig: het is eng, want
onzeker, en als het zou kun
nen, houden we het tegen.
Een deel van de samen
leving doet niet anders dan
ertegen vechten. Blokkeer-
friezen. Botox-fabrikanten.
Conservatieve politieke stro
mingen. Religieuze instellin
gen. Allemaal bedacht om de
wereld te houden zoals die is
- en macht te houden over iets
waarover je geen macht hebt.
Ik betrapte mezelf er laatst
op. Een echtpaar van wie ik
veel houd, besloot te scheiden.
Dat gaat zomaar niet, was mijn
reflex, dit was een vergissing!
Dat moest gefikst! Ik pro
beerde met gesprekken en be
richtjes de tijd te bevriezen, ze
tot elkaar te bewegen, terwijl
hun relatie uit elkaar viel. Ik
vocht met het onvermijdelijke.
Misschien merk je dat je het
zelf ook lastig vindt als er iets
verandert. Het rooster op je
werk. Een nieuwe leiding
gevende. Je geliefde die niet
meer dezelfde is als twintig
jaar geleden. Andere buren.
Je kinderen die keuzes maken
die je moeilijk begrijpt. Er
komt geen eind aan. Het enige
wat je zeker weet is dat alles
wat er nu is, er op een dag niet
meer zal zijn.
Veel mensen ervaren stress
door die transformatie. Omdat
je vindt dat het niet zou mo
gen veranderen. Omdat het
onrechtvaardig voelt of pijn
lijk is. Het is logisch en verlei
delijk terug te grijpen op het
bekende. Dat voelt vertrouwd
en veilig en maakt dat je jezelf
verbonden voelt met wat in je
leven speelt. Vechten tegen
verandering is een volstrekt
normale menselijke reflex en
kun je best een tijdje volhou
den. Als een kind op het
strand dat vecht tegen de gol
ven.
Tot je ziet dat het niet meer
gaat. Levenskunst zit niet in
keihard werken tot je gelukkig
bent, het zit in gelukkig zijn
met alles wat zich aandient.
Pas als je verandering oprecht
kunt verwelkomen, kun je er
van leren houden. Mijn favo
riete gedachte: het is wat het
is. Ik hoef niet te vechten te
gen die golven die op mijn
zandkasteel beuken. Fijner is
het om in de branding te
genieten van het water.
Of beter nog: te leren surfen.
-Arjan Vergeer
Reageren? zo@persgroep.nl
ROMKE VAN DE KAA
Bijvoeren mag altijd
Moeten we vogels 's winters wel voeren?
Ja. Naarmate de natuur in onze omgeving
verarmt, zullen steeds meer vogels onze
tuinen opzoeken. En die tuinen zijn geen
Oostvaardersplassen. In plaats van het
teveel aan vogels op te ruimen, kunnen
we ze bijvoeren. Wanneer begin je
daarmee? Dat doet er niet toe. Vroeger
vertelden strenge experts dat je vogels
alleen mocht voeren als de nood hoog, en
de honger groot was. Nu geven we ze het
hele jaar eten.
Geef gewone
mensenpindakaas
De tijd dat we pinda's aan een draadje
regen is voorbij. Het voer van nu is heel
gevarieerd en je kunt er enorme bedra
gen aan uitgeven. Favoriet is de vogel
pindakaas, geserveerd in de pindakaas
houder, een gewild sinterklaascadeau.
Maar vogels vinden die pindakaas net zo
lekker als je hem ge
woon aan een ruwe
boomstam smeert. Er
bestaan pindakazen
die verrijkt zijn met
bessen, of met meel-
wormen. Wie een be
perkt budget heeft kan
het beste gewone
mensenpindakaas
voeren. Daar zit zout
in, en suiker. Maar
daaraan is nog nooit
een vogel gestorven.
Wacht met opruimen
Maak de tuin niet winterklaar.
Tussen afgestorven stengels en
onder dood blad vinden insecten
eters veel voedsel. Ook dode
bloemhoofden bevatten zaden
waar mussen en vinken van leven.
Wacht met het opruimen van de
tuin tot het voorjaar.
Beperk bladblazen of-harken tot
het gazon.
In plaats van pindakaas: havermout
en rotte appels
David en Arjan (r.)
van geluksplatform
365 Dagen Succesvol
delen hun lessen
voor een leuker leven.
Alle vogels zijn gelijk, maar sommige
zijn net iets gelijker dan andere.
Veel mensen hebben een hekel
aan kraaien, gaaien en eksters -
lelijke rovers die de pinda's voor
de snaveltjes van die schattige
meesjes wegkapen. Voor deze
selectieve vogelvrienden is de
pindakaashouderbeschermkap
bedacht. Effectief, maar bedenk dat
een ecosysteem niet alleen bestaat uit kleine
zangvogeltjes. Geloof het of niet, maar er zijn ook
vogels die helemaal geen pinda's of pindakaas
blieven. Roodborstjes en winterkoninkjes hebben
liever insecten of broodkruimels. Merels eten
graag een rotte appel. Mussen zijn dol op haver
mout, putters op zaden, en groenlingen op rozen-
bottels. Zoveel vogels, zoveel smaken.
ZATERDAG 24 NOVEMBER 2018 GO
Help de
vogels de
winter door
A
