rm
E 17
Unilever twijfelt
De omslag van kolen naar gas
zal de komende jaren versneld
doorzetten, verwacht Van Cleef.
„Met gas stoot je ook veel minder
CO2 uit dan met kolen. Omscha
kelen naar gas helpt daarom ook
om de milieudoelstellingen uit het
Parijse klimaatakkoord te halen."
Alternatief
Dat is een argument dat ook Shell
gebruikt om de overstap van olie
naar gas te maken. Volgens het
oliebedrijf is gas de schoonste fos
siele brandstof en is het daarom
noodzakelijk om gas te gebruiken
om de milieudoelstellingen te ha
len. Zeker omdat wind en zon
voorlopig geen volwaardig alter
natief zijn voor fossiele brandstof
fen. De milieubeweging vindt gas
maar een overbodige tussenstap
en wil het liefst direct van kolen
en olie overstappen op hernieuw
bare energiebronnen als wind en
zonne-energie.
Widdershoven ziet dat niet snel
gebeuren, ,,'s Nachts schijnt de
zon niet en het waait ook niet al
tijd. Er zullen dus altijd energie
centrales nodig blijven om elektri
citeit op te wekken als er geen zon
of wind is. En dan zijn gascentra-
les het beste alternatief."
Dat is ook de reden dat Wid
dershoven niet zo veel waarde
hecht aan de uitspraak dat Neder
land van het gas af wil. „De hele
wereld gaat aan het gas en wij gaan
ervanaf. Ik denk dat we gas juist
hard nodig hebben als we hele
maal op elektriciteit overstappen.
Dat kan alleen als je voldoende
gasgestookte energiecentrales
hebt."
De energiedeskundige wijst ook
op een paradoxale situatie. „De VS
is het enige land dat uit het kli
maatakkoord is gestapt. Maar het
is ook het enige land dat de CO2-
uitstoot heeft verminderd. Een
land als Duitsland met zijn Ener-
giewende (zo snel mogelijk over
stappen van kernenergie en fos
siele brandstof op hernieuwbare
energie) stoot nog steeds meer
CO2 uit."
Dat de VS erin slaagde minder
CO2 uit te stoten komt door de
snelle omschakeling van kolenge-
stookte centrales naar gascentra-
les. „De VS produceert heel veel
schaliegas," weet Van Cleef. „Dat
gas is veel goedkoper dan kolen.
Daarom schakelen ze over op gas
gestookte elektriciteitsproductie."
De VS produceert inmiddels zo
veel gas dat ze het aan het expor
teren zijn. In Texas is daarvoor een
grote lng-fabriek gebouwd. Daar
gaat ook al het Canadese aardgas
heen. Als de Canadese lng-fabriek
klaar is kan Canada het eigen gas
gaan exporteren via de eigen faci
liteit aan de westkust. Die ligt veel
gunstiger ten opzichte van Azië
dan de Amerikaanse lng-faciliteit.
De verwachting is dat de Canade
zen daarmee een geduchte con
current voor de Amerikanen gaan
worden.
Geen wonder dat de Amerika
nen daarom al rondkijken naar
nieuwe afnemers. En daarbij kij
ken ze ook nadrukkelijk naar Eu
ropa. Niet vreemd, omdat er een
groeiende behoefte aan gas is in
Europa. Niet in het minst omdat
een van de grootste gasexporteurs
ter wereld, Nederland, besloten
heeft de gasproductie te gaan af-
trales zijn
et beste alternatief
bouwen.
Vooral Rusland is tot nu toe in
dat gat gesprongen. Ze willen zelfs
een nieuwe pijpleiding aanleggen
naar Duitsland om gas direct naar
West-Europa te kunnen exporte
ren. Dankzij lng hebben de Euro
peanen nu meer keuze uit aanbie
ders.
