'Jachtpaarden
denken
zelf na'
f
Toen zij een klein meisje was,
kwam de groenteboer nog met paard en
wagen langs de deur. Dan mocht ze
I meerijden, boven op die paardenrug,
tot het eind van de straat. Ze droeg een
amulet met manen van haar verzorg-
pony. Trinette was een paardenmeisje
avant la lettre.
Het zou tot haar 30ste duren voor
ze een eigen paard kocht. Ze woonde
inmiddels op een boerderij, leende er
nog een paar pony's bij en begon een
manege. Lesgeven, stallen uitmesten,
voeren, emmers water rondbrengen
- het is zeven dagen per week hard
werken, zegt Trinette. „En rijk word
je er niet van. Maar een kantoorbaan?
Echt niet!"
Van al haar manegepaarden voelt ze de
grootste klik met de wat ondeugender
exemplaren. Zoals schimmel Tanja,
waarop ze zelf het meest rijdt. Voor Tri
nette hoeft een paard niet strikt te ge
hoorzamen. Het dier moet niet steeds in
een krul worden getrokken, met de kin
op de borst, maar een beetje vrij om zich
heen kunnen kijken. „Een paard moet
paard kunnen zijn. Het is geen machine."
Met wedstrijdrijden heeft ze niet zo
veel. Dat eindeloos oefenen voor punten,
ze ziet er de lol niet van in. Jonge kinde
ren met een pony leren omgaan, daar ge
niet ze van.
Maar het allerliefst rijdt ze in het bos,
en daar is Tanja, van oorsprong een jacht
paard, fantastisch voor. „Jachtpaarden
schrikken niet snel en denken zelf na in
het terrein." En Tanja is lief, ook niet on
belangrijk, want op haar leeftijd heeft
Trinette geen zin meer in een wild, bok
kend paard. Ze merkt nu al dat ze steeds
meer hulpmiddelen, zoals een opstap-
bankje, nodig heeft. Maar dat mag de pret
niet drukken. „Ik blijf rijden tot het fy
siek niet meer gaat."
NAAM: Trinette Kroese (72)
PAARD: Tanja
TIJD MET HAAR PAARD: 10 uur per
week
GEEFT UIT AAN HAAR PAARD: 250
euro per maand
ft
I
(5
