8
ROMANDEBUUT JURRIAAN STROUS
De uit Middelburg
afkomstige Jurriaan
Strous debuteert met
een roman a la
Houellebecq. Op zoek
naar het geluk, dat er niet is.
Behalve als je accepteert dat
het leven heel banaal is.
|pft
ichel Houellebecq, de bejubelde
Franse romancier. Jurriaan Strous
valt in de categorie lezers, die niet
genoeg van Houellebecq kan krij
gen. Elementaire deeltjes is zijn be
kendste roman. Daarin beschrijft hij het failliet
van de door hippies in de jaren 6o en 70 van de vo
rige eeuw opgebouwde maatschappij. De vrije
liefde, de vrije opvoeding, het leidt volgens de
ruim onderscheiden auteur allemaal tot niets.
Strous: „Houellebecq zegt hele absolute dingen.
Zijn frustraties, zijn boosheden, die voel ik ook.
Een beetje ongenuanceerd, vaak, omdat hij weet
dat je daarmee reacties krijgt."
Met een roman of zes, wat poëzie en essays ben
je wel door het werk van de Fransman heen. Jurri
aan Strous wilde meer. En dat was er niet. In 2011,
op vakantie met een paar vrienden in Costa Rica
en Panama, kwam het idee op om dan maar zelf
iets in de geest van Houellebecq te schrijven: „Je
trof in Costa Rica van die Oostenrijkse vrouwen
van zeventig jaar, die daar waren blijven hangen.
De sfeer had zo iets triests, die inspireerde me tot
een verhaal." Het bleef bij die ene vakantie-opris
ping. Tot hij in 2013 op zijn computer de twintig
pagina's tegenkwam. Hij pakte het verhaal weer
op en een jaar later had hij de roman gereed. De
zoektocht naar een uitgever verliep via Lex Jansen,
die aan het hoofd had gestaan van De Arbeiders
pers. Strous: „Ik had een gesprek met hem, heb
vervolgens nog wat geschaafd en verbeterd. Mijn
manuscript werd ingediend bij De Arbeiderspers.
Je moet een lange adem hebben. Maar toen me ge
vraagd werd om bij de uitgeverij langs te komen,
wist ik dat het goed zat."
Sinds eind vorige maand ligt Strous' romande
buut in de winkel: De anatomie van het geluk. In
derdaad, meteen uitgegeven door de landelijke ge
renommeerde uitgeverij De Arbeiderspers. Niet
onder zijn eigen naam overigens. Hij maakt ge
bruik van een pseudoniem: Julius Reynders. Julius
vindt hij mooi klinken, Reynders is de naam van
zijn oma van vaders kant.
Psychiater
Dat pseudoniem heeft een reden. Jurriaan Strous
werd in 1987 geboren in Middelburg. Zijn vader
Tjeu was daar van 2997 tot 2000 wethouder. Jurri
aan ging aanvankelijk farmacie studeren in
Utrecht. Omdat hij liever 'direct' met mensen in
contact wilde komen, besloot hij in 2008 de ver
snelde, vierjarige geneeskunde-opleiding te gaan
volgen. Hij koos voor de specialisatie psychiatrie
en studeerde in 2017 af. Nu is hij als psychiater ver
bonden aan het Nederlands Instituut voor Foren
sische Psychiatrie, hij bepaalt in - soms zware -
rechtszaken of iemand al dan niet volledig toere
keningsvatbaar is. Moord en verkrachting, alles
komt voorbij. Daarnaast doet hij promotieonder
zoek aan het Amsterdam Universitair Medisch
Centrum, waarbij de vraag is of het verdovings
middel Ketamine kan helpen tegen acute suïcida-
liteit.
Het gebruik van de schrijversnaam heeft met
zijn werk als psychiater te maken. Strous: „De rea-
u M I yJnE Ka ÉlfliJtM
m& m m WM '4
liteit is dat patiënten meteen je naam googelen. Ik
vind het niet prettig als ze dan ook bij mijn boek
uitkomen. Ik wil in mijn spreekkamer niet gecon
fronteerd worden met vragen over de roman."