Afhankelijk
Belangrijk zegt Van Cleef. „Ener
gie heeft altijd een geopolitieke
component. Meer Russisch gas is
prima, maar het heeft ook het na
deel dat je je afhankelijk maakt van
Rusland. Je kunt het risico beter
spreiden door meer aanbieders te
hebben."
De Amerikaanse president
Trump speelde daar al handig op
in door Duitsland te waarschuwen
dat het zich afhankelijk maakte
van Russisch gas. En hij boekte
ook direct een succesje. Toen de
voorzitter van de Europese Com
missie Jean Claude Juncker eerder
dit jaar op bezoek was in Was
hington om een handelsoorlog
tussen Europa en de VS te voorko
men deed hij een aantal conces
sies. Een daarvan was dat Europa
meer lng uit de VS gaat importe
ren.
Lng is nu vooral de brandstof
voor energiecentrales. Mogelijk
dat het gas ook een rol gaat spelen
bij de mobiliteit. „Er wordt geke
ken of vrachtwagens en schepen
aangedreven kunnen worden met
lng. „Maar die ontwikkeling gaat
nog niet zo snel", aldus Widders
hoven.
Een groeiende groep Britse beleg
gers heeft ernstige twijfels of de
verhuizing naar Rotterdam wel in
hun belang uitpakt. Sterker, ze
weten zeker dat dat niet het geval
is, en ze zullen er alles aan doen
om de verhuizing te dwarsbomen.
Dat kan als ze eind oktober 26 pro
cent van de aandeelhouders achter
hun protest krijgen. In de ogen van
de tegenstemmers raakt het Ver
enigd Koninkrijk niet alleen een
van de 'parels' van het Britse be
drijfsleven kwijt, Unilever zal ook
zijn notering aan de Londense
beurs verliezen.
Vanuit Nederland gezien is dat
een voordeel. Immers, één beurs
notering (Amsterdam) en één
hoofdkantoor (Rotterdam) stelt
Unilever in staat om beter te con
curreren. En Unilever kan makke
lijker veranderingen doorvoeren,
of grote overnames doen.
De meeste beleggers hebben be
grip voor deze praktische voorde
len. Het punt is dat de tegenstem
mers - hun aantal wordt geschat
op tien procent - vooral op hun ge
voel afgaan. En dat gevoel zegt dat
Unilever minstens zo Brits als Ne
derlands is. Verder verdenken zij
Unilever ervan voor Rotterdam te
kiezen omdat het bedrijf hier beter
beschermd zou zijn tegen vijan
dige overnames, ook al ontkent
Unilever dit in alle toonaarden.
Beschermingsconstructies kosten
aandeelhouders in de regel geld,
omdat een bedrijf er minder
waard door wordt (want het is zin
loos om erop te bieden).
Half maart kon de Rotterdamse
burgervader Aboutaleb zijn geluk
niet op: Unilever had definitief
voor Rotterdam gekozen als
hoofdvestigingsplaats. Aan de an
dere kant van het Kanaal was er
echter luide kritiek op het ver-
huisbesluit. 'Een klap in het ge
zicht van Groot-Brittannië', kop
ten de Britse media. Verschillende
beleggers lieten meteen weten dat
zij tijdens de aandeelhoudersver
gadering op 26 oktober tegen dit
voornemen zouden stemmen. In
de boardroom van Unilever was er
geen spoor van onrust te bespeu
ren. Op de stemdag zou het niet
zo'n vaart lopen, reageerde het le
vensmiddelenconcern op kritische
vragen van de Britse pers. De voor
delen van één Rotterdamse hoofd
vestiging wogen ruimschoots op
tegen enkele Britse sentimenten,
dacht topman Paul Polman.
Daar heeft het wel alle schijn van.
Unilever wist een jaar geleden ter
nauwernood een vijandelijk over
namebod van de Amerikaanse
concurrent Kraft Heinz af te wim-
Zes grote Britse
aandeelhouders
(goed voor 10
procent) liggen
dwars in het
verhuisproces
pelen. Was de 'overval' wel gelukt
dan was Unilever naar alle waar
schijnlijkheid in stukken geknipt,
opgedeeld en (deels weer) door
verkocht.
