Personeel Slotervaart tussen
verslagenheid en ongeloof
5
Het is mogelijk
dat sommige
afdelingen een
doorstart krijgen
delingen. Het is mogelijk dat som
mige afdelingen een doorstart
krijgen. Maar het ziekenhuis zal
nooit meer in de omvang terugke
ren zoals het was."
Na het slechtnieuwsgesprek kan
Daniëlle Hubert naar huis. Ze is
secretarieel medewerker van de
medische afdeling. Binnen moest
ze huilen. „Zoals heel veel men
sen. Collega's met wie je jarenlang
samenwerkt, kijk je in de ogen,
met de situatie van: we zijn ont
slagen. We hebben fijn samen
gewerkt maar het is over", terwijl
ze het zegt, krijgt ze het opnieuw
te kwaad, ze herpakt zich en ver
volgt: „Ik ga nu naar huis, na een
verschrikkelijke dag. Ik ben alleen
staande moeder met twee kleine
kinderen. Voor je kinderen houd
je je groot, maar van binnen weet
je het natuurlijk even niet meer."
Solliciteren
Giel van Stralen is gynaecoloog in
het ziekenhuis. „Wat ik ga doen?
Of ik ga solliciteren? Ik wil eerst
het nieuws verwerken om daar
over na te denken." Van Stralen
wil dat samen met zijn collega's
doen. Gisteravond was er een bij
eenkomst voor alle medewerkers
georganiseerd.
Jessy Hummel, voorzitster van
de Ondernemingsraad, is even
stil. „Ja.Toch komt dit nieuws
nog onverwachts. De timing dan.
We dachten vanmiddag iets te
horen. Terwijl via de media
doorkwam dat we failliet waren."
FNV-bestuurder Henk van Lan
gen vindt dat een 'klap in de nek'
van de medewerkers, voor wie de
vakbond opkomt. „Die werkne
mers stonden te wachten om bij
gepraat te worden. Waren klaar
voor vertrek, en kregen de bood
schap van faillissement thuis te
horen. Via de media."
Anneke Westerlaken, voorzit-
ster van de andere vakbond CNV
Zorg Welzijn, praat zoveel ze
kan met het ziekenhuispersoneel.
„Ze zijn niet te benijden. Want
wat moet je? Wachten op een
eventuele doorstart? Met de kans
dat jouw afdeling dan wordt geslo
ten en je nog steeds op straat
staat... Of solliciteren en dit be
staan voorgoed achter je laten. Een
verschrikkelijke tweestrijd."
Bij de ingang van het perso-
neelsrestaurant houden
verpleegkundigen elkaar
vast. Er vloeien tranen. „Het is
wel heel sneu", zegt een van de
vrouwen. „Dit is veel meer dan
sneu, dit is echt erg", zegt een
andere. Ze vloekt.
De sfeer in de centrale hal van
het MC Slotervaart houdt het
midden tussen verslagenheid en
ongeloof. Het personeel is zo
juist ingelicht over de financiële
problemen waarin het voorma
lige Slotervaartziekenhuis zich
bevindt.
Dat de zorgverzekeraars de
kraan dichtdraaien valt een deel
van de medewerkers rauw op
het dak, terwijl er ook personeel
is voor wie de onheilstijding een
bevestiging is van de angst waar
mee zij al een hele tijd rondlo
pen.
Yolanda, die niet met haar ach
ternaam in de krant wil, behoort
tot die laatste groep. Zij werkt 'al
meer dan tien jaar' bij het Sloter
vaart en heeft in die tijd al het
nodige slechte nieuws over haar
werkplek over zich heen gekre
gen. „De laatste maanden had ik
wel het gevoel dat het weieens
echt mis zou kunnen gaan. Toen
ik hoorde dat er iets zou worden
medegedeeld, zag ik de bui al
hangen."
Ook voor de dames die in het
restaurant achter de kassa staan,
komt de noodlottige aankondi
ging van het faillissement niet
als een verrassing. Iedere bezoe
ker wordt een hart onder riem
gestoken. „Dit is echt niet leuk."
En: „Dit hebben we niet ver
diend."
Huishoudelijke dienst
In het rookhok voor de hoofdin
gang van het ziekenhuis is het
dreigende faillissement deze
middag het enige gesprekson
derwerp.
Voor twee medewerkers van
de huishoudelijke dienst hakt
het nieuws er stevig in. Jeffrey
van de Zwaan werkt pas enkele
maanden in MC Slotervaart.
„Dit is niet te geloven in een
land als Nederland. Dat ze een
ziekenhuis gewoon laten instor
ten. En als het hier nou niet druk
zou zijn, dan kon ik het nog be
grijpen, maar het is hier altijd
ontzettend druk. De dokters en
Voor een deel van
de mensen komt het
faillissement niet
onverwacht
verpleegkundigen kunnen niet
harder werken dan ze doen."
Het rookhok is ook de plaats
waar een aantal van de patiënten
het slechte nieuws te verwerken
krijgen. Coby Verhaegen komt al
jaren in het Slotervaart, zegt ze.
„Het is zo'n fijne plek. En lekker
dicht bij mijn huis."
Hoe het nu verder moet met
de behandeling van haar incon
tinentieproblemen, vraagt ze
zich af. „Ze kennen me hier en ik
ken hen. Ik wil helemaal niet
naar een ander ziekenhuis."
vrijdag 26 oktober 2018
GO
als een klap in de nek'
- Alice van der Schee, curator
Kijk op de site bij /video
Beelden van het verdriet in
het MC Zuiderzeeziekenhuis
in Lelystad.
Mare Kruyswijk
Amsterdam
Danny Hart-
wish (links,
met infuus)
praat buiten
met Geke
Kamphuis (in
rolstoel). Hun
partners kij
ken toe.
Rust in
vrede (R.I.P.)
luidt het pro
test in Amster
dam. FOTO ANP
T Gynaeco
loog Giel van
Stralen weet
nog niet wat te
doen. foto's
HENRI VAN DER BEEK
