Veelbelovend debuut
De mens is geen betere soort
RECENSIES
Het boek dat ik zelf
had willen schrijven
Wat ik wil herlezen
In mijn jeugdjaren
verslonden
jfSKT; thriller
Rechercheur Elvira Selas werkt
als undercoveragent in een
Spaans drugskartel. Omdat er
iets misgaat, wordt zij gedwon
gen onder te duiken. Na een jaar
keert zij terug naar Nederland
om bij de afdeling zware crimi
naliteit twee gruwelijke moor
den op te lossen. Daarnaast gaat
zij op zoek naar haar broer, van
wie zij vermoedt dat hij nog in
leven is en in het drugskartel
actiefis.
Persona (Harper Collins, €13)
is het debuut van Soraya Vink
(26). Zij vertelt het verhaal van
uit verschillende perspectieven
die goed zijn uitgewerkt en
schakelt moeiteloos tussen
heden en verleden. Vooral
personage Elvira maakt indruk.
Aanvankelijk komt zij over als
een eigenzinnige eenling, maar
naarmate het verhaal vordert,
geeft Vink deze vrouw een
sympathiek gezicht.
Persona werd aangekondigd
als een realistische narcothril-
ler, maar dat is misleidend. Het
soms excessieve geweld en de
ongeloofwaardige acties die dit
genre kenmerken, kom je niet
tegen. Het is een goed geschre
ven thriller over een jonge re
chercheur die haar professio
nele leven weer op de rails wil
krijgen, maar de confrontatie
met het verleden niet uit de
weg kan gaan. Persona is een
overtuigend debuut en Soraya
Vink een nieuw en verfrissend
gezicht in de Nederlandse thril
lerwereld. —Joop Liefaard
HH ANTROPOLOGIE
Als Frank Westerman voor het
onderzoek voor zijn boek Wij,
de mens (Querido, €20) het
Indonesische eiland Flores
bezoekt, komt hij terecht bij de
massagraven waarin de tiental
len in 1966 door generaal Soe-
harto vermoorde communisti
sche eilandbewoners liggen.
Op dit eiland werd in 2003
ook het lichaam gevonden van
een oermens van slechts een
meter lang. Wat zegt deze spie-
gelwereld over wie wij zijn en
waar we vandaan komen, vroeg
Westerman zich af.
Binnen het verhaal schrijft hij
ook over hoe het boek tot stand
kwam. Die structuur, een me
thode waarin Westerman zich
in al zijn boeken een meester
toont, vormt het skelet van Wij,
de mens.
Westerman laat zien dat de
mens in elk geval geen bétere
soort is dan andere dieren -
zelfs wetenschappers bevech
ten elkaar. Zijn wervelende
rondtocht leidt tot de conclusie
dat 'we gedoemd zijn te blijven
herzien wat we denken te we
ten. Alleen fictie kan de werke
lijkheid kloppend doen lijken -
tijdelijk. Alle andersoortige be
schrijvingen zullen altijd een
open einde houden, wat telkens
het begin is van iets nieuws'.
Dat mag zeker waar zijn,
boeiende non-fictie als deze
is niet alleen een verrijking op
de weg naar meer kennis, maar
bovendien zeer geslaagd als
geschreven verhaal.
Geen
„Er is geen boek van een ander
dat ik had willen schrijven. Wel
zou ik soms iets van een ander
aan mijn stijl willen toevoegen.
Iets van de impressionistische
toon van Mary Dorna bijvoor
beeld, of de eigenzinnige manier
waarop mijn oude Rotterdamse
vriend J.W. Holsbergen biografie
en fictie bij elkaar bracht in een
tijd waarin dit nog ongewoon
was. Zo sferisch als Dorna
schrijft over het water in een
Amsterdamse gracht om 5 uur
's middags, zo helder schrijft
Holsbergen over de liefde."
Rudy Kousbroek
Het Oostindisch Kampsyndroom
„Vooral het voorwoord - Sneeuw
over Sumatra - is aangrijpend.
Met het slot van het korte verhaal
The Dead van James Joyce in
gedachten blikt Kousbroek terug
op zijn Indische jeugd, als een
afgewezen minnaar."
Mark Twain
Tom Sawyer
„Ik kreeg dit cadeau toen ik in
1949 van school ging. Meester
lijk. Met name de scène waarin
Tom, nadat hij kattenkwaad heeft
uitgehaald, voor straf de schut
ting van zijn tante wit moet schil
deren. Pratend als Brugman laat
hij zijn nieuwsgierige vriendjes
het werk opknappen om zelf de
beloning op te strijken. Wat een
staaltje koopmanschap!"
'4 Soraya Vink, Persona
fc
Persona
t
Frank Westerman,
eWMi Wij, de mens
FRANK
WIJ, DE MENS ★★★★"TT
Vivian de Gier
ZATERDAG 24 NOVEMBER 2018 41
