'Zijn verlies voelt als een enorm gat in mijn
5
I
Tijmen (13) uit
's-Heerenberg
overleed door een
botsing op het
voetbalveld. Zijn
organen leven nu
voort in acht mensen.
Dat biedt moeder
Saskiavan den
Heuvel (48) troost.
'Ik ben ook heel
nieuwsgierig
naar wie zijn hart
heeft. Ik hoop
dat die persoon
zich kenbaar
wil maken'
20
De dag waarop het
gebeurde
„Tijmen was 's ochtends blij, had
zin om te gaan voetballen. Hij
ging op de fiets. Ik zou later gaan.
Ging vaak kijken. Dion, zijn va
der, ging vlaggen en ik ging voor
de tweede helft.
Ik was onderweg naar het voet
balveld, toen Dion belde. 'Sas,
Tijmen ligt hier, bewusteloos, ze
krijgen 'm niet bij. 112 is nu ge
beld.' Ik weet nog dat ik vroeg:
'Maar hij ademt toch nog wel?'
'Dat weet ik niet', zei hij. En toen
raakte ik in paniek.
Ik rennen, naar huis, waar toe
vallig Yur ook was, zijn vijfjaar
oudere broer die net dit schooljaar
op kamers was gegaan. Die zag me
in paniek, rende met me mee de
auto in, hup naar het veld. En daar
lag hij, in de goal. Twee mensen
waren met hem bezig. Hij had
hartslag, maar hij ging niet zelf
standig ademhalen. Ik ben bij
hem gaan zitten, tegen hem gaan
praten, maar kon geen contact
krijgen.
In de ambulance hebben ze een
tube ingebracht. Dan moet hij
gaan reageren, maar dat deed hij
niet. In het ziekenhuis werd
Tijmen van de brancard op zo'n
tafel gelicht. Zijn schoenen en
kleren werden opengeknipt, hij
werd voorbereid op de scan.
Hij had een heel krachtige hart-
V
90
slag. Toen ik dat hoorde, gaf dat
een soort geruststelling. Vervol
gens werd hij naar een andere
ruimte gebracht, naar de scan. Het
bleef een tijd stil en op enig mo
ment hoorde ik een man achter
zo'n scherm zeggen: 'Ik zie nog
niks.' Daar putte ik weer hoop uit,
hij ziet niks, het is niet heel ern
stig misschien.
Maar dan komt het moment dat
zo'n neurochirurg naar buiten
komt. Ik zag zijn gezicht en dacht:
het gaat niet goed. Hij zei: 'De toe
stand is heel zorgelijk, er zit veel
bloed in zijn hoofd, er is een hoge
druk, we moeten direct een drain
aanleggen, alles uit de kast halen
om hem te redden, maar het is
heel zorgelijk.' Je hoort dat de
laatste strohalm een grassprietje
is. Je hoort hem 'zorgelijk' zeggen.
Vervolgens kwam iemand ver
tellen dat er opnieuw een scan
werd gemaakt, omdat het effect
van de drain nihil was. Er waren
nog geen reflexen, geen contact.
Toen kwam een andere chirurg
bij ons zitten en zei: 'Het is af-
ZATERDAG 13 OKTOBER 2018 GO
Het hart van
Tij men klopt voort
ERIC REIJNEN RUTTEN
Saskia van den Heuvel: „Ik héb verdriet, maar bén niet verdriet, ik ben meer."
