OP DE EEN
OFANDERE
MANIER ZIJN
ER ALTIJD
DINGEN IN
ONS LEVEN
EEN BEETJE
HETZELFDE
ALS JE EENMAAL
AAN ROALD DAHL
BEGINT, KOM JE ER
NIET MEER VANAF
HANNEKE HENDRIX (38)
„Ik kan nog steeds de
verhalen uit Gruwelijke
Rijmen van Roald Dahl
dromen. Ik weet niet
eens meer van wie ik het
boek kreeg. Toen ik het
uitpakte was ik er hele
maal niet blij mee. Ik
dacht: wat heb ik nou
voor raar boek aan mijn
fiets hangen. Op een ge
geven moment ben ik er
toch in begonnen en dat
was het begin van het
einde. Als je eenmaal aan
Dahl begint, kom je er
niet meer van af. Nu nog lees ik regelma
tig zijn korte verhalen voor volwassenen.
Zo scherp en slim en geestig geschreven."
„Alma komt steeds met Ota de Beer van
Ivan Gantschev aanlopen. We kregen het
boek ooit van een neef van mijn man.
Over een jonge boswachter die geholpen
wordt door de beer die eigenlijk zijn vij
and is, een beetje een moralistisch ver
haal. Maar de tekeningen zijn zo bijzon
der dat ze het boek steeds weer opnieuw
voorgelezen wil krijgen."
„Toen mijn dochter net geboren was kre
gen we van de boekhandel een exemplaar
van Paco en de jazzband van Magali le
Huche opgestuurd, een geluidenboek
met knopjes waardoor je muziek hoort.
We hebben bijna alle delen van Paco aan
geschaft. Het zijn haar lievelingsboeken
en ze gaan overal mee naartoe. Dan zit ik
in de auto en hoor ik ineens Paco gaat
naar de opera achter me. Ze doet de opera
zangers na. Heel erg grappig." Merel Dado
kant kan vertellen. Ik loop heel hard weg
als mensen meteen zeggen 'weet je wat
jij moet doen?' of'dat heb ik ook gehad'."
Janneke: „Iemand die onvoorwaardelijk
luistert."
Annet: „Ja, iemand die goed kan luiste
ren, maar zichzelf ook blootgeeft."
Janneke: „Ik heb vrij intensieve vriend
schappen. Ik ben heel trouw."
Annet: „Jij hebt heel veel vriendinnen."
Janneke: „Vind je dat?"
Annet: „Nou ja, een boel goede."
Janneke: „We zien elkaar niet vaak maar
we hebben het wel echt ergens over. Ik
kan dat niet, van die kappersgesprekjes."
Annet: „We lezen veel dezelfde kinder
boeken."
Janneke: „We hebben niet altijd de
zelfde smaak, maar wel vaak."
Annet: „Ik houd van nare verhalen, van
droevige boeken. Dat vind ik fijn."
Janneke: „Dat heb ik helemaal niet. Ik
vind het leven al moeilijk genoeg. Van
mij mag er van alles gebeuren in een boek
en het hoeft niet oppervlakkig te zijn,
maar ik vind het fijn als er hoop in zit."
Janneke: „Ga jij je koekje niet opeten?"
Annet: „Janneke kan alles eten."
Janneke: „Maar dat is ook niet altijd po
sitief. Ik heb zulke spillebenen waardoor
ik geen leuke jurkjes aan kan."
Annet: „Daar heb ik geen last van."
Janneke: „Onder mijn bezielende lei
ding heb jij ooit nog een briljante winter
jas gekocht."
Annet: „Dat doen we bijna niet meer,
samen winkelen. We hebben te weinig
tijd samen gehad dit jaar. We hebben el
kaar echt al lang niet gezien."
Janneke: „Voor de zomer was de laatste
keer. Er gebeurde veel dit jaar, ik was vaak
bij een zieke vriendin die later overleed.
We wisten van elkaar waar we mee bezig
waren, maar zagen elkaar niet veel."
Annet: „Ik had ook een raar jaar met een
zieke zus. Het verdriet is vergelijkbaar."
Janneke: „Op de een of andere manier
zijn er altijd dingen in onze levens die
een beetje hetzelfde zijn."
Annet: „Maar vanbinnen zijn we heel
verschillend."
Janneke: „Ik deel de mensheid in twee
soorten in: neurotici en depressieven.
Depressieven zijn zwaar en verdrietig,
soms kun je het fysiek zien. Neurotici
zijn lichter, maar ze zijn wel dwangmatig
en sneller angstig. Jij huilt makkelijk
en ik niet, maar jij laat mij neuroten. Mijn
hoofd staat nooit uit, ik ben als een koli-
bri."
Annet: „Ik heb meer het zware, het de
pressieve. Ik ben zo'n treurige maraboe
met een grote snavel die een beetje naar
beneden hangt."
Annet: „Ik zou vaker willen afspreken."
Janneke: „Je bent niet de enige vriendin
die dat heeft."
Annet: „We hebben het allebei druk -
zeker in de Kinderboekenweek - en juist
dan vind ik het zo gezellig om tóch af te
spreken. Maar dan zeg jij 'deze maand
niet, dat kan ik er niet bij hebben'."
Janneke: „Dat was vooral het laatste
jaar. Ik heb ook veel tijd alleen nodig."
Annet: „Misschien heb ik daar wat meer
van. Ik vind afspreken zo leuk omdat jij
halverwege werk en vriendschap zit. Met
wie kan ik anders urenlang over kinder
boeken praten? Ik ben heel blij dat ik het
na 25 jaar aandurfde om iets totaal anders
te gaan doen: schrijven."
Janneke: „Revolutionair én moedig."
Annet: „Heel lang durfde ik het niet en ik
heb drie jaar in stilte aan Lampje gewerkt,
zonder dat iemand het wist."
Janneke: „Ik weet nog dat je zei 'ik kan
nu echt niet meer anders, ik ga het doen'
en toen hebben we het er over gehad hoe
spannend zoiets is. Ik begreep heel goed
hoe fijn het is als je zeker weet dat er ge
noeg geld binnenkomt."
Annet: „En dat was nog maar de vraag."
Janneke: „Je deed het omdat het móést."
Annet: „In een vrij vroeg stadium heb ik
Janneke laten meelezen."
Janneke: „Het waren lappen tekst, maar
het was al heel erg Lampje."
Annet: „Net op zo'n moment dat ik
dacht 'nu moet ik ermee ophouden'
appte jij me 'Ja! Leuk en lief en mooi!'
En je schreef dat er te weinig
dialogen in zaten. Dat heb ik in mijn
401 zaterdag 6 oktober 2018 WG
6r»no*ao.
Werkt aan haar derde roman, die gaat
over carnaval. Eerder verschenen De
verjaardagen (2012) en De dyslecti-
sche-hartenclub (2014). Ze heeft een
dochter, Alma, van 2 jaar.
Mijn favoriete kinder
boek als kind:
Welk boek lees je graag voor?
Wat lezen ze zelf graag?
