DE EERSTE KEER DAT IK
AYAHUASCA ZOU DRINKEN,
WAS IK ZO BANG DAT IK
METEEN NA AANKOMST
WILDE WEGLOPEN
heffen? Welke angsten helpen aankijken?
Tijdens de voorbereiding word ik stan
daard bang. Mijn vader was jarenlang de
pressief, zijn moeder was bipolair. Ik heb
zelf ook depressieve episodes achter de
rug. Waarom stel ik mezelf in vredes
naam bloot aan zoiets heftigs als ayahu-
asca? Mijn diepste angst is dat ik onom
keerbaar gek word, dat ik mezelf tijdens
deze ceremonie over de rand van de af
grond duw en voorgoed in de totale
waanzin beland. En dat heb ik dan hele
maal aan mezelf te wijten.
De eerste keer dat ik ayahuasca zou
drinken, een jaar of vier geleden, was ik
zo bang dat ik meteen na aankomst op de
ceremonielocatie wilde omdraaien en
huiswaarts keren. Totdat ik een van de
begeleiders zag, een vrouw met een
sprankelende lach en heldere blauwe
ogen. Bij jou durf ik dit, dacht ik. Want
diep van binnen wist ik heel goed
waarom ik ayahuasca wilde proberen:
al jaren zocht ik manieren om contact te
maken met trauma's die me, onbereik
baar diep begraven in mijn binnenste,
dwars bleven zitten en hinderden.
'Op reis' heb ik de troost gevoeld van
een geliefde met wie ik een bijzonder
pijnlijke breuk doormaakte. We hebben
elkaar vergeving geschonken. In één
onvergetelijk moment zag ik plotsklaps
glashelder - een kosmische download
zoals ik die vaker heb ervaren tijdens ce
remonies - hoezeer mijn volwassen leven
is bepaald door de dood van mijn moeder
toen ik 17 jaar was. Meteen daarop volgde
diepe compassie met de manieren, hoe
onbeholpen soms ook, waarop ik me
sindsdien staande heb gehouden. En:
ik voelde de troost van mijn moeder.
Reuzenleguaan
Ik ken geen ander middel dat zó direct de
wortels blootlegt van mijn onderdrukte
psychische pijn. Op een uniek intense
manier laat ayahuasca me voelen, voor
mij een veel diepere ervaring dan
begrijpen. Zo schepte een sjamaan
tijdens een van de sessies eens mijn hart
uit mijn lichaam. In haar handen begon
het licht te geven als een ondergaande
zon. Ik huilde omdat ik me lang niet zo
heel had gevoeld.
Als een reuzenleguaan veegde ik de
schubben mijn schouders die symbool
stonden voor emotionele bagage. Via
drukpunten op mijn hoofd kreeg ik een
soort astrale lichttherapie waardoor - ja,
verklaar me maar voor gek - onregelma
tigheden in mijn energieveld werden
gerepareerd.
Sinds ik de onmetelijke complexiteit
heb ervaren van mijn eigen lichaam,
drink ik minder alcohol en eet ik gezon
der. En sinds ik heb gevoeld hoeveel on
benut potentieel ik bezit, durf ik groter te
denken. 'Vrij letterlijk vinden mensen
zichzelf terug', lees ik in het boek The Fel-
lowship of the River van Joe Tafur over het
effect van ayahuasca.
Daarbij horen ook de donkere krochten
van mijn psyche. Van kinds af aan gefas
cineerd door oorlog, heb ik tijdens ayahu-
ascareizen op slagvelden liggen dood
bloeden, zwetend van ziekte heb ik op
mijn sterfbed gelegen, en ik lag zelfs dood
in mijn eigen graf. Vreemd genoeg be
sefte ik telkens ook dat donkerte en dood
simpelweg onderdeel zijn van het leven;
juist doordat ayahuasca me die zaken liet
ervaren op een manier die ik kon behap
pen. Het heeft me hernieuwde waarde
ring opgeleverd voor mijn gezondheid,
mijn veiligheid en mijn vriendenkring.
Het moeilijkst vind ik de fysieke pa
niek die tijdens ceremonies soms mijn li
chaam afgrendelt. Maar zoals een te hulp
geroepen sjamaan me toefluisterde toen
ik er eens muurvast in zat: „Ook angst is
uiteindelijk slechts informatie die gezien
wil worden. Het is niet wie je bent. Kijk
er dus gewoon naar." Dat hielp. Soms ook
werkt ayahuasca blokkades en andere
troep het lichaam uit. Zoals bijna ieder
een in de ceremonies heb ik gebraakt als
een vuurspuwende draak. Uit mijn mond
kwamen spiralen van vibrerend zwart
stof. Wat dat precies was? Geen idee.
Maar ik ben blij dat ik het kwijt ben.
Voor mij draaien mijn ervaringen met
la madre in essentie om overgave. Hoe
meer ik me verzet, hoe moeilijker ik het
heb. Ik word uitgedaagd erop te vertrou
wen dat het medicijn het goed met me
voorheeft, dat ik me mag verbinden met
liefde in plaats van met angst. Zo groeit
mijn vertrouwen in het leven zelf.
Trauma
Maar hoe werkt die 'heling' dan?
Westerlingen doen het af als zweverige
onzin, maar Amazone-sjamanen, evenals
kenners van Oosterse methodes als tai
chi en yoga, stellen dat mensen niet
alleen een fysiek maar ook een emotio
neel lichaam hebben. Daarin zou alle
pijn zijn opgeslagen die een mens in de
loop van zijn leven opdoet. Ayahuasca en
andere psychedelica zouden die trauma's
- die normaal gesproken verborgen
blijven zitten in het onderbewuste -
kunnen verzachten.
In zijn boek The Fellowship of the River
beschrijft Joe Tafur hoe het relatief jonge
medische vakgebied van de epigenetica
heeft ontdekt dat emotionele schade bij
mensen fysieke veranderingen kan ople
veren die van generatie op generatie wor
den doorgegeven. Traumatische levens
ervaringen kunnen bepaalde genen aan-
of uitzetten.
Onder invloed van ayahuasca heb ik
mijn mannelijke voorouders achter me
zien staan, inclusief het van generatie op
generatie doorgegeven gebrek aan zelf
vertrouwen. En ik heb de uitnodiging van
ze aangenomen om die vicieuze cirkel te
doorbreken. Joe Tafur: „Met mijn boek
wil ik onderwerpen bespreekbaar maken
die Westerlingen gewoonlijk als 'spiritu-
Lezen, kijken
en luisteren
Boeken
Michael Pollan,
Verruim je Geest
Joe Tafur,
The Fellowship
of the River
Rachel Harris,
Listening to
Ayahuasca
James Fadiman,
The Psychedelic
Explorer's Guide
Documentaires
DMT, The Spirit
Molecule (Netflix)
The Last Shaman
(Netflix)
Podcasts
The Tim Ferris
Show, afleverin
gen 66, 298, 313
The Waking Up
Podcast,
aflevering 127
261 zaterdag 6 oktober 2018
WG
