Weer even thuis
JU
IM
i*
9
Hij draagt een shirt met het Zeeuwse
logo en de tekst 'It's in my DNA'. Marcel
van Bommel (34) had enkele
verhuizingen nodig om te beseffen dat
het uniek is om in Zeeland te wonen.
Bijnamen als
'mossel' of
'zuunig' kreeg ik
regelmatig naar
mijn hoofd
geslingerd, dat
deerde me niet
Nu groet
iedereen
elkaar op
straat. Dat is
een hele
verbetering
Als ik in
Rotterdam vertel
dat ik uit
Kruiningen kom
zeggen mensen:
'oh, van de boot?'
Het gezegde 'Zeeuwse
klei zuigt' is volledig
op Van Bommel van
toepassing. Hij denkt
dat een echte Zeeuw
vroeg of laat altijd terug zal keren
naar zijn roots. „Ik ben geboren en
getogen in Kruiningen en als 17-
jarige gaan studeren in Wagenin-
gen. Daarna heb ik gewoond in
Apeldoorn, Curagao, Bonaire en
Zoeterwoude en sinds 2013 ben ik
terug op mijn geboortegrond, te
rug in Kruiningen."
„Waar ik ook woonde, altijd
bleef ik de trotse Zeeuw. Bijna
men als 'mossel' of'zuunig' kreeg
ik regelmatig naar mijn hoofd ge
slingerd, maar dat deerde me niet.
Mijn woon-werkverkeer is dage
lijks ruim 200 kilometer, maar ik
zal Zeeland nooit meer verlaten."
Was getekend Marcel van Bom
mel. Als tiener had hij nog hele
andere opvattingen over onze
kustprovincie. Al op jonge leeftijd
verliet hij het ouderlijke huis. „Ik
moet hier zo snel mogelijk weg,
was mijn gedachte. Wat een dooie
provincie, niks te beleven. Maar
dat beeld veranderde compleet.
Na elke verhuizing dacht ik, 'Goh,
Zeeland was zo gek nog niet'. Wat
dat is? Ik vermoed een bepaalde
verbondenheid of identiteit. Re
cent vroeg een collega aan me,
wat ben jij? Een Nederlander of
een Zeeuw? Allebei, was mijn ant
woord, maar ik ben meer Zeeuw
dan Nederlander."
Van Bommel is niet iemand die
houdt van poespas. Wat hij zo
aantrekkelijk vindt aan Zeeland is
de nuchterheid. „Ik werk mo
menteel in Rotterdam en daar
hebben ze de uitdrukking 'niet
lullen, maar poetsen'. Misschien
geldt dat voor Rotterdammers,
maar voor Zeeuwen nog meer.
Doe maar gewoon, dan doe je al
gek genoeg. In Kruiningen is dat
zeker van toepassing."
De naam van het dorp Kruinin
gen is gevallen. Het is de plek
waar Van Bommel 34 jaar geleden
werd geboren en een onbezorgde
jeugd kende. „Omdat mijn broer
tje zeven jaar jonger is speelde ik
vooral met leeftijdsgenootjes uit
de buurt. Altijd was ik buiten te
vinden. We woonden in een
nieuwbouwgedeelte en om ons
heen werden jarenlang nieuwe
huizen gebouwd. Met vriendjes
struinde ik vaak over de bouw
plaats. Wat een vrijheid."
Dat Van Bommel volop heeft
genoten van zijn kinderjaren
heeft hij vooral te danken aan zijn
ouders. „Die vonden dat ik lekker
kind mocht zijn. Er was slechts
één uitzondering. Omdat ik zo
veel buiten speelde, kwam ik vaak
met kleren onder de modder
thuis. Ik wist dat ik met al die
modder niet naar binnen mocht,
maar ik had een oplossing. Ik
kleedde me op het stoepje tot op
mijn onderbroek uit, voordat ik
richting douche snelde."
Dierbare herinneringen heeft
Van Bommel aan de veerpont in
zijn geboortedorp. „Als ik in Rot
terdam vertel dat ik uit Kruinin
gen kom zeggen mensen vaak,
'oh, van de veerboot?' Waarop ik
dan moet antwoorden, 'ja, inder
daad, maar hij vaart al vijftien jaar
niet meer'." Tot 2003 voer de veer
dienst van Kruiningen naar Perk-
polder en terug. Het was de ver
binding tussen Zuid-Beveland en
Zeeuws-Vlaanderen voordat de
Westerscheldetunnel werd ge
opend. Van Bommel was er als
kind vaak te vinden. „Als ik me op
zondag verveelde fietste ik naar
de pont. Dan ging ik in mijn een
tje gratis mee naar Perkpolder en
terug. Of nou ja, in mijn eentje,
aan boord waren altijd bekenden
uit het dorp. Ik mocht regelmatig
in de machinekamer kijken of bij
de kapitein in de stuurhut."
Het leven bracht Van Bommel
op vele plaatsen, maar uiteindelijk
keerde hij terug in Kruiningen.
Bijzonder genoeg in het vroegere
huis van zijn grootouders. „Na het
overlijden van mijn oma wilden
mijn ouders het huis verkopen.
Maar de wens van mijn oma was
dat het huis in de familie zou blij
ven. Mede dankzij overplaatsing
op mijn werk kon ik de woning
kopen. Ik kwam letterlijk thuis,
want ik ben grotendeels bij mijn
grootouders opgegroeid. Mijn ou
ders hadden drukke banen waar
door ik vaak bij opa en oma bleef
slapen. Ik had mijn slaapkamer en
ik werd hier altijd net iets meer
verwend dan bij mijn ouders."
In de afgelopen dertig jaar is er
veel veranderd in het dorp. Niet
alleen de afronding van enkele
nieuwbouwprojecten en het ver
dwijnen van de veerpont, ook de
mentaliteit is volgens Van Bom
mel anders geworden „Vroeger
was er onder de kinderen groep
jesvorming. Jongens en meisjes
van de kerk, zoals wij de oudgere
formeerden noemden, speelden
niet met de niet-gelovigen. Te
genwoordig groet iedereen elkaar
op straat. Een hele verbetering."
Van Bommel hoopt in Zeeland
oud te worden. Of dat in Kruinin
gen is kan hij nog niet beloven,
maar verhuizen naar een andere
provincie is uitgesloten. „Mijn
vriendin komt uit Rotterdam en
zegt soms 'Kruiningen, wat moet
ik daar?' Als we later gaan samen
wonen wil ik haar gerust tege
moetkomen, maar verder dan
Tholen ga ik niet. Zeeland laat ik
nooit meer los."
GO ZATERDAG 27 OKTOBER 2018
Zeeland
laat ik
niet
meer los
HANS PUIK
Marcel op de oprit van het huis.
Foto onder: De grootouders en
de moeder van Marcel bij de
kinderwagen, waar Marcel in
ligt.
FOTO EN REPRODUCTIE JOHAN VAN DER HEIJDEN
