van Coldplay wordt vooral veel gelachen en gedanst
m
i
l
29
onverwachte wegen ingeslagen. En het spe
len van de Kerstman hoort daar misschien
ook bij, maar voor mij bood deze rol tal van
mogelijkheden om er mijn eigen stempel
op te drukken."
Zonder te veel over de inhoud prijs te ge
ven, levert Russell als de Amerikaanse ver
sie van de goedheiligman een wat andere
invulling af dan de joviale goedzak die
doorgaans door Hollywood in kerstfilms
wordt voorgesteld. „Ik heb mij behoorlijk in
zijn voorgeschiedenis verdiept. Hij was in
feite een bisschop, te vergelijken met jullie
Sinterklaas. Maar hij draagt ook ballast met
zich mee. En dan bedoel ik niet alleen de
geschenken die hij moest bezorgen."
Russell heeft veel affiniteit met het kerst
feest. „Bij ons thuis wordt er veel werk van
gemaakt", zegt de acteur die al decennia
lang een samengesteld gezin vormt met
collega Goldie Hawn, wier dochter Kate
Hudson ook in het vak is gerold. „We vie
ren het feest vooral met onze kleinkinderen
die altijd gespannen zijn of de Kerstman
zijn cadeaus wel op tijd kan bezorgen. Op
kerstavond wordt er veel gezongen. Ik ben
erg gesteld op deze gezelligheid", aldus
Russell die met zijn gezin ver verwijderd
van Hollywood op een ranch in California
woont, waar hij zijn eigen wijn verbouwt.
„Leven, wonen en werken in Los Angeles
is niets voor Goldie en mij", zegt de acteur
namens zijn levenspartner met wie hij ove
rigens nooit officieel is getrouwd. „Op onze
carrières heeft onze woonsituatie nooit in
vloed gehad. Ik heb zo vaak een comeback
gemaakt dat ik de tel ben kwijtgeraakt."
Toch staat Russell erom bekend dat hij
vaak net naast grote rollen grijpt, waarmee
zijn iets bekendere collega's vervolgens aan
de haal gaan. Hij was in de markt voor films
als The World According to Garp (ging naar
Robin Williams), Lethal Weapon (werd Mei
Gibson), Star Wars (de rol van Han Solo
ging naar Harrison Ford), An Officer and a
Gentleman (ging naar Richard Gere) en In
terna! Affairs (opnieuw naar Gere).
Russell kijkt zeer relaxed tegen deze ge
miste kansen aan. Hij vat het sportief op:
„Als ik die films later terugzie, heb ik nooit
het gevoel gehad dat ik die betreffende rol
beter had kunnen spelen. Ik ben daar heel
fatalistisch in. Over mijn staat van dienst
klaag ik niet. Voorlopig ben ik reuze blij
met de rol als Santa Claus in The Christmas
Chronicles. Ik ben benieuwd hoe mijn fami
lie gaat reageren als ze mij in deze film zien.
Kerstmis zal bij ons nooit meer hetzelfde
zijn."
Ik heb zo vaak een
comeback gemaakt dat ik
de tel ben kwijtgeraakt
werp voor documentairemakers. Mat
Whitecross maakte er al eentje over
Oasis, met uiteraard de tumultueuze
broederband Noel en Liam Gallagher
als dominante plotlijn.
In die zin is A Head Tuil ofDreams,
morgen eenmalig te zien in 99 Ne
derlandse bioscopen, een moeilijker
project. Het verhaal van de vier Lon-
dense studenten die de grootste
band ter wereld werden, kent geen
hoge pieken en diepe dalen.
Uiteraard, ze maken weieens ruzie,
vertellen de bandleden aan de ca
mera, maar waarover blijft onduide
lijk. De vier zijn zich te goed bewust
van het belang van hun onderlinge
chemie om die in de waagschaal te
stellen met monomaan rocksterren-
gedrag.
In plaats daarvan richt Whitecross
zich op het succes van de band, die
twintig jaar geleden zijn eerste pla
tencontract tekende en afgelopen
jaar met de tournee rond A Head Tuil
ofDreams in de top drie van best
bezochte concertseries ooit terecht
kwam. Belangrijk voordeel voor de
filmer daarbij is dat hij de bandleden
als late tieners al leerde kennen. Zo
is hij al vanaf de eerste repetitie van
de band getuige van hun metamor
fose tot supersterren.
Je moet wel een groot voorstel
lingsvermogen hebben om in de vier
slungelige postpubers van toen de
troonopvolgers van U2 te herkennen.
Grappig zijn beelden uit 2998 toen
zanger Chris Martin - plaatjesbeugel,
vaal t-shirt rond het magere lijf- zich
tot de camera richt. Hij voorspelt de
toekomst van de band, die dan nog
The Coldplay heet. 'Houd ons in de
gaten. Over vier jaar zijn we hugel'
Zoals vaker maakt Martin er een
grapje van. Niettemin toont het vol
gende shot de menigte van het festi
val Glastonbury. Het is precies vier
jaar en drie dagen later: Coldplay
treedt op op het hoofdpodium.
Dankzij de luchtige toon van Mar
tin, die zijn eigen prestaties relati
veert tot er amper iets overblijft, en
de onschuldige beelden uit be
dompte oefenlokalen, lukt het Cold
play steeds perfect de rol te spelen
van een clubje outsiders. Een groepje
vrienden dat het ook allemaal maar is
overkomen. De marketingmechanis-
mes waarvan een band van dit for
maat onherroepelijk ook deel is, blij
ven buiten beschouwing. In de we
reld van Coldplay wordt vooral veel
gelachen en gedanst. En muziek ge
maakt uiteraard. De beelden van de
laatste in regenboogtinten gedeco
reerde wereldtournee spatten dank
zij een zwerm vliegende camera's
werkelijk van het scherm.
Het maakt van de documentaire
misschien geen al te diepgravend do
cument, maar wel een onderhou
dende en kleurrijke film over een
onmiskenbaar sympathieke groep
mensen.
<4T Links Russell in zijn rol
van Santa Claus in The
Christmas Chronicles. Hier
onder een scène uit zijn film
debuut, waarin hij Elvis tegen
de schenen moest schoppen.
FOT'S REUTERS. MICHAELGIBSON
Kurt Russell
The Christmas Chronicles is vanaf 22
november op Netflix te zien.
dinsdag 13 november 2018
MA De vier slunge
lige pubers van de
foto hierboven groei
den uit tot de we
reldberoemde pop
sterren links.
A Head Full of Dreams: morgen te
zien in 99 bioscopen. Op vrijdag 7
december verschijnt de film samen
met het album Live in Buenos Aires
op dvd.
