Winters
vreetvoer
van Dirkjan
GIPHARTS KOOKEILAND
sneef» zo
Ronald Giphart heeft altijd
honger naar kookboeken.
Koken doet hij er nauwelijks
uit, maar zich verlekkeren
aan de onrealistische plaatjes
des te meer. 'Het heeft iets
van pornografie.'
November 2018 is dé
feestmaand van het Neder
landse culinaire leven, dat u het
even weet. Het begon twee
weken geleden met de opening
van De smaak te pakken in het
Gorcums Museum, een fraaie
tentoonstelling van Neder
lands kunst over voedsel nog
een halfjaar te bezoeken).
Deze maand staat ook in het
teken van Nederland Leest, het
jaarlijkse feestje van de Open
bare Bibliotheken. Alle bieb-
leden kunnen gratis het boek
]e bent wat je leest afhalen, waar
in koks, schrijvers, weten
schappers én een columnist
van deze krant nieuwe stukken
hebben gebundeld over ons
voedsel. Wat doen we aan ver
spilling? Wat is de invloed van
technologie op onze maaltijd?
Wat doen we de aarde aan met
onze vreetlust? Waarom vin
den we lekker wat we lekker
vinden? Er worden 250.000
exemplaren weggegeven, dus
haast u.
Maar er is meer. Gisteren was in
Amsterdam de uitreiking van
Het Gouden Kookboek voor het
beste oorspronkelijke Neder
landstalige kookboek, als op
maat voor de jaarlijkse Kook
boeken Tiendaagse die vandaag
begint. Iedereen die de ko
mende dagen een kookboek
aanschaft, krijgt het vermake
lijke boekje Bij wie crèmefraiche
in de aders vloeit van Paul de
Leeuw cadeau.
Hoewel ik al veel kookboeken
in mijn kast heb staan, heb ik
toch altijd honger naar meer, al
moet ik bekennen dat we uit de
meeste exemplaren hooguit één
keer hebben gekookt. Zoals ik
vroeger de schaakboeken van
mijn vader las (die altijd zeer
lezenswaardig waren, tot het
moment dat er stellingen wer
den geanalyseerd en het wis
kundige algebra begon), zo lees
ik tegenwoordig kookboeken.
Het heeft iets van pornogra
fie: we verlustigen ons aan on
realistische, prachtig uitgelichte
P73M7&N
plaatjes, in de wetenschap dat
zoveel opwindends voor ons
eigenlijk niet is weggelegd.
Om iets te doen aan de vele
werkloze kookboeken in onze
kast mogen mijn gezinsleden
iedere maand per toerbeurt een
exemplaar uit de kast te trek
ken en daaruit een gerecht kie
zen. Dat levert soms fraaie on
verwachte resultaten op. Mijn
jongste zoon Beavis (Lasse) was
van de week aan de beurt en sa
men met zijn vriendje Butt-
head (Sam) koos hij natuurlijk
een van de kookboeken van
hun absolute held: Dirkjan, van
striptekenaar Mark Retera.
Dirkjan - een obstinaat, vulgair
en beminnelijk personage -
kreeg een tijdje terug zijn eigen
kookboeklijn, met typisch
Dirkjans vreetvoer voor aperte
pubers en volwassenen zoals ik.
Lasse Sam kozen uit Snert
Zo, winterkost voor echte kerels'.
de onvolprezen spareribs.
Daar komen we de maand
wel mee door.
40
Eten
FOTOSHODYCAREMAN
