VAN CIRCUS CARRÉ
TOT CASCADE
dieren. Onze studenten zijn ook niet
louter circusartiesten. Ze leren ook om
een eigen voorstelling te bedenken en
uit te voeren."
Hét festival waarop de nieuwste ont
wikkelingen in het circus te zien zijn,
is Festival Circolo, dat nog tot en met
21 oktober in Tilburg is bij te wonen.
Bij Circolo zien we geen shows met
een opeenvolging van korte acts, maar
voorstellingen met een eigen verhaal
en dramaturgie. Voorstellingen waarin
de wereld van dans, theater, zang en
circus geïntegreerd zijn.
Een voorbeeld van zo'n nieuwe
voorstelling is As Heavy as it Goes.
Daarin gaan de makers van Circus
Katoen met hulp van achttien zware
zandzakken op zoek naar hun fysieke
grenzen. Ook op het programma staat
koorddanser Fragan Gehlker die, geïn
spireerd door de Sisyphusmythe, in
zijn voorstelling Le Vide de wetten
van de zwaartekracht tart.
„Toen we in 2007 met ons festival
begonnen, werd het circus als een niet-
serieuze vorm van kunst en cultuur
beschouwd", zegt directeur Mare Ey-
sink Smeets. Zeven jaar geleden telde
het tweejaarlijkse festival nog een
kleine 9000 bezoekers, tijdens de edi
tie in 2016 waren dat er al 20.000. „Ons
circus wordt nu als een volwaardige tak
van sport gezien."
De wereld van Festival Circolo doet
in weinig denken aan die van het
aloude Circus Renz. Daar dirigeert
Anthony (8), de achterkleinzoon van
Theresa, in de piste met een lange stok
een groep eenden in het rond.
Iets later kijkt Frau Renz, zittend op
haar rollator naast de stoelrijen, naar
haar kleindochter, die net aan een
touw de lucht wordt ingetakeld. „Zo
lang er kinderen zijn, is het circus er",
glimlacht ze. „Wir machen weiter."
Cascade
Traditie
Kamelen in de piste van Circus Renz,
waar de primaire kleuren, de ronde
zandbak en het rode pluche in ere
worden gehouden.
De Utrechtse Stads
schouwburg krijgt
in de jaren 80 een
adjunct-directeur met
een groot circushart.
Uitzonderlijk, want ge
subsidieerde theaters
hebben meestal wei
nig op met vermaak
dat als kermisachtig
te boek staat. Gerrit
Reus (1951-2015)
raakt als 4-jarige
betoverd door Toni
Boltini, die neerstrijkt
op het weiland achter
zijn ouderlijk huis.
Hij is als chauffeur en
tentopbouwer werk
zaam bij het circus en
schrijft een scriptie
over dit onderwerp.
In de Stadsschouw
burg pakt hij in 1989
de kans om een eigen
kerstcircus te produ
ceren. Aanvankelijk
klassiek met zaagsel
in de piste en een
spreekstalmeester,
zoals nog steeds in
Carré en Ahoy. Maar
na onder de indruk te
zijn geraakt van het
toen nog onbekende
Canadese Cirque du
Soleil en het Franse
Cirque Plume, gooit
hij alles overboord
wat het tempo eruit
haalt en circusclichés
bevestigt, zoals dier-
nummers.
Als een van de weg
bereiders van het mo
derne circus reist hij
de hele wereld over
op zoek naar verras
sende acts.
Artiesten die gewend
zijn om op te treden
onder sjofele omstan
digheden, tilt hij op
met een orkest van
topmusici, een heuse
theaterregisseur en
een belichting met de
allure van een musi
cal. Het publiek ziet
tot aan de vroege
dood van Reus dat
acrobatiek niet alleen
sensationeel is, maar
ook gracieus en poë
tisch. 'Heerlijke tijd',
herinnerde een be
zoeker van het circus
van Carré zich. 'Heer
lijke tijd', dat zullen
ook de kinderen zich
herinneren van Cas
cade, zoals Reus zijn
circus 2.0 noemde.
ZATERDAG 13 OKTOBER 2018 29
