Weer even thuis
9
'Mijn broers en
zussen hebben
mij onwijs
geholpen met het
verbouwen en
verhuizen'
Jozien de Nooijer (62) woont weer in
de straat waar ooit haar geboortehuis
stond, de Schoolstraat in Arnemuiden.
„Er was altijd leven hier."
'We mochten
televisiekijken.
Dat was voor die
tijd best
bijzonder'
mSvi
-
Jozien de Nooijer (62)
woont in een schattig
huisje in Arnemuiden.
Dat huisje staat in de
Schoolstraat. Een straat
die Jozien veel goede herinnerin
gen heeft opgeleverd. Want sinds
een tijdje woont zij weer terug op
het adres waar ooit haar geboorte
huis stond. In deze straat is zij ge
boren en getogen en voelt ze zich,
misschien wel meer dan ooit,
weer helemaal thuis.
Het verhaal begint in 1955 wan
neer Jozien geboren wordt in de
Schoolstraat. Ze is dan de jongste
van in totaal zes kinderen. Met
haar ouders, oma, haar twee zus
sen en drie broers deelt ze het
kleine huisje dat zich midden in
Arnemuiden bevindt. Met negen
man was het altijd een gezellige
boel in huis. „Ik heb heel goede
herinneringen aan mijn jeugd.
Mijn ouders waren de liefste
mensen op aarde, alles mocht al
tijd bij ons thuis. Vriendinnen
mochten blijven slapen, er waren
kaartavondjes, we mochten tele
visiekijken. Dat was voor die tijd
best bijzonder, zeker in een dorp
waar veel mensen strenggelovig
waren. Ook wij zijn hervormd op
gevoed, maar mijn ouders waren
niet zo zwaar gelovig."
Ook als Jozien terugdenkt aan
de straat zelf, komen er mooie
herinneringen boven. „Er was al
tijd leven in de Schoolstraat. De
hele familie woonde in Arnemui
den en de helft daarvan woonde
zelfs in deze straat. Ik heb hier
veel geknikkerd hoor. En elastie
ken deden we tot we erbij neer
vielen", zegt Jozien met een stra
lende blik.
Inmiddels zijn de huizen die
vroeger in de straat stonden ge
sloopt en daarvoor zijn nieuwe
huisjes teruggekomen. Ze ziet
haar ouderlijk huis nog zo voor
zich. „Een klein huisje met een
kacheltje en een klein tv'tje. De
tuin stond vol met rozen en een
duivenhok, want mijn vader was
een bekende duivenmelker in het
dorp. We hadden eigenlijk twee
slaapkamers maar een van mijn
broers had daar nog een derde ka-
mertje bijgebouwd. In het kamer
tje waar ik in sliep stonden twee
grote bedden en een opklapbed.
Mijn kamer deelde ik met vier
broers en zussen en mijn oma, die
wij ook wel opoe pietje noemde.
Opoe pietje woonde bij ons om
dat onze opa al vroeg overleden
was en ze het daarom gezelliger
vond om bij ons te wonen dan al
leen." Familie was erg belangrijk
voor het gezin. „Er was altijd wel
weer een oom of tante die vis,
aardappelen of suikerbieten
kwam brengen. Ome Klaas kwam
bijvoorbeeld elke Kerst met een
kalkoen aan waar we dan met het
hele gezin van aten." Joziens va
der was een elektrisch lasser en
haar moeder was een moderne
boerin. Maar net als veel gezinnen
uit Arnemuiden vroeger, ver
dienden ze een extra zakcentje
met de handel in vis. „Dan zaten
we met het hele gezin in de
woonkamer garnalen te pellen.
Wat een gepriegel was dat!"
Op haar 18de verhuisde Jozien
voor de liefde naar de Oranje
Nassaustraat in Arnemuiden.
Daar werd ze moeder van haar
twee dochters Kristel (40) en
Kim (37). Helaas liep het huwelijk
niet zoals gehoopt en werd Jozien
een alleenstaande moeder. „Ik
heb altijd van alles gedaan om
ons gezin zo goed mogelijk te on
derhouden. Zo heb ik schoonge
maakt, ben ik kapster geweest,
heb ik in de zorg gewerkt en in
een kledingzaak gestaan. Het was
niet altijd makkelijk maar we
hebben er het beste van proberen
te maken." Ook in die tijd heeft
Jozien veel steun gehad van Ar
nemuiden. „Mensen in het dorp
hielpen mij echt, af en toe kreeg
ik dan een doos eieren van ie
mand ofzo, dat vond ik hartver
warmend!" Zeifis Jozien ook een
voorbeeld van 'een lief mens'.
„Mijn ouders waren ook altijd
heel lief, die hebben mij eigenlijk
veel te veel verwend vroeger. Ik zie
ook altijd het goede van een mens
in en probeer ruimdenkend te
zijn. Maar jammer genoeg is daar
een paar keer misbruik van ge
maakt." Het goede vertrouwen is
in het verleden een aantal keer ge
schaad en daarom was het leven
niet altijd rozengeur en mane
schijn voor De Nooijer. Toen Jo
zien niet meer lekker in haar vel
zat in haar oude huis, wist het ge
luk haar eindelijk te vinden. Er
kwam een huis vrij in, de voor
haar, oude vertrouwde School
straat. Toen ze het nummer
hoorde kon ze het bijna niet gelo
ven. „Het was het adres waar ik
ooit geboren ben. Toen ik dit aan
mijn broers en zussen vertelde,
wisten zij het ook meteen. Jij móet
daar gaan wonen. Mijn broers en
zussen hebben mij onwijs gehol
pen met het verbouwen en ver
huizen. Binnen no-time was ik
weer terug op de plek waar ooit
ons ouderlijk huis stond."
Vier kleinkinderen
Na een lange en onrustige periode
in Joziens leven is ze nu eindelijk
op haar plek. „Ik voel mij zo rustig
in dit huis, het voelt echt als thuis
komen." Naast trotse moeder is Jo
zien inmiddels ook oma van vier
kleinkinderen. Ze vermaakt zich
met lekker wandelen door de
Zeeuwse polder of aan het strand.
Daarnaast lost ze de moeilijkste
cryptogrammen op, probeert ze
bij de tijd te blijven met compu
tercursussen en neemt ze Engelse
les.
Reizen is een andere hobby van
haar! En natuurlijk gewoon lekker
genieten in de Schoolstraat waar
regelmatig vriendinnen over de
vloer komen. „Af en toe gezellig
samen mosseltjes eten!" Het
kleine tv'tje mag dan inmiddels
vervangen zijn door een witte
flatscreentelevisie, de roosjes zijn
nog altijd terug te vinden in haar
tuin. Mede door haar paleisje in de
vertrouwde Schoolstraat voelt ze
zich meer thuis dan ooit tevoren
en hoopt ze dat die plek haar nog
veel mooie herinneringen zal
schenken.
GO ZATERDAG 24 NOVEMBER 2018
Terug
waar ik
ooit ben
geboren
4|
Jozien de Nooijer in de Schoolstraat in Arnemuiden: „Ik voel mij
zo rustig in dit huis, het voelt echt als thuiskomen." foto ruben oreel
DENISE VAN MINNEN
De Schoolstraat in Arnemuiden in vroegere tijden. De eerste wo
ning rechts op de foto is het geboortehuis van Jozien de Nooijer.
