Ondine
De plattegrond
was ik al kwijt
t
In het nieuws
KT»
Uit het nieuws
JI
Littekens met goud geaccentueerd
Stoere Zeeuwse was er stil van
DEZE WEEK IN Z.
1 ÉPl
Alles en
iedereen
loopt
breuken op
Levensgroot
op stations
en in een
museum
Die sticker
met 35%
korting, daar
krijg ik weke
knieën van
l,$111
6 DE LIEFDE
BRACHT
EMMANAAR
9JENNY
WEEREVEN
THUIS IN
KATTENDIJKE HULST
10 DEGROTE
OORLOG WAS
VLAK BIJ DE
GRENS
Eindelijk had ik eens tijd om uitgebreid te gaan
snuffelen aan de nieuwe, grotere, verbeterde AH
XL. Verrukt stapte ik het verwarringspaleis bin
nen. Supermarkten zijn namelijk, aldus Teun van
de Keuken (die van de Keuringsdienst van
Waarde), ingericht op het verwarren en onthaasten van de
klant. Vandaar: verwarringspaleizen. En hoe langzamer en
verwarder de klant daarin ronddwaalt, hoe meer die koopt.
Die Teun. Hoe kwam-ie erop.
Nou: deze vrouw had zich voorbereid.
In mijn linkerzak hield ik een plattegrond van de AH XL
omkneld. Rechts een heus boodschappenbriefje. Dat was
dan voor het eerst. Aangezien je tevoren niet weet wat AH
nu weer van plan is in de ramsj te doen, heeft het weinig zin
om boodschappenbriefjes te maken. Toch? Toevallig heb ik
altijd nét zin in dingen waarvan de uiterste houdbaarheids
datum gevaarlijk dichtbij komt. A-merken interesseren me
niks, maar die sticker met 35% korting, daar krijg ik weke
knieën van.
En toch had ik nu een boodschappenbriefje bij me. 'GA
NOOIT OP WEG ZONDER
LIJSTJE - WAT MUGGEN-
SPRAY IS VOOR DE TRO
PEN, IS HET BOODSCHAP
PENLIJSTJE VOOR DE SU
PERMARKT' stond er met
grote rode letters voorin
Teuns boek. Nou. Als het zo
ernstig was.
„Zal ik het lijstje maken?",
zei mijn zoon behulpzaam.
De schat. Was natuurlijk
bang dat ik weer met heel
andere dingen thuiskwam
dan hij mij gevraagd had.
Sommige mensen houden
nou eenmaal niet van ver
rassingen.
Ik pakte het briefje uit
mijn jaszak. Dus dit dacht de
jongeheer nodig te hebben:
'Chips. Brood (voor je zoon,
niet dat harde zuurdesem
van jou). Bubbeltjeswater.
Limonade, aardbei. Kaas,
jonge. Melk, drop.'
Na amper vijf minuten
bleef ik hangen bij de eerste
tourist trap (zou Teun zeg
gen). „Nieuwe crackers",
riep een opgewekte meneer
bij een gezellig aangeklede
stand met hapjes. „Ook pro
beren?" Maar natuurlijk! In
mijn achterhoofd hoorde ik
Teun kreunen. „Doe mij
maar een pak. Nee, twee",
zei ik genereus, toen ik zag
dat ze in de aanbieding waren.
Tjongejonge wat was het druk. De ene na de andere be
kende botste tegen me op. En de winkel was bepaald XL. In
gespannen tuurde ik op de plattegrond. „Een paar grote
kaarten in de winkel met 'Hier bent u nu', dat zou schelen",
mopperde ik tegen een buurman. Het lijstje zat zo onder
hand wel in de tassen, en nog wel meer ook, maar allee, de
winkel uit zonder iets van 35 procent, dat zou toch niet ge
beuren zeker.
