De memoires van MICHELLE OBAMA
Trump zal ze nooit vergeven, schrijft Michelle Obama in haar openhartige
autobiografie, met haar afwezige man had ze wel engelengeduld.
7
raSW 1975
if§ki
1964
Eerst maar even
dit: Michelle
Obama (54) gaat
niét de politiek in,
hoe graag linkse
Amerikanen dat
ook willen. Zeis er
duidelijk over in
haar boek, dat leest als een klassiek
kijkje in het leven van een First
Lady, niet als verkiezingspro
gramma in vermomming. Sterker:
Michelle Obama haat politiek. Alle
'viezigheid' die erbij komt kijken
is niets voor haar, schrijft ze in
Mijn verhaal, dat vandaag ver
schijnt in een oplage van maar
liefst drie miljoen exemplaren en
in 31 talen, waaronder Nederlands.
Ze legt daarin haar ingewik
kelde verhouding met politiek uit
en schrijft over intieme aangele
genheden als haar eerste zoen en
relatietherapie, zij het in voorzich
tige, gepolijste stijl die ook ruimte
laat voor de privacy waar ze altijd
aan gehecht is geweest.
Haar twee dochters zijn ter we
reld gekomen dankzij ivf, leren
we, na een miskraam die van haar
een wrak maakte. „Als ik een dos
sier aan zou willen gaan leggen
over dingen die niemand je vertelt
totdat je er middenin zit, zou ik
beginnen met miskramen. Een
miskraam is eenzaam, pijnlijk en
ontmoedigend tot bijna op celni
veau", beschrijft ze.
Injectienaald
Al die tijd was ze vaak alleen, om
dat echtgenoot Barack druk was
met zijn werk als senator in de lo
kale senaat van Illinois. Daar be
gint haar afkeer van politiek - als
ze omwille van een ivf-behande-
ling moederziel alleen in de bad
kamer een injectienaald in haar dij
moet prikken.
Van politiek blijft ze in haar
boek niet helemaal weg. Ze slaat
terug na aanvallen van Donald
'V
Trump op haar man. Trump pro
mootte jarenlang de uit de lucht
gegrepen complottheorie dat
Obama geen president kon zijn
omdat hij niet in Hawaii, maar in
Kenia, het land van zijn vader, zou
zijn geboren. „Dat alles was na
tuurlijk belachelijk en verachte
lijk, de achterliggende onverdraag
zaamheid en vreemdelingenhaat
waren nauwelijks bedekt. Maar
het was ook gevaarlijk, daadwer
kelijk bedoeld om halvegaren en
malloten op te stoken", schrijft de
voormalig presidentsvrouw.
„Wat als een labiel iemand een
geweer laadde en naar Washing
ton reed? Donald Trump, met zijn
luide en roekeloze insinuaties,
zette de veiligheid van mijn gezin
op het spel. En dat vergeef ik hem
nooit." Het kwaadst was ze overi
gens nadat ze een tape hoorde die
in de campagne opdook: Trump
die pocht dat hij vrouwen bij hun
kruis kan grijpen. „Mijn lichaam
trilde van woede toen ik het ge
luidsfragment had gehoord."
Het lag helemaal niet voor de
hand dat Michelle Obama uitein
delijk in een speech tijdens een
campagnebijeenkomst van Hillary
Clinton als een moeder des vader
lands Trump terechtwees.
In Mijn verhaal schetst ze het
contrast tussen haar leven als First
Lady en haar ouderlijk huis: een te
krap appartementje aan de steeds
verder in verval rakende South
Side van Chicago. Vader Fraser Ro-
binson werkte voor het drinkwa
terbedrijf, moeder Marian was
huisvrouw en van tante Robbie
kreeg 'Miche' muziekles op een pi
ano met kapotte toetsen.
Socioloog en jurist Michelle
Obama verweeft haar persoonlijke
ervaringen als meisje dat 'te wit'
praatte, volgens andere kinderen,
met sociologische beschouwingen
over ongelijkheid en racisme in
steden als Chicago, waar de indu
strie zwarte arbeiders uit het ra
cistische Zuiden aantrok, witte
bewoners 'wegvluchtten' naar
voorsteden, de industrie ver
dween en zwarte buurten richting
de afgrond werden geduwd.
Ze maakt de gevolgen van dis
criminatie voelbaar als ze schetst
hoe haar opa en haar ooms cynisch
en wantrouwig waren geworden
door alle kansen die ze aan hun
neus voorbij hadden zien gaan. Ze
slaagt erin voor de meerderheid
invoelbaar te maken hoe het is om
tot een minderheid te behoren, als
ze beschrijft hoe ze als zwart
meisje naar Harvard ging, toen het
domein van witte jongens.
De Robinsons waren van het
type niet-lullen-maar-poetsen. Er
waren veel zaken oneerlijk in hun
wereld, maar Michelle en broer
Craig werden niet geacht daar lang
bij stil te staan. Schouders eronder
en doorgaan, gold op hun verdie
pinkje aan Euclid Avenue, waar
moeder de boterhammen smeerde
en vader zijn MS gelaten onder
ging. Over de vriendjes van zijn
dochter was hij sceptisch - ze gaf
hun zelden de kans lang te blijven.
Uitgeput
Tot een jongen met een rare naam,
die bij de eerste ontmoeting al te
laat kwam, haar leven op z'n kop
zette. Het resultaat is een succes
verhaal, over een heel gewoon
meisje, achterachterkleindochter
van een slaaf, dat First Lady van de
VS werd. Het is ook een verhaal
over veel twijfels en grote opoffe
ringen. Ze zet haar ambities over
boord voor die van haar man, raakt
emotioneel uitgeput in verkie
zingscampagnes waarin ze wordt
neergezet als - zo ervaart ze - 'een
te grote, te sterke, klaar-om-te-
ontmannen Godzilla van een poli
tiek wijf. In het Witte Huis deed
het 'pijn' de controle over haar ei
gen leven op te geven.
Het boek levert in een gezamen
lijke deal met haar man wel een
voorschot van naar schatting ruim
60 miljoen dollar op. Ter promotie
trekt Michelle Obama langs grote
stadions in de VS. De duurste
tickets voor een vip-avond kosten
3000 dollar (2650 euro).
dinsdag 13 november 2018
GO
Succesverhaal vol
twijfel en opoffering
Karlijn van Houwelingen
Washington
Barack Obama
zingt zijn vrouw Mi
chelle toe op haar
verjaardag in 2013.
FOTO PETE SOUZA
»P8
Voorpublicatie uit Mijn verhaal
