Ondine
Dan ben je als
aardappel echt niet
minder waard
In het nieuws
Uit het nieuws
'Schildersprijs zou een grote eer zijn'
tl
'Hollywood voelde even dichtbij'
DEZE WEEK IN Z
'Over elk
punt is
nagedacht'
ÜMI
'Wat rest is
de trots op
Kras Lot'
2
Dat werd
smullen.
Gratis en
voor niks,
goed voor
het milieu
6 DIT LEEFDE
DEZEWEEK
OP SOCIALE
MEDIA
9RIAPRIEMIS
IS WEER EVEN
THUIS IN
ZIERIKZEE
10VERHALEN
VAN MENSEN
IN'LUCHT
OORLOG'
De vrachtwagen voor ons was volgeladen met
aardappels. Een hoge bult. Vlak voor de rotonde
remde de chauffeur af, maar niet genoeg. Links
en recht stuiterden aardappels op de weg. Op de
terugweg kwam de rotonde weer in zicht. K.
stootte me aan. „Kijk nou! Nu ligt er nog meer!" Ik keek in
mijn achterspiegel en nam gas terug. De bumperklever ach
ter me toeterde luid. Haast. Nou, wij niet. Ik remde af. „Ver
hip! D'r liggen ook uien bij!" zei K. We deden nog maar eens
een rondje. Achter mij sloeg de bumperklever vloekend af.
„Denk jij wat ik denk?" K. dacht hetzelfde.
Ik stuurde de auto een zijweggetje in en parkeerde netjes
in de berm. Het was rustig. Zo nu en dan kwam er een auto
voorbij, maar tussendoor, geen kip op de weg.
Gewapend met een tas gingen we de voedselverspilling te
lijf. Aardappelen, uien, zelfs een suikerbiet - het kón niet op.
„Daar schijn je een lekker stroopje van te kunnen koken",
zei ik blij.
Een kinderhand is gauw
gevuld. Lekkerbekkend stap
ten we de auto in. Dat werd
smullen. Gratis en voor niks,
goed voor het milieu en voor
de portemonnee. „Da's toch
voor zeker vier euro aan
aardappelen", schatte ik met
kennersblik.
Nog diezelfde avond ser
veerde ik de eerste èrpels.
„Wat eten we?" vroeg mijn
zoon, terwijl hij zijn stoel
aanschoof. „As8-aardappe-
len", zei ik. Hij bevroor.
„Wat zijn dat?"
„Aardappelen die van een
vrachtwagen gevallen zijn
en gered. Blije aardappels.
Smaken echt niet anders dan
aardappelen uit een winkel
hoor."
Met een ruk schoof hij het
bord van zich af. „Waar ligt
de rest? Ik wil ze zien." Ik
wees: daar, naast de A58-
uien. Hij prikte in de bak
met vondelingen. „Die ene is
nog groen. En die heeft een
korstje."
„En de andijvie komt uit
de tuin", ging ik onverstoor
baar verder. „Vertrouw je die
dan wel? Die is ook groen,
hoor."
„Zolang die niet van de
vrachtwagen gevallen is.
Waarom kun je niet gewoon zoals iedereen naar de winkel
gaan?"
„Omdat deze ons in de schoot geworpen zijn. En nu, kau
wen en naar buiten kijken. Aardappels die in de winkel lig
gen, hebben geluk gehad. Die zijn toevallig niet van de wa
gen gevallen. Deze aardappels hebben een wat wilder leven
gehad. En sommige zijn gewond geraakt bij hun val, of mis
schien zelf een paar keer aangereden en over de kruising ge
stuiterd. Dat heet: getekend door het leven. Dan ben je als
aardappel echt niet minder waard dan eentje met een gaaf
koppie, hoor."
Hij keek niet overtuigd.
„Pak jij maar een boterham", zuchtte ik vermoeid. „Geef
die aardappels maar hier. Als ik doodga, weet je waar het
van is."
De spanning stijgt voor de Goese
decoratieschilder Barre Verkerke.
Donderdag wordt bekend of hij, als
een van de negen genomineerden,
de Nationale Schilders Vakprijs
2018 wint. „Dat zou echt een grote
eer zijn, omdat iedereen in de
schilderswereld die kent."
Verkerke is kandidaat vanwege
zijn betrokkenheid bij de meta
morfose van strandpaviljoen De
Haven van Renesse. Dankzij zijn
innovatieve technieken vol illusies
waant de bezoeker er zich in een
ruige wereldhaven.
„Ik ben nogal doorgeslagen, om
er echt een totaalbeleving van te
maken. Over elk punt is nagedacht.
Dat was heel gaaf om te doen. We
hebben er met een heel leuk team
aan gewerkt, allemaal zzp'ers. Dat
werkt heel erg inspirerend."
Naast de juryprijs is er een pu
blieksprijs. Verkerke heeft niet uit
gebreid campagne gevoerd. „Ik heb
wel op Facebook een bericht ge
plaatst. Dat is zo'n tachtig keer ge
deeld. En misschien stuur ik nog
een mail naar al mijn contacten.
Stemmen kan nog tot en met 21 no
vember op schildersvakprijs.nl."
Hij hoopt vooral dat mensen
nieuwsgierig worden en in Renesse
gaan kijken. „Mijn werk is vaak erg
onzichtbaar. Men denkt vaak dat
het is wat ze zien, terwijl het een il
lusie is. Als ze dat weten, gaan ze er
anders naar kijken."
„Een fantastische belevenis", zegt
Jesse de Vries. Maandag ging in
CineCity in Vlissingen zijn eerste
korte film, Kras Lot, in première,
als onderdeel van FilmstarZ. „Het
is zo waanzinnig om iedereen zo
enthousiast te zien. Hollywood
voelde even dichtbij."
De drie deelnemers aan het
filmproject hadden vooraf gezegd
dat ze het competitie-element niet
belangrijk vonden. De prijs ging
uiteindelijk naar Maarten Swaan.
„Hij was voor mij de gedoodverfde
winnaar", zegt De Vries. „Ik heb
niet de illusie gehad dat te kunnen
evenaren. Wat rest is de trots op
Kras Lot, zoals de film is gewor
den."
De Vries strikte oud-presentator
Hans van der Togt en zangeres
Heddy Lester voor de hoofdrollen
en was aangenaam verrast door
hun acteerwerk. Van der Togt ver
telde dinsdagavond in Pauw over
zijn filmdebuut. „Dat is qua me
dia-aandacht natuurlijk het sum
mum", zegt De Vries. „Inhoudelijk
gezien was het leuk geweest als de
film wat uitgebreider was bespro
ken. Ook de filmtitel werd helaas
niet genoemd. Maar wat blijft is de
fantastische sfeer en aandacht die
Hans weet te genereren. Daarmee
besef je wel dat hij een bijzondere
en succesvolle keuze is geweest en
ik ben hem zeer dankbaar dat hij
zich wilde lenen voor Kras Lot."
ZATERDAG 17 NOVEMBER 2018 GO
Schapen hoeden in de
Franse Alpen
KIEK! P12&13
11 Zo gezien Ellen Smaardijk-Jobse
14 Ruzie over Zwarte Piet Saskia Noort
14 Luchthaven in Turks natuurgebied Mare Gulllet
18 Poptempel de Kuip Alexander van Eenennaam
20 Lévi Weemoedt en Özcan Akyol Jeroen Schmale
22 Dé oplossing voor een kater? Kaj van Arkel