De tassen begonnen nu flink door te wegen, mede door
de praatjes links en rechts met passerende bekenden. Wa
ren die soms door Appie Heijn ingehuurd om mij te ont
haasten? De plattegrond had ik ergens laten liggen, waar
schijnlijk bij de tomatensoep. Maar ha! Daar was de koffie
hoek, en zag ik daar geen bekende?
Een ding wist ik bij thuiskomst zeker. AH XL is het ul
tieme verwarringspaleis. En ik ben de koningin.
Zeeland heeft er weer een pareltje
bij. 'Eerbare Fazant' (u leest het
goed: niet eetbare, maar eerbare)
is, vrij vertaald, de naam van het
Japanse centrum O Kiji. Het is ge
vestigd in in de voormalige Her
vormde pastorie in Ovezande.
Waarmee gelijk de naam een stuk
begrijpelijker wordt: de fazant in
het wapen van Ovezande. In O
Kiji worden Japanse culturele, am
bachtelijke en kunstzinnige acti
viteiten ontplooid. Initiatiefne
mer is Theo van Vliet. Zijn liefde
voor Japan komt voort uit de tradi
tionele Japanse vechtsporten, die
hem vele malen naar het Land van
de Rijzende Zon brachten. Inmid
dels mag Van Vliet zichzelf kenner
noemen van volk, religie, geschie
denis en cultuur van Japan. Al ja
ren bekwaamt hij zich in kintsugi:
het restaureren van aardewerk en
porselein, niet onzichtbaar, maar
juist geaccentueerd met goud. „Al
les en iedereen loopt breuken en
littekens op, die hoeven niet ver
borgen te worden. Ze maken deel
uit van het object of de persoon en
hebben hun eigen schoonheid."
De eerste publieke activiteit van O
Kiji is een workshop kintsugi, op
woendag 15 november. Helaas: de
cursus is al volgeboekt. Maar er
komt meer. Van Vliet: „Ik heb een
lerares in Japans bloemschikken of
sogetsu ikebana bereid gevonden
hier les te komen geven."
Stoere vrouw Esther Caljouw had
deze week geen enkele moeite
met het leggen van contacten op
de netwerkbeurs Contacta. De Le-
wedorpse is sinds afgelopen don
derdag namelijk beroemd. Het
tijdschrift Margriet liet haar - met
79 andere 'Stoere Vrouwen'- le
vensgroot op de foto zetten, als
ode aan alle vrouwen die dromen
waarmaken. Esther doet dat in het
Zeeuwse met haar 'Suffe Tutten'-
clubje. Samen organiseren ze acti
viteiten die dan misschien suf lij
ken, maar waar je wel lekker blij
van wordt. „De foto's zijn nog vóór
de zomer gemaakt", vertelt Cal
jouw. „Ik wist dat er een speciaal
feestje kwam, omdat Margriet
tachtig jaar bestaat. Maar dat ze er
zó mee zouden uitpakken! Dat
mijn foto, levensgroot, ook op sta
tions en in een museum zou ko
men te hangen!" Donderdag om
9.30 uur arriveerde Caljouw met
dochter Bo bij het Amsterdam
Museum, waar ook de andere
vrouwen waren. „Van alles door
elkaar, van prinses Laurentien en
Natascha Froger tot een vrijwillig
ster uit Limburg. En toen mochten
we naar boven, waar de expositie
was. Daar hing mijn foto dan. Ik
werd er gewoon stil van... Nu kan
ik nergens meer komen of ze roe
pen: hé, stoere vrouw! Je huppelt
nog net niet de hele dag. Dat zoiets
zó veel invloed heeft!"
ZATERDAG 10 NOVEMBER 2018 GO
1:11 -
Hugo Borst neemt
afscheid van Ma.
KIEK! P12&13
11 Legervakbond neemt politiek op de korrel Theo Giele
18 Een veilige kerncentrale Annemieke van Dongen
19 Paula houdt niet van saai Annemarie Haverkamp
20 Schooltje in de jungle Tonny van der Mee
22 Aan wiskunde ontkomt niemand Hans van Zon
23 Het waait minder hard dan vroeger Kaj van Arkel
