wat jij niet ziet... ...een correcte kilometerstand. AutoTrack 23 maandag 12 november 2018 Jessica en de jongens - ze zijn 8 en 10 - houden me aards." Anders komen we nooit vooruit. Het is fascinerend dat veel grote mensen om het hardst roepen dat Sinterklaas een kinderfeest is. Nou, waarom ben jij dan zo boos als vol wassene? En als je zo dol bent op Nederland, schmink je dan oranje. Of verf plompenbladen op je ge zicht als je je een echte Fries voelt. Nee, geen roetveeg Piet alsje blieft. Het idee is immers dat je juist niet ziet dat het ome Henk is. Je kunt genoeg goede dingen ver zinnen die evenmin ergens op slaan als de schoorsteen. Zolang wij kinderen laten geloven dat een paard op het dak kan galopperen, kun je ze alles wijsmaken. En ach, op die leeftijd zijn ze uiteindelijk alleen geïnteresseerd in de cadeaus. Ik ken te veel mensen met een kleur die als kind onder het Sinter klaasfeest leden. Verdriet hebben gehad. Toch zeg ik ook: schiet de voorstanders van Zwarte Piet niet bij voorbaat af. Het gevoel van tra ditie mag er ook zijn. Maar de hard- liners in de beide kampen lijken gehecht aan het gevecht. Praten Laatst zei ik iets aardigs over de Ge reformeerde Kerk Vrijgemaakt in Katwijk, die estafettediensten houdt om een gezin te beschermen dat uitgezet dreigt te worden naar Armenië. Wat wordt er dan meteen geroepen? 'Weet je wel hoe die kerk naar vrouwen en homo's kijkt?' Tja.. Als ik bij mensen uit sluitend op zoek moet naar smet ten, kan ik met niemand meer pra ten. Veel kerken hebben moeite met delen van mijn werk. Maar er wordt in menig kerk wel Mag ik dan bij jou door het koor gezongen. Prima toch? Ik leid een druk bestaan. Cabare tier, verantwoordelijk voor mijn ei gen impresariaat. Echtgenote van Jessica met wie ik twee jongens heb. En ja, ik ben ook nog voorlees- moeder. Als ik op tournee ben, wordt het altijd laat. Jessica brengt de jongens 's ochtends naar school. Op hun manier doen ze zachtjes voor mij - keihard dus. Praten ze over Fortnite en andere games. 'Ik heb dit en dat zwaard...' Dan draai ik me nog eens lekker om. En ben ik gelukkig. Ik wil altijd rond vier uur in het theater zijn. De band, de techni sche ploeg, we zijn één grote fami lie. Eén technicus komt altijd mijn kleedkamer binnen als ik net in mijn beha sta. Moet kunnen, het is inmiddels een running gag. Als ik mezelf te sloom vind, duf van de dag, zet ik muziek op. Hip hop. Of een lekkere ouwe van Chaka Khan. Of Frank Sinatra met big band. En altijd live, hè? Dan pak je die energie op. Ik speel altijd of het mijn laatste voorstelling is. Het duurt tenminste 100 avonden op de planken voor je weet: zó moet de show zijn Tien jaar geleden dacht ik nog wel eens: dat doen we vanavond even... De verbeelding! Het gaat op dit moment super- goed, geniet er enorm van. Maar ik denk nooit: ze zitten er toch wel en zijn blij dat ze een kaartje hebben. Mijn publiek moet er ook volgend seizoen zijn. Je mag nooit aan suc ces wennen. Daarom zou ik wel eens een uitstapje willen maken. Misschien over twee, drie jaar. Naar Duitsland bijvoorbeeld, spelen in kleine zalen. Iets opzoeken waar van je zeker weet dat je het niet kunt. Want je moet de taal beheer sen. De sfeer, kleur en politieke toon van een ander land ontdek ken. Je moet niet onverstoorbaar doorgaan met wat je al beheerst. Jessica en de jongens - ze zijn 8 en xo - houden me aards. Ik ging laatst met de oudste naar de show van Jo- chem Myjer. 'Mam, ik vind jou goed, maar Jochem is beter...' Zo hoort dat bij een jongen van tien. Tijdens de Oudejaarsconference mochten ze opblijven. De volgende dag informeerden ze, meer beleefd dan gemeend, hoe het was gegaan. Maar je merkt dat het ze eigenlijk geen bal interesseert. Op die leef tijd zijn ze de ster in hun eigen ver haal en spelen wij de bijrollen. En terecht." Speellijst: claudiadebreij.nl Dat wil je toch graag weten. Alleen bij AutoTrack check je gratis de geschiedenis van een auto. Van de eerste eigenaar tot de laatste keuring. Dan weetje dat de kilometerteller de waarheid vertelt. FOTO HANS PETER VANVELTHOVEN

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 23