In De anatomie van het geluk komen we terecht
in de wereld van Jonathan, anno nu. Hij is bijna 38
jaar en heeft qua studie precies de omgekeerde
weg bewandeld van de schrijver. Na een jaar ge
neeskunde switchte hij naar biomedische weten
schappen, omdat de omgang met echte patiënten
hem in verlegenheid bracht. Als we hem leren
kennen is hij biomedisch wetenschapper aan de
Universiteit van Amsterdam. Hij gaat in zijn een
tje op vakantie naar Zuid-Amerika om vrouwen te
ontmoeten. Want dat is er aan de hand: Jonathan
is van het verlegene soort, is te dik en hoorde op
school bij de groep niet-populaire jongetjes. Be
taalde liefde wil nog wel lukken, zeker ook in Bo-
gota, Cartagena en Panama. Maar dat voorkomt
niet, dat we op pagina 32 lezen dat het woord de
pressie volgens Jonathan vaak ten onrechte wordt
gebruikt. Dat weet hij uit eigen ervaring: „In wer
kelijkheid mag er pas van een depressie worden
gesproken als men ook daadwerkelijk ziek is; als
het biologische systeem, net als bij diabetes of de
ziekte van Crohn, aangedaan is. Ik ben mijn hele
volwassen leven ongelukkig geweest en slechts
De laatste tien
jaar vertellen
de sociale
media ons dat
we likes
moeten
scoren, dat
we leuk
moeten
wonen en er
mooi moeten
uitzien. Onzin
Julius Reynders
De anatomie
van het geluk
vijfjaar daarvan leed ik aan een depressie."
Zo'n man dus. In het vliegtuig naar Amsterdam
ontmoet hij Michel: een bodybuilderachtig type,
28 jaar, werkzaam in de financiële sector op de
Amsterdamse Zuidas. Ze raken bevriend. Michel
vertelt over zijn veroveringen: vier Colombiaanse,
één Peruaanse en twee vrouwen in Ecuador. Hij
heeft met iedere vrouw seks gehad. Michel ver
klapt Jonathan de geheimen van de 'Piek Up Ar-
tist', de PUA. Dat blijkt een wereld te zijn, waarin
goeroes - vaak Amerikaanse - hun leerlingen le
ren, hoe ze vrouwen moeten versieren. De ul
tieme openingszin bij een ontmoeting met een
vrouw is volgens de PU A-theorie: 'Wie denk je dat
er meer liegt, mannen of vrouwen?' Jonathan
neemt de lessen ter harte en boekt successen.
Tot zover het boek, het is niet de bedoeling hier
het hele verhaal in de uitverkoop te doen. Jurriaan
Strous heeft voor zijn roman zeker uit eigen leven
geput: „Maar het boek gaan niet echt over mij. Ik
heb me wel met de Piek Up Artist-scene bezig ge
houden. Daarin doen ze het voorkomen, dat je ef
fectief vrouwen kunt veroveren en dat je op die
manier het ultieme geluk kunt behalen. Dat is niet
zo."
Cynisch
De titel De anatomie van het geluk is cynisch be
doeld. De schrijver: „Met de titel wordt gesugge
reerd dat je geluk kunt uittekenen. Mijn visie
daarop heeft te maken met hoe vele mensen in het
leven staan. De laatste tien jaar vertellen de sociale
media ons dat we likes moeten scoren, dat we leuk
moeten wonen en er mooi moeten uitzien. Onzin.
Je kunt geluk niet afdwingen. Kijk maar in de
spreekkamer van de psychiater. Als er een bood
schap in mij boek zit, is het deze: het leven is soms
heel banaal. Als je dat accepteert, uit de grond van
je hart, dan maak je kans om geluk te vinden."
Voor de kern van zijn gedachten daarover, ver
wijst de schrijver naar pagina 259. Daar gaat het
over 'excessieve betekenisverlening': mensen heb
ben het gevoel iets belangrijks te doen, terwijl dat
nogal meevalt. En dan komt het, met een verwij
zing naar gedragswetenschapper Victor Lamme:
„Excessieve betekenisverlening is een noodzake
lijk overlevingsmechanisme, want als we zouden
erkennen dat ons bewustzijn slechts een passagier
van ons brein is, gebeurt er natuurlijk helemaal
niets meer. Victor Lamme heeft met functionele
mri-scans aangetoond dat we ons enige millise
conden later pas bewust worden van een keuze
die door ons brein reeds gemaakt is. De mense
lijke geest denkt dat hij voorwaarden schept, maar
in werkelijkheid leeft de geest alleen maar voor
waarden na en loopt hij voortdurend achter de fei
ten aan. Er wordt door het organisme geleefd, en
wij slaan het gade."
„Dat vind ik een interessant gegeven", zegt
Strous. „We staan erbij en kijken ernaar."
Hij is al ver gevorderd met een tweede roman.
Die speelt in 2036 en verhaalt over een CEO in de
luchtvaart, die het elektrisch vliegen wil introdu
ceren.
dinsdag 9 oktober 2018
GO
Geluk k
Jan van Damme
e niet make
V«;< "ifr-J-
Jurriaan Strous schrijft onder het pseudoniem Julius Reynders: „Ik
wil in mijn spreekkamer niet geconfronteerd worden met vragen over
de roman." foto wouter leduc
- Jurriaan Strous
M Julius Reyn
ders: De anato
mie van het
geluk - Uitgeve
rij De Arbei
derspers, 272
pagina's, 19,99
euro.
