UITVAART 5
Frank van de Goot
standaard verkeersongeval dat in
handen van justitie valt, kost zo'n
35.000 euro. Als exact datzelfde
lichaam wordt bekeken in een
ziekenhuis kost het 700 euro."
Onderzoek op deze schaal zal een
schat aan waardevolle informatie op
leveren, aldus Van de Goot. „Mijn in
schatting: in Nederland overlijden
meer mensen aan infectieziekten
dan aan hart- en vaatziekten. Dit jaar
ging er een geniepig griepje rond,
een flink aantal mensen is daaraan
overleden, maar hoeveel is niet be
kend. Een tiental overledenen kreeg
ik op mijn tafel. Twee ervan stonden
te boek als zelfdoding omdat er pil-
lenstrips waren gevonden. Eén als
verkeersdode omdat ie in de plomp
reed met z'n griepkop. Twee ervan
zijn als hartinfarct afgegeven, enzo
voorts. Die stonden dus allemaal ver
keerd in de statistieken en op die ver
keerde statistieken wordt beleid ge
maakt. Vaccinatieprogramma's,
voorlichtingscampagnes, de hele
reutemeteut. Het is enorm verstrek
kend. En in de krant lees je: het aan
tal zelfmoorden neemt toe. Oh ja,
weet je het zeker?"
„Er spelen veel factoren mee. Justitie
heeft het onderwerp geclaimd en de
medische wereld vindt dat eigenlijk
wel best. Het doen van obducties is
geen populaire bezigheid. Eigenlijk
begint het er al mee dat pathologie
geen verplicht vak is bij genees
kunde; dat zou het wel moeten zijn."
„Onzin. Een lichaam dat al drie we
ken dood ligt is niet fraai, maar dat is
hoe het gaat. Ook al ziet het er enorm
ellendig uit, als je met aandacht naar
de doden kijkt, komt daar onvoor
stelbaar veel informatie uit voort."
Een adertje
in je hart
barst open,
stolseltjeen
boem, weg
ben je met
je bomvolle
agenda en
je dikke
bank
rekening
„Het is een karaktereigenschap,
het zat er al in. Ik geef ook les en
ik selecteer mijn studenten op die
eigenschap. Vanmiddag komt een
nieuwe student kennismaken, 16
jaar oud. Ik kijk haar een paar keer in
de ogen en dan weet ik of het erin
zit. Als een student tegen mij zegt
dat hij een hele nare zaak heeft, dan
kan hij eigenlijk liever zijn spullen
pakken en naar huis gaan. Er zijn
geen nare zaken, er zijn zaken. Je
emotie brengt een dode niet terug
tot leven."
En boem
Hij lacht: „Helemaal consequent
ben ik niet, moet ik toegeven. Als
een student zegt: ik heb zo'n leuke
zaak, dan vind ik het wel goed."
„Ik zat op een LTS en een klasgenoot
beweerde dat hij als bijbaantje dode
lichamen had gewassen. Hij stond
bekend als een enorme fantast, maar
bij mij begon er iets te borrelen: hé,
dat is interessant. Vervolgens is het
vanaf de LTS een heel lange weg
voordat je patholoog bent. Begin er
niet aan, zei mijn docent, dan ben je
nog 25 jaar aan het studeren. Ik zie
nog hoe zijn buik door de spijlen van
de trap heen puilde toen hij het zei.
Uiteindelijk heb ik het in 22 jaar ge
daan."
„Geld interesseert me geen lor. M'n
rekeningen betaal ik met een aanstel
ling voor 40 procent in een zieken
huis, waar ik algemene diensten
draai als patholoog."
„Ik voelde daar niks bij. Mensen vin
den dat heel moeilijk voor te stellen.
Toen mijn vader tien jaar geleden
overleed vroeg hij mij op zijn sterf
bed: als ik er niet meer ben, neem
moeder dan af en toe nog eens mee,
ergens heen. Dat heb ik trouw gedaan
tot het niet meer ging, ik heb het leuk
gevonden. Het laatste jaar was ze
bedlegerig, toen is ze gesneefd. 93 jaar
joh, er was niks meer van over. Ik wil
geen 93 worden."
„Ik heb al lang geleden begrepen dat
iemand die 's middags op mijn tafel
ligt dat 's ochtends nog niet van plan
was. Vorige week een meneer uit
1967,51 jaar. Dat ben ik ook. Hij over
lijdt aan een doodordinair hartin
farct. Een adertje in zijn hart barst
open, stolseltje en boem, weg ben je
met je bomvolle agenda en je dikke
bankrekening. Het is iets dat ik volop
besef: van iedere dag die je hebt moet
je maken wat je kan. Het is precies de
reden waarom ik me inzet voor parti
culieren en aandacht vraag voor deze
materie. Als mijn tijd daar is, wil ik
door de benen gaan met de gedachte
dat ik iets heb gedaan wat zin heeft
gehad."
woensdag 24 oktober 2018
co
PASPOORT
Geboren Baarn, 1967
Opleiding LTS, middelbaar laboratorium
onderwijs, hoger laboratorium onder
wijs; geneeskunde en pathologie aan
VUmc; forensische pathologie in Frank-
furt am Main en Amsterdam.
Carrière Tien jaar werkzaam als foren
sisch patholoog bij het NFI te Den Flaag.
Nu klinisch patholoog aan de Noord-
westziekenhuisgroep te Alkmaar en
strikt zaakgericht als forensisch patho
loog in aanvraag van particulieren en
advocatuur.
Bekend van Doden liegen niet
(tv-programma WNL)
Wat verklaart volgens u de terug-
houdenheid om zulk onderzoek,
obductie, te doen?
Het is vast niet altijd een feest
voor de zintuigen om een dood
lichaam te onderzoeken?
Wat maakt dat u er wel op af wilt?
Wanneer besloot u dat u patho
loog wilde worden?
U doet sinds januari veel van uw
zaken pro deo, hoe verdient u
uw geld?
Uw moeder overleed recent op
93-jarige leeftijd. Hoe was dat?
Als de dood in zoveel verschijnings
vormen door uw handen gaat, beïn
vloedt dat hoe u naar het leven
kijkt?
