Vrijheid
MONICft
i
De cijfers
Monica's dochter besluit dat ze ook wel in
haar eentje naar school kan fietsen.
Het was een vastberaden
aankondiging van Oudste Doch
ter, een kwartier voordat we nor
maal gesproken met z'n drieën
naar school fietsen: ze ging alvast.
Haar klas had vroeg afgesproken
op het schoolplein om 'rond de
tafel' te spelen, pingpongen met
een sliert spelers. „Uh, oké, doe
je wel voorzichtig?", antwoordde
ik wat beduusd. Terwijl ze weg
fietste, kon ik niet nalaten nog
iets te roepen over de dode hoek
van vrachtwagens. „Ja, weet ik!"
kreeg ik half over haar schouder
terug. Daar moest ik het mee
doen. Sindsdien heb ik een doch
ter die alleen naar school fietst.
Dat was uiteraard nog maar het
begin. Hup, daar ging ze, alleen
naar vriendinnetjes, alleen naar
turnen, alleen naar de winkel.
Vrijheid in de wijk. Niet veel later
kwam de volgende stap, dit keer
wel verpakt als vraag. Vriendin
netjes mochten het, dus mocht
zij dan ook alleen op de fiets naar
hockeytraining? School ligt op
vijf minuten van ons huis, de
hockeyvelden zijn drie keer zo
ver, met een vervelende weg
zonder fietspad ertussen. Als
ze straks om half 6 terugfietst,
is het donker. Ik zie die gehaaste
autorijders al langs de mint-
groene fiets van mijn kleine
meisje sjezen - en dan regent het
vast ook nog. Maar ze is een ver
antwoordelijke dame, weet ik. Ze
let goed op, kijkt achter zich als
ze oversteekt en voor to-jarigen is
het een acceptabele afstand, heb
ik al gepeild bij de moeders op
het schoolplein. Ik slik even en
zeg dat het goed is. „Maar je moet
wel echt, echt,
écht heel voorzichtig zijn, hè?"
Met teamgenootjes heeft ze bij
de rotonde afgesproken, vertelt
ze. Meer meisjes, meer zichtbaar
heid, hoop ik dan maar. En al is
bij ons thuis 11 jaar de minimum
leeftijd voor een scherm-in-ei-
gendom, ik stop toch maar een
oud mobieltje met prepaid sim
kaart in het voorzakje van haar
rugzak. „Dan kun je bellen als
je een lekke band hebt."
Ik houd mezelf bezig met
boodschappen doen en eten
koken. Drentel wat op en neer
en reken uit wat de vroegste tijd
is dat ze terug kan komen, en de
laatste. Als ze er dan nog niet is,
fiets ik haar tegemoet, beslis ik.
Maar hé, kijk eens. Zelfverzekerd
zwaait ze naar me door het keu
kenraam, hockey
stick op haar
rug, blosjes
op de wan
gen.
Zij kan het
prima aan,
die vrij
heid.
Nu ik
nog.
Mannen tussen 55
en 65 jaar werken
gemiddeld 38 uur per
week, vrouwen uit die
leeftijdsgroep 25. Van
65 tot 75 jaar ligt het
gemiddeld aantal uren
bij mannen op 22 en bij
vrouwen op 16.
(bron: ministerie van
OC&W)
4.244.000
Nederlandse vrouwen
tussen 15 en 75 jaar
doen betaald werk
(cijfers 2018, 2de kwar
taal, CBS). In die leef
tijdsklasse heeft
Nederland 6.469.000
vrouwen. De arbeids-
partcipatie is daarmee
65,1 procent. In 1969
was dat met 1,5
miljoen vrouwen nog
35.1 procent. (CBS)
Bij mannen is de
arbeidsparticipatie
74,9 procent.
In 1969 was dat nog
85.2 procent. (CBS)
(NB: de statistieken heb
ben het altijd over 55-65
en 65-75, niet 60+)
Monica Beek (41) is journalist. Ze woont
samen met haar dochters van 7 en 10 en
heeft een vriend.
ZATERDAG 20 OKTOBER 2018 19
