'Iedereen die zich
aanmeldde voor ons
boek, was af'
SCHRIJVER LEEST
IV
Van Kader Abdolah (63)
verscheen onlangs de
roman Het pad van de
gele slippers.
,.a **>-ê
aan met de bureaucratie. Bij hun verhaal
denk je behalve 'wow' ook nog 'huh?' Dat
tegen de stroom in roeien, daarnaar waren
we op zoek."
De schrijfsters wilden geen mensen be
lichten die zich te veel op hun eigen goede
daden lieten voorstaan. „Iedereen die zich
zelf aanmeldde voor het boek, was in prin
cipe af', zegt Sitalsing. Hummels vindt dat
te streng. „Je mag je mooie initiatief best
zeifin de spotlights zetten. Maar de mensen
in onze bundel zijn toevallig allemaal aan
gedragen door anderen. Het zijn geen types
die het voor het podium doen; sommigen
vinden het juist heel moeilijk om hun suc
ces te claimen. Zoals Sharon van Dop, die
een lunchroom begon met lastig bemiddel
baar personeel. Zij moest echt worden over
gehaald om mee te werken."
De hoofdpersonen in En dan nu het goede
nieuws willen geen helden genoemd wor
den. „Ze doen het puur vanuit zichzelf',
zegt Hummels. Sitalsing: „Voor hen is wat
ze doen doodnormaal. Ze vinden het be
langrijk, of gewoon heel leuk. Zoals Jaïra
Daal van 14, die op haar 11de een bijspijker
schooltje voor kinderen in de Bijlmer is be
gonnen. Gewoon in haar vrije tijd." Hum
mels: „Wat een power heeft die meid. Mag
zij alsjeblieft minister-president worden?"
Hummels: „Dat ik door het nieuws word
aangestoken, zat al in mijn systeem. Toen
de foto van het verdronken Syrisch-Koerdi-
sche jongetje Alan de wereld over ging,
voelde ik net als veel anderen de behoefte
iets te doen. Daarom heb ik samen met an
deren de site ikwilietsdoenvooreenvluchte-
ling.nl opgezet, waarop alle vrijwilligersac-
tiviteiten te vinden waren, zodat je een pro
ject kon kiezen dat bij je paste. Maar door
het schrijven van dit boek ben ik toch nog
anders naar mijn omgeving gaan kijken.
Laatst kwam er bij Albert Heijn een man
naar me toe die vertelde dat hij een winkel
verbod had, omdat hij agressief was ge
weest. Of ik wat dingen voor hem wilde ko
pen. Ik dacht: oké, dat doe ik, want deze
man krijgt normaal gesproken waarschijn
lijk alleen maar negatieve reacties. Zonder
dit boek had ik dat nooit gedaan."
Sitalsing: „Ik ben ook gevoeliger gewor
den voor mensen die hulp nodig hebben.
Niet dat ik voorheen een totale hork was,
maar ik zié ze nu vaker. Een mevrouw op
krukken die in de trein met een zware kof
fer staat te hannesen - ik steek eerder een
hand uit, reageer daadkrachtiger. Als de
daklozenopvang op Twitter laat weten dat
ze een sokkentekort heeft, fiets ik naar de
Scapino om sokken te kopen en breng ik ze
even langs."
Het is niet hun bedoeling om met het vin
gertje te zwaaien naar de lezer die zich niét
met goede daden bezighoudt. Je moet geen
schuldgevoel overhouden aan het boek,
maar juist positieve energie. En wie weet
krijg je zo de inspiratie iets te doen voor je
omgeving, hopen de schrijfsters. Om je in
te zetten voor het milieu, dementerende
ouderen, vluchtelingen, daklozen of andere
'enge', want onbekende mensen. Om,
kortom, uit je comfortzone te stappen en
andere werelden te leren kennen. Sitalsing:
„Mustafa zegt dat mooi in
ons boek: 'Dat je leert hou
den van mensen die anders
zijn dan jijzelf."
Ik lees nu
Het boek dat mijn leven
heeft veranderd
32
Lezen
Karin Sitalsing (links) en Franka Hummels
moesten sommige mensen echt overhalen
om mee te werken.
Heeft dit boek jullie geïnspireerd om ook
zelf de handen uit de mouwen te steken?
En dan nu het goede
nieuws verschijnt bij uit
geverij Atlas Contact (€15)
L11 dan
1111 het
IIII UW s
TEKST PETER SIERKSMA
Herman Melville
Moby Dick
„Ik lees hier steeds kleine stukjes
uit. Een paar bladzijden per dag,
als een wijnproever die elke keer
een slokje neemt, want dit is geen
boek om snel uit te lezen. Het
heeft tijd nodig zich te laten zien.
Op het eerste gezicht is het een
beetje chaotisch, net als de zee,
maar als je verder leest, ontdek
je de mens in zijn oorspronkelijke
dimensie die zijn droom probeert
te bemachtigen."
De sprookjes van
Duizend-en-een-nacht
„Mijn grootmoeder las deze verha
len voor aan een hele kring klein
kinderen, waar mijn zussen en ik
ook bij hoorden. Zij was onze radio
en tv. Mijn grootmoeder zei: Alles
is bedacht. Alles wat belangrijk is,
begint in onze verbeelding, dan
pas volgt de werkelijkheid'. Dat
ben ik nooit vergeten."
WG
