rULTUUR 25 -wat klinkt dit cliché- mezelf een kwijtgeraakt „Maar niemand zei ook: 'We nemen Art, want die komt uit Geldrop.'" „Hoogstens een import-Amsterdam mer, al woon ik hier nu al zo'n twin tig jaar. Vorig jaar ben ik met mijn vriendin verhuisd naar de Wallen. Een paar dagen nadat we hadden ge tekend, bleek mijn vriendin zwanger te zijn van een tweeling. Dus nu wo nen we met twee kleine meisjes in het drukste stukje Amsterdam. Als we niet wakker worden van een hui lend kind, worden we wel wakker van dronken Britten. Het lukt me nog niet om in mijn slaap onder scheid te maken tussen die twee." „De basisschool was niet mijn beste tijd. Ik werd gepest." „Pech, denk ik. Er moet er altijd één de lui zijn. Ik kon goed leren, was een stuk rossiger dan ik nu ben en kon niet voetballen. Ik was een klein, angstig jongetje. Een makkelijk slachtoffer. Ik zat op een katholieke basisschool en naast ons was een openbare school, waar een jongen zat die zo'n karatestok had. Die moest mij hebben. Ik had verbaal en fysiek geen enkel weerwoord. Elke dag liep ik een kwartier om, zodat ik hem niet tegen zou komen. Ik durfde het niet tegen mijn ouders te vertellen. Uit eindelijk heeft een buurjongen dat jongetje van een muurtje geduwd en gezegd dat hij van mij af moest blij ven. Toen was het klaar. Ik koos voor een middelbare school in Eindhoven, waar ik een nieuwe start kon maken. Dat voelde als een bevrijding." „Dat weet ik niet. Ik denk er niet da gelijks aan, en vind het ook niet pret tig om over te praten, zoals je mis schien wel merkt. Het is psychologie van de koude grond, maar misschien komt mijn behoefte om aardig te worden gevonden wel voort uit die jaren. Als mensen je aardig vinden, doen ze je niks aan. Het risico daar van is datje een pleaser wordt, een al lemansvriend." „Dat is de ellende als je een keer iets hebt gezegd in de media, dan moet je er altijd weer op terugkomen." „Gut ja, wat kan ik erover melden. Ik zat niet lekker in mijn vel, zag het licht niet zo. Depressiefis een te groot woord, misschien was het wel een burn-out. Ik was - wat klink dit cliché - mezelf een beetje kwijtge raakt. Laten we het houden op een persoonlijke crisis." „Godzijdank." „Ik ga bij RTL ook serieuze pro gramma's maken, hoor. Er komt een reportageprogramma aan, en er zijn nog meer plannen." „Absoluut niet. Ik sta inder daad in twee werelden, maar daar voel ik me prettig bij. De afgelopen jaren presenteerde ik Radio EenVandaag, dat is serieuze journalistiek, maar ook het Televizier-Ring Gala, wat natuurlijk niets meer is dan opgeklopte lucht, con fetti en champagne. Van beide geniet ik." „Absoluut niet, als jongetje was ik nooit op zoek naar de schijnwerpers. Bij de tv werken was überhaupt geen optie als je opgroeide in Geldrop. Veel mensen in Hilversum hadden een opstapje: een vader die presenta tor, producent of cameraman was. Mijn vader moest op zijn 14de begin nen met werken, terwijl hij heel slim was. Er moest brood op de plank ko men. Ik was de eerste uit onze fami lie die kon studeren. In Hilversum heb ik mijn plekje moeten veroveren, als simpel ventje uit Geldrop." „Dat is nou typisch Randstedelijke arrogantie, dat iemand uit Geldrop automatisch gebukt zou gaan onder een minderwaardigheidscomplex." was wennen, maar uiteindelijk vond ik het heel leuk." mÊr zaterdag 6 oktober 2018 bent. Alsof iemand in Hilversum ooit zou zeggen: 'We nemen Art niet, want die komt uit Geldrop.' Ben je inmiddels Amsterdammer? Wasje ongelukkig in Geldrop? Waarom moesten ze jou hebben? Heeft het pesten je gevormd? Drie jaar geleden zag je het alle maal niet meer zitten, vertelde je in een eerder interview. Als je er niets over wilt zeggen, is dat aan jou. Daar komt de fotograaf aan. Holland-België, vanavond, 21.30 uur, RTL 4 Art in Peking Express Je vertrok ooit bij Net 5 omdat je daar leed onder de ondraaglijke lichtheid van het bestaan. Voelt dat als een spagaat, en tertainment en serieuze jour nalistiek? Wist je altijd al dat je presen tator wilde worden? Is dat een minderwaardigheids complex? Je begint er zelf over. Ik heb het idee dat jij je kleiner maakt dan je Art Rooijakkers: „Ik was nooit op zoek naar de schijnwerpers." FOTO MARK VAN DER ZOUW Als het gezicht van Wie is de Mol? A Met de Gouden Televizier-Ring in 2013

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 25