Seks, jazz
en strijkers
ii§a Kleinkunst
4
Muziektheater Hoekstenen van de nieuwe rock-'n-rol werden Don en Phil Everly
wel genoemd. Zij sloegen een brug tussen traditionele country en nieuwe genres.
Simon Burridge en Marcel Hufnagel laten de befaamde broers herleven in 'Bye, bye
love. Celebration of The Everly Brothers'.
Een groot gedicht, maar dan niet te zwaar
De kleren gaan uit
in Desert Dreams
De bron aan hits is
schier onuitputte
lijk: Bye, bye love,
Wake up little Susie,
Claudette, All I have
to do is dream, Till I
kissed you, Let it be
me en vele, vele andere. „Het is zo'n
rijk repertoire. Hoe meer we ons ver
diepen in de muziek van The Everly
Brothers, hoe meer nummers er te
voorschijn komen. In het begin
richtten we ons op de bekende hits,
maar er zijn ook nummers die niet
zo bekend zijn, maar die wel op veel
albums staan. Daarvan brengen we
er ook een aantal", vertelt Simon
Burridge. Hij is met zijn 49 jaar net
wat jonger dan de leeftijdsgroep die
de befaamde broers op hun top heb
ben meegemaakt, in de jaren 50 en
60. „Toch ben ik een ware liefhebber.
Vanaf heel jong luisterde ik eigenlijk
alleen maar naar muziek van arties
ten als The Everly Brothers, Jerry Lee
Lewis, Elvis Presley en naar heel veel
countrymuziek. Mijn ouders luister
den ook veel naar country en later in
mijn tienerjaren kwam daar natuur
lijk rock-'n-roll bij."
Engeland
Simon Burridge komt uit Engeland,
woont tegenwoordig in Nederland en
is al ruim twintig jaar zanger van be
roep. Het Bye, bye /oue-theaterconcert
zou hij aanvankelijk brengen samen
met zijn landgenoot Jay Simmons, die
Als Don en Phil
'Let it be me'
zingen,
gesteund door
een vol orkest,
smelt je weg in
de muziek
4 REDENEN OM UIT TE GAAN
ljjjl Stripshow
echter om persoonlijke redenen is
afgehaakt. Zijn plaats wordt ingeno
men door Marcel Hufnagel. „Dat is
geen grote omschakeling, Marcel
was al understudy voor deze show
en hij is een heel plezierige jongen
om mee te werken", zegt Burridge.
Hij constateert ook dat hun stem
men goed bij elkaar passen om
Don en Phil Everly ver
rassend herkenbaar
te laten herleven.
Zelf kruipt Bur
ridge in de huid
van Don. „Dat
is een be
wuste keus.
Die twintig
jaar ervaring
als zanger heb
ben mij geleerd
dat je niet boven je
grenzen moet gaan.
De stem van Phil
is een beetje hoger Simon
dan die van Don. Burridge.
Ik kan wel die
hoge tonen pakken voor één of twee
avonden, maar niet constant, zoals
Marcel dat kan. Overigens is er na
tuurlijk maar één echte Don Everly.
Ik heb veel over hem gelezen, docu
mentaires bekeken en we hebben
veel concerten van het duo gezien.
We proberen het zo goed mogelijk
na te doen, maar brengen uiteraard
beiden ook een stukje van onszelf
mee."
Don Everly was toch ook de man
die begin jaren zeventig worstelde
met drank- en drugsverslaving? „Ja,
daar heeft hij een tijdje problemen
mee gehad. Net als zoveel andere ar
tiesten in die tijd. Ik vel daar geen
oordeel over. De verleidingen zullen
groot zijn geweest, maar ik schrijf
het vooral toe aan de enorme druk
om te presteren. Zoveel optredens,
zoveel shows, zo vaak op reis. Het zal
vooral een poging zijn geweest
de vermoeidheid te over
winnen en te blijven
presteren zoals het pu
bliek wilde", aldus
Burridge over de zan
ger die hem duide
lijk na het hart ligt.
In het theatercon
cert krijgt het pu
bliek ook iets mee van
de muziekhistorie
van de gebroe
ders Everly.
Op het po
dium komt
een memo-
rybox te staan
A "TA waar Simon af
en toe wat voor
werpen ter herin-
Marcel nering uit haalt. „Zo
Hufnagel. vertel ik ook iets over
vader Ike Everly, die een
radiostation in Chicago had. Daar
trad het gezin bijna elke morgen heel
vroeg op in de studio. Maar ik sta
geen half uur te praten hoor, het ver
haal wordt vooral verteld door de
liedjes. We brengen het repertoire
niet in chronologische volgorde,
donderdag 18 oktober 2018
De liedjes
vertellen het verhaal
Ali Pankow
44
Simon Burridge, ver
tolker van Don Everly
Ze roepen allemaal emoties op:
de sexy Aussies die steeds ver
der uit de kleren gaan, het 'grote
gedicht' van Paul de Munnik, de
rauwe nummers van Amy Wine-
house en de composities ter na
gedachtenis aan WOI. Uiteenlo
pende gevoelens welteverstaan.
Maar dat de bezoeker niet onbe
roerd blijft, staat buiten kijf.
De vonken spatten ervan af als de
dansers van Australia's Thunder from
Under de podia betreden met hun
Desert Dreams World Tour. Normaal
treden deze verleiders op in Las
Vegas, waar ze een vaste show heb
ben. Wat de bezoekers kunnen ver
wachten? Denk aan glimmende man
nenlichamen, rondvliegende kleding
stukken en natuurlijk rode oortjes.
Vanavond,
Scheldethea-
ter Terneuzen,
20.00 uur, en
2 nov, CCXL
Vlissingen
Paul de Munnik (ja, van voor
heen Acda en heeft een
nieuw album, Goed jaar. Ge
noemd naar zijn vertaling en
bewerking van A very good
year van Frank Sinatra, één van
De Munniks all-time favourites.
Als je hem twee weken gele
den in DWDD gehoord hebt
met zijn schitterende hom
mage aan Charles Aznavour
Hier Encore werd Gisteren
nog) dan weet je wat hij alle
maal kan met zijn warme stem.
En natuurlijk weten we ook al
lemaal nog hoe zijn zelfge
schreven liedjes zijn. In Goed
jaar krijgen we een mix van de
twee. Nu De Munnik de gelijk
namige theatertour gaat try-
outen, blogt hij daarover: 'Ik
zoek naar een nieuwe vorm. Ik
wil eigenlijk meer zingen dan
vroeger, zonder dat het een
concert wordt. Het moet thea
ter, of muzikaal cabaret zijn.
Een groot gedicht, maar dan
niet te zwaar.'
De Munnik kan dat. Samen met
een van Nederlands beste gi
taristen, Wouter Planteijdt.
Dinsdag 23 oktober, De Weg
wijzer, Nw en St Joosland,
20.30 uur
Woensdag 24 oktober, Ledel-
theater Oostburg, 20.15 uur
