Waterschap: 'We kappen niet zomaar bomen'
5
de gemeente een grote stinkende
Connexxion-bus liet rijden op het
smalle fietsweggetje, werd ze link.
De bus heeft er drie dagen gere
den."
Lubbers maakte het in de ogen
van de gemeente Schouwen-Dui-
veland te bont. De Renessenaar
kreeg vier jaar geleden een belver-
bod opgelegd en dit jaar over
kwam hem dat opnieuw. Zodra
ambtenaren op het Zierikzeese ge
meentehuis Lubbers aan de lijn
krijgen, moeten ze de hoorn erop
gooien. Zelf zit Lubbers er niet
mee. Hij laat zijn dochter bellen en
schrijft brieven, waarvan hij de
ontvangst laat tekenen. De printer
in het duinhuis ratelt onophoude
lijk.
Die brieven liegen er niet om.
„En de gemeente móet ze beant
woorden", gniffelt dochter Renée
(38). „Verbaal konden ze ons niet
aan. Nu kunnen ze er wat langer
over nadenken. Als ze het zo wil
len, dan kunnen ze het zo krijgen."
Strijdbare genen
Lubbers waarschuwde al: zijn
dochter is erger dan hij. Zij heeft
namelijk niet alleen de strijdbare
genen van haar vader geërfd, ze
heeft ook nog eens rechten
gestudeerd. Elke ochtend is Renée
in Renesse. Om de eendenkooi te
verzorgen en om haar vader bij te
staan. Tot de kinderen uit school
komen.
Ze lacht. „Laatst kwam mijn
dochter Carlijn thuis na een
gastles van de wethouder op
school. Ik had expres mijn mond
gehouden. Maar het eerste wat ze
zei was: ik kreeg gewoon geen
antwoord op mijn vragen! Het
meisje is elf."
De zon zakt achter de duinen.
Het gouden uur treedt in. Even is
Watergat het mooiste plekje op
aarde.
Lubbers zucht net zo diep als
zijn bezoek. „De burgemeester
heeft me wel eens gevraagd of ik
niet eens zou gaan genieten van
mijn landgoed. Graag, heb ik ge
antwoord. Als het eindelijk eens
mag."
moet je acht formulieren invullen.
Vergunningen stroken niet met
elkaar, instanties spreken elkaar
tegen."
Ambtenaren maken fouten.
Moolenburghers zien die. En
schromen niet er melding van te
maken. „Mijn grootvader heeft
een rechtszaak gevoerd over een
weg die de gemeente dwars over
Als er vroeger een
boom omgezaagd
diende te worden,
dan zaagde je 'm om
zijn landgoed wilde leggen. Tot
aan de Raad van State. Maar hij
kreeg gelijk: de weg is er nooit ge
komen."
Foto's
Na de dood van zijn moeder in
2011 streed Peter verder. Van fout
geparkeerde auto's maakt hij fo
to's, die hij stuurt naar de ge
meente. Knalt er nog een telefoon
tje overheen. Krijgt hij geen ant
woord, dan doet hij daar zijn be
klag weer over. „Ik kan niet tegen
onrecht. Als iets niet klopt, dan
doe ik daar wat mee. Mijn moeder
was net zo. Die heeft niet voor
niets achttien jaar in een onver
deelde boedel gezeten. Ze genoot
van het landgoed, echt. Maar toen
De fractie had aan de bel getrokken,
vanwege de plannen om de monu
mentale populieren te rooien aan
de Oranjezonweg, de Lijdijkweg en
de Rijnsburgseweg, tussen Oostka
pelle en Vrouwenpolder. Onder
meer de Heemkundige Kring Wal
cheren vreest kaalslag en heeft erop
aangedrongen de bomenkap in elk
geval in fases uit te voeren.
De PvdA in het waterschapsbe
stuur vindt dat 'het kappen van bo
men ondanks verzet het draagvlak
voor het gehele kap- en herplan-
tingsbeleid kan ondermijnen'. Als
het landschap te zeer wordt aange
tast, zou 'lokaal maatwerk' mogelijk
moeten zijn.
Het bestuur is zich bewust van de
gevoeligheid van bomenkap, maar
zegt dat er ook andere afwegingen
meespelen. In dit geval vormen de
bomen een risico voor 'de veilig
heid van onze weggebruiker'. „Kap
pen is soms nodig om deze veilig
heid te garanderen. Als er ongeval
len ontstaan door het niet kappen
Kappen is soms
nodig om de
veiligheid te
garanderen
van bomen, zal de verontwaardi
ging vanuit de gemeenschap groter
zijn."
Waar dat mogelijk is, rooit het
waterschap eerst één kant van de
weg, om al te grote kaalslag te ver
mijden. „In het geval van de smalle
wegen in dit deel van Walcheren
willen we hiervan afwijken. Het ri
sico van beschadiging van de
nieuwe aanplant als er aan de an
dere kant van de weg gerooid
wordt, is te groot."
Volgens Scheldestromen is de ge
meente Veere het ermee eens dat
kappen noodzakelijk is. Wel ver
schillen zij van mening over de
plantafstand voor de nieuwe bo
men. Voorheen was 6 meter de
norm. Het waterschap hanteert nu
12 meter. Dat geeft ruimte om te ko
men tot 'mooie volwaardige bo
men' die langer kunnen blijven
staan en minder onderhoud nodig
hebben. „Hoe dichter we de bomen
op elkaar planten, hoe meer risico
op 'dood hout' in de toekomst. Dit
omdat de bomen in eikaars scha
duw komen te staan."
Het waterschap streeft bij het
vervangen van bomen naar meer
variatie in het landschap, door te
kiezen voor andere dan de traditio
nele soorten. Daarmee worden de
risico's van ziektes gespreid en
wordt voorkomen dat uiteindelijk
opnieuw alle bomen tegelijk moe
ten worden gerooid.
dinsdag 23 oktober 2018
GO
kan niet tegen onrecht
Peter Lubbers uit Renesse, hier met dochter Renée, mag niet meer bellen met de gemeente Schouwen-Duiveland. foto ernestaverburg
-Peter Lubbers
Het rooien van bomen is soms
onvermijdelijk, ondanks protes
ten uit de omgeving. „Het water
schap kapt niet om het kappen",
antwoordt het dagelijks bestuur
van Scheldestromen op vragen
van de PvdA.
Rolf Bosboom
Oostkapelle
-Waterschap
