rULTUUR 25
-wat klinkt
dit cliché-
mezelf een
kwijtgeraakt
„Maar niemand zei ook: 'We nemen
Art, want die komt uit Geldrop.'"
„Hoogstens een import-Amsterdam
mer, al woon ik hier nu al zo'n twin
tig jaar. Vorig jaar ben ik met mijn
vriendin verhuisd naar de Wallen.
Een paar dagen nadat we hadden ge
tekend, bleek mijn vriendin zwanger
te zijn van een tweeling. Dus nu wo
nen we met twee kleine meisjes in
het drukste stukje Amsterdam. Als
we niet wakker worden van een hui
lend kind, worden we wel wakker
van dronken Britten. Het lukt me
nog niet om in mijn slaap onder
scheid te maken tussen die twee."
„De basisschool was niet mijn beste
tijd. Ik werd gepest."
„Pech, denk ik. Er moet er altijd één
de lui zijn. Ik kon goed leren, was een
stuk rossiger dan ik nu ben en kon
niet voetballen. Ik was een klein,
angstig jongetje. Een makkelijk
slachtoffer. Ik zat op een katholieke
basisschool en naast ons was een
openbare school, waar een jongen zat
die zo'n karatestok had. Die moest
mij hebben. Ik had verbaal en fysiek
geen enkel weerwoord. Elke dag liep
ik een kwartier om, zodat ik hem niet
tegen zou komen. Ik durfde het niet
tegen mijn ouders te vertellen. Uit
eindelijk heeft een buurjongen dat
jongetje van een muurtje geduwd en
gezegd dat hij van mij af moest blij
ven. Toen was het klaar. Ik koos voor
een middelbare school in Eindhoven,
waar ik een nieuwe start kon maken.
Dat voelde als een bevrijding."
„Dat weet ik niet. Ik denk er niet da
gelijks aan, en vind het ook niet pret
tig om over te praten, zoals je mis
schien wel merkt. Het is psychologie
van de koude grond, maar misschien
komt mijn behoefte om aardig te
worden gevonden wel voort uit die
jaren. Als mensen je aardig vinden,
doen ze je niks aan. Het risico daar
van is datje een pleaser wordt, een al
lemansvriend."
„Dat is de ellende als je een keer iets
hebt gezegd in de media, dan moet je
er altijd weer op terugkomen."
„Gut ja, wat kan ik erover melden. Ik
zat niet lekker in mijn vel, zag het
licht niet zo. Depressiefis een te
groot woord, misschien was het wel
een burn-out. Ik was - wat klink dit
cliché - mezelf een beetje kwijtge
raakt. Laten we het houden op een
persoonlijke crisis."
„Godzijdank."
„Ik ga bij RTL ook serieuze pro
gramma's maken, hoor. Er komt
een reportageprogramma aan,
en er zijn nog meer plannen."
„Absoluut niet. Ik sta inder
daad in twee werelden, maar
daar voel ik me prettig bij. De
afgelopen jaren presenteerde
ik Radio EenVandaag, dat is
serieuze journalistiek, maar
ook het Televizier-Ring Gala,
wat natuurlijk niets meer is
dan opgeklopte lucht, con
fetti en champagne. Van
beide geniet ik."
„Absoluut niet, als jongetje was ik
nooit op zoek naar de schijnwerpers.
Bij de tv werken was überhaupt geen
optie als je opgroeide in Geldrop.
Veel mensen in Hilversum hadden
een opstapje: een vader die presenta
tor, producent of cameraman was.
Mijn vader moest op zijn 14de begin
nen met werken, terwijl hij heel slim
was. Er moest brood op de plank ko
men. Ik was de eerste uit onze fami
lie die kon studeren. In Hilversum
heb ik mijn plekje moeten veroveren,
als simpel ventje uit Geldrop."
„Dat is nou typisch Randstedelijke
arrogantie, dat iemand uit Geldrop
automatisch gebukt zou gaan onder
een minderwaardigheidscomplex."
was wennen, maar uiteindelijk vond
ik het heel leuk."
mÊr
zaterdag 6 oktober 2018
bent. Alsof iemand in Hilversum
ooit zou zeggen: 'We nemen Art
niet, want die komt uit Geldrop.'
Ben je inmiddels Amsterdammer?
Wasje ongelukkig in Geldrop?
Waarom moesten ze jou hebben?
Heeft het pesten je gevormd?
Drie jaar geleden zag je het alle
maal niet meer zitten, vertelde je in
een eerder interview.
Als je er niets over wilt zeggen, is
dat aan jou.
Daar komt de fotograaf aan.
Holland-België, vanavond, 21.30
uur, RTL 4
Art in Peking Express
Je vertrok ooit bij Net 5 omdat je
daar leed onder de ondraaglijke
lichtheid van het bestaan.
Voelt dat als een spagaat, en
tertainment en serieuze jour
nalistiek?
Wist je altijd al dat je presen
tator wilde worden?
Is dat een minderwaardigheids
complex?
Je begint er zelf over. Ik heb het
idee dat jij je kleiner maakt dan je
Art Rooijakkers:
„Ik was nooit op zoek
naar de schijnwerpers."
FOTO MARK VAN DER ZOUW
Als het gezicht
van Wie is de Mol?
A Met de Gouden
Televizier-Ring in 2013