In Londen en Rotterdam moe
ten toen alle alarmbellen zijn afge
gaan. De overnamepoging van de
Amerikanen maakte zonneklaar
dat de dubbele structuur Unilever
ook kwetsbaar maakte. Het princi
pebesluit dat er één hoofdkantoor
diende te komen, moet toen zijn
genomen. De opspelende brexit
gaf Rotterdam al een kleine voor
sprong op Londen. Toen het Hol
landse smaldeel binnen Unilever
kon melden dat het Nederlandse
kabinet - in navolging van het VK
- de dividendbelasting zou schrap
pen, was het pleit in de Unilever-
bestuurskamer definitiefin het
voordeel van de Nederlandse ha
venstad beslist.
Dat de stemming louter een for
maliteit zou zijn, daar lijkt Unile
ver duidelijk van teruggekomen.
Sinds de ene na andere Britse aan
deelhouder zijn 'nee-stem' uit
spreekt, volgen paginagrote adver
tenties en interviews waarin de
Unilever-top het verhuisplan nog
eens toelicht. Minstens zes grote
aandeelhouders (goed voor 10 pro
cent) zijn tegen verhuizing. In
principe is 26 procent nodig om
het plan van tafel te krijgen, maar
in de praktijk wordt het volgens
kenners al bij 16 tot 17 procent pre
cair voor Unilever.
Kortgezegd: dan staan er nogal wat
mensen in hun hemd. De vraag is
of Paul Polman nog geloofwaardig
is. Datzelfde geldt voor de concur
rentiepositie van het bedrijf en de
koers van het aandeel. De kans is
bovendien groot dat de toch al zo
omstreden afschaffing van de divi
dendbelasting alsnog van tafel
gaat. De Eerste Kamer moet daar
eind november nog mee instem
men. Premier Mark Rutte heeft
deze gehate maatregel verdedigd
door te hameren op het belang dat
Nederlands-Britse bedrijven als
Shell en Unilever voor ons land
behouden blijven. En dat het aan
trekken van hoofdkantoren veel
banen oplevert.
Als dat argument wegvalt doordat
Unilever toch niet voor Rotterdam
kiest, staat Rutte met lege handen.
Zelfs in zijn eigen regeringscoali
tie zien partijen de 2 miljard euro
die de maatregel kost liever aan
iets anders besteed worden.
donderdag 4 oktober 2018
GO
- Cyril Widdershoven
(energiedeskundige)
Verhuizing naar
Rotterdam op
losse schroeven
De verhuizing van Unilevers
hoofdkantoor naar Rotterdam
leek beklonken. Nu het Britse
verzet tegen de verplaatsing
veel taaier is dan gedacht, be
gint de Unilever-top hem toch
wel te knijpen.
Natasja de Groot
Rotterdam
Wat is er aan de hand?
Had niemand dit verzet kunnen
voorzien?
Er zou meer achter de schermen
spelen dan Unilever officieel wil,
of zelfs kan, toegeven.
En nu?
Wat gebeurt er als het nee
kamp voldoende steun behaalt?
Boek nu op oad.nl/krant. bel 0547 20 16 79 of ga naar uw reisbureau
Prijzen zijn vanaf prijzen, p.p., excl. res. kosten en calamiteitenfonds. O.v.v. typefouten.
Kerstreizen
Kerstreis Gouden Stad Praag
6-daagse busreis - Tsjechië
t Kerstreis Londen, Kent Cotswolds
8-daagse busreis - Engeland
stadstour Praag o.l.v. gids
o.a. Kasteel Melnik met wijnproeverij
gegarandeerd vertrek 22 december
oad.nl/BKCZOI
vanaf
verblijf in 4* hotels
per luxe Excellent bus
vertrek 20 december
oad.nl/BKGBOI vanaf
