WEER EVEN THUIS
II
19
Een onbezorgde kindertijd met kikkervisjes vangen in de sloot. Zoals we onze kinderen
allemaal wel zouden willen laten opgroeien. Petra Noordijke (51) had zo'n jeugd in Kerkwerve.
Het was voor Petra Noor
dijke wel even schrik
ken bij de eerste bezich
tiging van het huis aan
de Vroonstraat. „Bij de
vorige bewoners was namelijk de
gaskachel ontploft waarna brand was
ontstaan. Het huis was van binnen
dus helemaal zwart. Ik dacht 'hier
kun je toch niet wonen?' En wat ik
nooit meer vergeet: er hing een kap-
stokje in de hal waar een bosje ver
brandde haren aan hing. Wat daar
precies het verhaal achter is, weet ik
niet. Maar ik stel me zo voor dat de
bewoonster haar haren kamde en dat
verzamelde. Het is zo raar dat ik soms
denk dat ik het gedroomd heb." Op
dat moment was Petra acht jaar. Ze is
geboren in Scherpenisse en op haar
derde verhuisde ze met haar ouders
en twee broers naar de Brasweg in
Kerkwerve. Vijfjaar later gingen ze
naar het huis in de Vroonstraat, waar
de woning met hulp van familie eerst
een flinke opfrisbeurt kreeg.
Petra had een onbezorgde jeugd in
Kerkwerve. „Je had in Kerkwerve
toen nog een kleuterschool en twee
lagere scholen, de christelijke en de
openbare. Ik ging naar die eerste. Er
waren veel grote gezinnen in de
buurt en we speelden vaak buiten
met zijn allen. Dat kon gemakkelijk,
ik geloof dat er in de hele straat maar
vier auto's stonden. Verderop de
straat uit, aan de Oudeweg, had je
een weitje waar we speelden. Er lie
pen ook schapen. Uit hun drinkbak
pakten we dan water om soep te ma
ken met bloemetjes en gras. De meis
jes speelden op die manier de moe
ders en de jongens waren de vaders
die naar hun werk gingen. Er was ook
een sloot. Daar vingen we kikkervis
jes. Je lag of stond ook wel eens in die
sloot. Maar dat maakte allemaal niet
uit." In de buurt van het weitje ston
den bomen. Petra en de buurtkinde
ren klommen er naar hartenlust in.
Er hingen ook mispels in, vruchten
die tegenwoordig niet veel mensen
meer kennen. „Die werden in het na
jaar geplukt, als ze er uitzien alsof ze
rotten, zijn te eten."
Balkonnetje
„We woonden in een heel normaal
huis, maar dat rijtje woningen had
wel allemaal een balkonnetje dat bin
nen de gevel viel. In de wintermaan
den stonden er kisten met appels, het
fungeerde als een soort koelkast. En
de was hing er. Ik vond het wel chic.
Je kon zo alles zien. Ook als er een be
grafenis was. Daar wilde je niet met
je neus bovenop gaan staan, maar
vanaf het balkon kon je dan toch alles
zien."
In het dorp waren er in die tijd nog
meer winkels. Zo was er nog een su
permarkt, een postkantoor en een
fietsenwinkel. „En een omgebouwde
caravan was de snackbar", herinnert
Petra zich. „Het ijspaleis kwam langs
de deuren en Joop de Regt met zijn
wagentje. Dat was een soort melk
boer. Bovendien, de een kon dit en de
ander dat, mijn vader deed in de win
ter bijvoorbeeld ook schaatsen slij
pen. Zo waren er meer mensen op
het dorp en had je toch alles bij de
hand."
Er was daarnaast op het gebied van
sport ook best veel te doen in Kerk
werve. De voetbal, begonnen als
korfbal en tafeltennis in het vereni
gingsgebouw. „Er werd later een
gymzaal gebouwd, daar werd aan
volleybal gedaan en de school ging er
gymmen. Toen ik zestien was, kwam
er damesvoetbal waar ik op ging. Na
een paar jaar moest ik daar weer mee
stoppen. Ik kreeg een baantje op de
zaterdag. En dan kun je niet meer
voetballen natuurlijk."
Petra volgde in Zierikzee de chris
telijke huishoudschool, al was dat
niet echt haar ding. „Maar in die tijd
was dat gewoon zo. Later ben ik een
opleiding in de detailhandel gaan
doen. Daarna heb ik eigenlijk altijd
veel in winkels gewerkt." Op haar
tweeëntwintigste ging Petra samen
wonen in Burgh-Haamstede en ze
woont daar nu nog. Haar moeder
woont nog steeds in hetzelfde huis in
Kerkwerve. „Ik kom daar heel regel
matig en dan voelt het gewoon als
thuis. Je trekt er net zo gemakkelijk
de kast open als je iets zoekt. En ie
dereen groet elkaar op straat. Of ze
me nu nog kennen of niet."
Mijn vader sleep schaatsen in de winter. Zo
waren er meer mensen die wat konden op het
dorp en op die manier had je alles bij de hand
zaterdag 6 oktober 2018
GO
Klimmen in mispelbomen
Mariska den Hartog
Heeft u herinneringen aan uw
ouderlijk huis die u wilt delen en wilt
u weer even terug? U kunt uw verhaal
doen in 'Weer Even Thuis'. U kunt
contact opnemen met Ab van der
Sluis: 08801-30203,
chefnieuws@pzc.nl.
A Petra Noordijke: „Ik kom hier heel regelmatig en dan voelt het gewoon als thuis."
FOTO DIRK-JAN GJELTEMA
Petra als peuter bij het huis in de Vroonstraat in Kerkwerve.
