44
De Gruffalo
bestaat alleen in
het hoofd van
muis. Toch?
9
CHECK DIT!
MIJN
ZEELAND
Gitarist Pum Linck (67) uit
Middelburg vormt samen
met Co van Reijen, Coert
Schelfhout en Petra
Bosua de formatie
JazzSpecs. Zij treden
zaterdagavond op in
Porgyen Bessin
Terneuzen.
Traditie
„In mijn paspoort staat mijn volle
dige naam: Willem Arnold Harry
Linck. Pum is mijn roepnaam. Het is
een oude Indonesische traditie om
kinderen een bijnaam te geven. 'Je
was nogal dun, daar heb ik toen maar
Pum van gemaakt', gaf mijn moeder
als uitleg. Mijn vader was honderd
procent blank, mijn moeder half In
donesisch. Ze was zwanger van mij
toen mijn ouders in 1950 naar Neder
land kwamen. Ik ben in het toenma
lige ziekenhuis in Sluiskil geboren.
Tot mijn 23ste heb ik in Zeeuws-
Vlaanderen gewoond. Mijn ouders
waren dol op muziek, vooral het re
pertoire van Frank Sinatra en The
Andrew Sisters. Muziek was iets van
zelfsprekends binnen ons gezin."
Rock en jazz
„Halverwege de jaren 60 kwam ik op
de HBS in Terneuzen in contact met
ook een Indische jongen, die met zijn
broer gitaar speelde in een band. Ik
mocht komen kijken bij de repetities.
Gitaar vond ik magisch. Ik kreeg toen
les van een iets oudere jongen ver
derop in de straat. Hij leerde mij ook
jazzstandards. Daar stond ik best
voor open, maar net als veel jongeren
was ik toen natuurlijk vooral geïnte
resseerd in The Beatles, The Stones
en Jimi Hendrix. Jazz raakte op de
achtergrond, maar het is altijd blijven
sluimeren."
Opleiding, werk, gezin
„Die HBS werd geen succes, ik was
zwaar aan het puberen. Het werd de
MULO, avondopleiding aan de Soci
ale Academie en direct daarna ben ik
Sociale Wetenschappen gaan stude
ren aan de Erasmus Universiteit in
Rotterdam. Toen ik die studie had
afgerond, ben ik de bedrijfstrainin-
gen ingerold. Tussen mijn dertigste
en mijn vijftigste was ik druk bezig
met studie, carrière en gezin. In die
tijd stond muziek echt op een laag
pitje. Bovendien raakte ik langzaam-
Als je bijna
zeventig bent,
ga je niet meer
verkassen.
Dan hecht je
steeds meer
aan je roots
aan wat uitgekeken op die rockband-
jes."
New York
„De keus om in Zeeland te blijven,
was heel bewust. Ik vond Middel
burg, waar we inmiddels woonden,
een geschikte plek voor kinderen om
op te groeien. Ik heb altijd wel een
wat ambivalente houding ten op
zichte van Zeeland gehad. De revolu
tie zal hier niet spontaan uitbreken.
Wat ik hier mis, naast positieve din
gen als strand en ruimte en zo, is een
uitgebreid cultuuraanbod. Het gaat
wel steeds beter, want we hebben
Film by the Sea en Zeeland Nazo
merfestival. Maar als je het vergelijkt
met de Randstad is het aanbod hier
een beetje mager. Daar ga ik zelf dan
ook heel ver voor weg. Ik ben een
enorme fan van New York. Dat is bij
uitstek een jazzstad en dan dompel
ik me daar een aantal dagen onder in
cultuur. Niet alleen in jazzmuziek,
maar ook in musea en zo. Afgelopen
voorjaar heb ik met een vriend ook
een reis gemaakt naar New Orleans,
Memphis en Nashville. Dat is ook
een en al muziek. Dan denk ik: 'Wat
mij betreft mag dit elke dag zo zijn'.
Maar als je bijna zeventig bent, ga je
ook niet meer verkassen naar een an
dere plek. Dan hecht je toch steeds
meer aan je roots. Het voordeel van
Zeeland is wel weer het kleinscha
lige. In Porgy en Bess kom ik heel
graag en ik ga daar hoogstwaar
schijnlijk ook een rol spelen in de
programmering van het jazzaan-
bod."
Terug bij jazz
„Toen ik in 1997 in een jazzcafé in
Antwerpen Sarah Vaughan hoorde
zingen, was het of er bij mij een knop
omging. Dit wilde ik ook. Het heeft
een tijd geduurd voordat ik de stap
durfde te zetten. Het spelen van jazz
is veel ingewikkelder dan popmu
ziek. Een ontmoeting met gitarist Co
van Reijen, met wie ik 45 jaar gele
den in de band Link speelde, was de
aanzet tot de vorming van JazzSpecs.
Daarnaast spelen we nu ieder in een
andere cross-over band, maar Jazz
Specs is specifiek: intiem, toeganke
lijk, bekende standards, blues, een
vleugje pop, dansbaar en tevens be
doeld om rustig naar te luisteren."
donderdag 4 oktober 2018
GO
'De revolutie zal hier niet
spontaan uitbreken'
Ali Pankow
Pum Linck: „Toen ik in 1997 in
een Antwerps jazzcafé Sarah
Vaughan hoorde zingen, ging er bij
mij een knop om." foto dirk-jan gjeltema
Local Heroes met JazzSpecs en
Niet Het Cocktail Trio: zaterdag 6
oktober, Porgy en Bess Terneuzen,
aanvang 20.00 uur.
Naam
voorstelling:
De Gruffalo
Wie:
Meneer Monster
Genre:
jeugdvoorstelling
Leeftijd:
vanaf 3 jaar
Waar:
CineCity XL in Vlis-
singen
Wanneer:
zaterdag 6 oktober
om 11.00 en 15.00
uur
Veel mensen zijn
bang voor échte
muizen. Maar in
verhalen wekken ze
meestal sympathie op.
Zo ook in De Gruffalo
waarin een muis de
hoofdrol heeft.
De kleine muis wandelt
door het diepe donkere
bos. En ja, hij hoort hier
en daar geritsel en on
herkenbare geluiden.
Want er wonen natuur
lijk allerlei wezens in het
bos. De meeste zijn on
gevaarlijk, zoals herten
en eekhoorns, of
spechten. Maar er
wonen ook roofdieren,
zoals een sissende
slang, een sluwe vos en
een meedogenloze uil.
Zij zien de muis als een
heerlijk hapje. Maar
deze muis blijkt stoer
der dan je op het eerste
gezicht zou denken. En
ook slimmer. Want al
ligt hij al bijna te koken
in de pan van de vos,
heeft de uil hem al bijna
bij zijn staart gegrepen
en heeft de slang hem
al bijna opgeslokt, hij
weet aan zijn belagers
te ontkomen door te
vertellen over de Gruf
falo. De muis heeft na
melijk een afspraak met
dit afschuwelijke mon
ster dat graag vossen,
slangen en uilen op het
menu heeft. Hij heeft
oranje ogen, een tong
zwart als drop en
paarse stekels van zijn
rug tot op zijn kop.
Een Gruffalo, zou je
denken, die bestaat
toch helemaal niet? In
eerste instantie komt
het beest alleen voor in
de fantasie van de
muis, maar misschien
bestaat hij toch echt.
De muis begint er ten
minste zelf in te gelo
ven.
Het verhaal uit het be
kende boek van Julia
Donaldson en Axel
Scheffler wordt op hu
moristische wijze ver
beeld door de cast van
Meneer Monster. Eens
kijken of jij daarna nog
het bos in durft...
- Valeska Nastaly
