Beethoven klinkt oorverdovend
20 ZE
SOLO-OPTREDEN VLAAMSE MUZIKANT
Vingervlug gitaar
spel, afwisselende
zang. Bert Dockx
zorgde er gisteren voor
dat het publiek aan zijn
lippen hing tijdens zijn
concert in Middelburg.
Bert Dockx, voorman
van Flying Horseman
en Dans Dans heeft het
soloalbum Transit uit
gebracht waarop hij
klassiekers van onder anderen
Fleetwood Mac, Tom Waits en Joy
Division vertaalt en naar zijn ei
gen hand zet. Met het album geeft
Dockx een select aantal optredens
in Nederland en zo speelt hij ook
in de Kloveniersdoelen in Middel
burg een intiem en intrigerend
optreden.
Dockx speelt onder andere het
nummer Albatros van Fleetwood
Mac. Het origineel is een klassieke
blues jam waarbij het golvende ge
luid van de cymbalen een gevoel
opwekt van een warme zomerdag
aan het strand. De interpretatie
die Dockx eraan geeft, plaatst het
nummer in een donkerdere con
text. De blues blijft, al doet de
country de intrede.
Het publiek krijgt ook Yesterday
is Here van Tom Waits voorgescho
teld. Waar het origineel van de le
gendarische blueszanger de na
druk legt op de schurende en
rauwe stem van Waits, legt Dockx
de nadruk op het indrukwekkende
getokkel op zijn gitaar. Wanneer
het nummer eigenlijk klaar is,
neemt Dockx de basis van het
nummer op met een looppedaal
en trekt vervolgens een indruk
wekkende solo uit zijn gitaar.
De meest indrukwekkende co
ver is het nummer, I'm on Fire van
Bruce Springsteen. Dockx weet de
riff van het nummer net iets an
ders te spelen waardoor de her
kenning van het nummer pas
komt zodra de eerste zinnen van
het lied worden gezongen. Terwijl
hij de tekst fluistert, is zijn gitaar
spel vingervlug en haast bezeten.
Dockx bespeelt dan niet alleen
zijn gitaar, maar experimenteert
ook door zijn effecten de vrije loop
te laten. Hij stapelt effect over ef
fect totdat het nummer er bijna
onder lijkt te bezwijken. Juist op
dat moment trekt Dockx aan de
teugels om de rust terug te laten
keren. Dockx vindt met de covers
de perfecte balans tussen passie,
respect voor de originele werken
en experimentele folk noir. Ook
zijn stem gaat van fluweelzacht
naar donker en zwaar, alsof hij de
tekst uit zichzelf moet gooien. In
ruil daarvoor krijgt hij een muis
stil publiek dat van begin tot eind
Met dit optreden
bewijst Dockx tot de
absolute top van
België te behoren
aan de lippen hangt. Met dit optre
den bewijst Dockx niet alleen een
meestergitarist en fantastische
vertaler van nummers te zijn,
maar ook tot de absolute top van
België te behoren.
Het derde concert van het symfonisch
orkest tijdens het Festival van Zeeuwsch-
Vlaanderen trok weinig publiek en dat had
akoestische gevolgen.
Omdat de stenen ruimte
niet gevuld was, kreeg
het Residentie Orkest
te maken met een ste
vige over-akoestiek. Hierdoor
klonk Beethoven oorverdovend,
maar Sibelius kwam gelukkig
goed over. De nagalm was te lang
en dat gaat altijd ten koste van de
transparantie.
In de Ouverture Egmont kwa
men de paukslagen echt angst
aanjagend over. Dat kon wel bij
het trieste verhaal over de ont
hoofding van Graaf Egmont. Dit
wordt uitgebeeld door een
scherpe vioolstreek. De zinde
rende stilte suggereerde dan weer
de dood van Egmont. De over-
winningsmuziek kwam daarna
triomfantelijk over.
Het vierde pianoconcert van
Ludwig van Beethoven met een
vrije dialoog tussen de solist en
het orkest is een complex, maar
artistiek prachtig werk. Het is ge
schreven in de periode dat de
doofheid van de componist al ver
gevorderd was. Hij speelde de pia
nopartij zelf tijdens de première
in 1807. Het werk is vernieuwend
en Beethoven laat de klassieke
stijl wat los. Piano en orkest zijn
eikaars gelijken. De vernieuwing
blijkt uit de opening, waarin de
piano begint en het hoofdthema
brengt.
Pianiste Nino Gvetadze be
schikt over een goede techniek,
haar inleving in de muziek van
Beethoven was verrassend mooi,
vooral op het gebied van frase
ring. Zij wisselde dynamisch spel
af met ingetogen momenten en
speelde alle loopjes losjes en feil
loos. De cadensen, de origineel
uitgeschreven cadensen van Beet
hoven, met vele trillers klonken
virtuoos.
Tumultueus
Het Andante met de tedere, kla
gende melodie door de piano
werd verstild gebracht met een
accurate begeleiding door het or
kest dat goed aangestuurd werd
door dirigent Feddeck. Hij hield
alles stevig in de hand. De kleine
solo's door de blazers werden
zorgvuldig gespeeld. Ondanks de
mooie dialogen en het genuan
ceerde spel kwamen verschil
lende passages iets te tumultueus
over, maar dat lag niet aan de mu
sici, maar aan de akoestiek.
De eigen muziektaal van de Fin
Sibelius was heerlijk om naar te
luisteren. Hij heeft in zijn derde
symfonie afstand gedaan van de
klassieke vormen (indeling) en
koos voor meer heldere klanken
en subtiliteit. Geen overweldi
gend blazersgeweld, maar vloei
ende lijnen door met name de
Het Residentie Orkest
kreeg te maken met
een stevige
over-akoestiek
strijkers. Daardoor klonk de in
breng van de blazers beheerst en
aangenaam. Je verwacht een lang
zaam middendeel, maar Sibelius
koos voor een verrassend rondo
met pizzicati en lange melodische
lijnen. De sfeer van de eeuwig
zingende bossen en de duizenden
Finse meren werd opgeroepen.
De finale was intrigerend. Door
de vele tempowisselingen en pas
sende effecten was het vooral
boeiend.
maandag 15 oktober 2018
Bert Dockx speelt bezeten
Dennis de Waard
RECENSIE
Bert Dockx tijdens zijn optreden in de Kloveniersdoelen, foto ruben oreel
Meer interviews en recensies op:
www.3voor12zeeland.nl
Jeanette Vergouwen
RECENSIE
Werken van Beethoven en Sibe
lius. Door Residentie Orkest The
Hague o.l.v. Jannes Feddeck,
m.m.v. pianiste Nino Gvetadze.
Gehoord zaterdag 13 oktober in
de Willibrordus basiliek in Hulst.
De inleving van pianiste Nino Gvetadze in de muziek van Beetho
ven was verrassend mooi. fotoallardwillemse
