9
Klopman
Voortman
Peeters
brandslang op ons gehad, want
onze kapsels zijn helemaal in
gezakt."
Edith: „Ik schaam me ook wel
een beetje, hoor, als ik dit zie. Hoe
we totaal door Doe Maar bevangen
waren."
Ja, zussen Edith en Linda en
vriendin Elles behoorden tot de
'harde kern' Doe Maar-fans: de
band die begin jaren 8o een onge
kende Beatles-gekte teweegbracht
in Nederland.
Edith: „Ik had mijn kamer van
vloer tot plafond met posters
volhangen. Als de Muziekparade
maar één foto van Doe Maar
afdrukte, kocht ik dat blad."
Linda: „We verzamelden but
tons, sjaals, armbandjes, T-shirts."
Elles: „Mijn oudere zus breide
zelfs een trui voor me in de Doe
Maar-kleuren roze en groen. Ik
heb 'm nog steeds."
Edith en Linda kregen hun
ouders zelfs zover dat ze na een
vakantie in Luxemburg een
omweg maakten langs het huis
van zanger-toetsenist Ernst Jansz
in het Brabantse Neerkant.
Linda: „Het huis hebben we niet
eens gevonden, maar het ging
erom dat we dicht bij hem waren.
Ik denk eigenlijk dat we nogal
geschrokken zouden zijn als hij
echt tevoorschijn was gekomen."
Edith: „Hoe onze ouders ons
hielpen: superlief, eigenlijk."
De kwestie Ernst of Henny -
meisjes waren toen óf op Jansz óf
op gitarist-zanger Henny Vrienten
- was bij hen snel beslecht.
Linda: „Elk concert hoopte ik dat
Ernst even naar me zou kijken en
als-ie dat deed: wauw!"
Iets waar Elles zich bij nader in
zien wel een beetje voor geneert:
dat ze na een concert wel eens
'jutten' op de plekken waar de
bandleden gezeten hadden.
„Ooit hebben we uit de kantine
zelfs wat peuken van Henny
Vrienten meegenomen - erg, hè?"
Ja, de band was aan het begin
van hun puberteit niets meer of
minder dan 'de reden van hun
bestaan'.
Edith: „School was saai en Doe
Maar natuurlijk allesbehalve. Door
die band werd onze wereld groter.
We mochten naar concerten in
andere steden, maakten nieuwe
vrienden, stonden met andere
fans in de rijen voor het VVV-
kantoor om kaartjes te scoren."
Reünieconcerten
Linda: „Kun je je voorstellen hoe
we ons voelden toen ze er in 1984
mee uitscheidden? Huilen! Ons
leven was over!"
Dat de band mede stopte omdat
de leden de hysterie van de super-
jonge fans zat waren, begrijpen de
vrouwen terugkijkend best.
Linda: „Zij waren al echte man
nen. Wat moesten ze in godsnaam
met die gillende meisjes? Meisjes
die niet eens wisten waar hun
teksten over gingen."
Edith: „We zongen alles woord
voor woord mee maar zo'n num
mer als Heroïne: we snapten er de
ballen van."
De drie vriendinnen werden
ouder, kregen een baan en kinde
ren. Maar: de liefde voor Doe Maar
bleef. Ze hebben alle reüniecon
certen tot nu toe afgelopen; Elles
en Edith zelfs samen met hun
echtgenoten. Elles: „En, nee, daar
hoefik mijn man niet toe te
dwingen. Het was toen voor
jongens niet zo stoer om fan te
zijn, maar hij heeft de muziek
altijd leuk gevonden."
En soms, heel soms, voelen ze
zich wel degelijk even die meisjes
van toen. Edith: „We gingen, toen
we allang volwassen waren, eens
naar een boekpresentatie van
Ernst Jansz. Na afloop liep hij het
zaaltje in en kon het publiek een
praatje met hem maken. Maar,
nee, dat durfde ik niet. Wat moest
ik tegen hem zeggen? Wat als ik
geen woord zou uitbrengen? Want
we hadden het hier natuurlijk wel
over dé Ernst Jansz."
woensdag 3 oktober 2018
GO
met Jeffry.
Toen 12. Nu 47 jaar.
Toen in de zesde klas
(groep 8). Nu: visagist en
pruikenmaker en moeder
van een dochter en zoon
(12 en 14). Toen 'zwaar
verliefd' op Ernst Jansz.
Nu getrouwd met
Vincent.
Toen 15. Nu 50 jaar.
Toen op de havo. Heeft nu
een assurantiekantoor en is
moeder van drie zonen
(15,19, 21). Had toen
een complete adoratie'
voor Ernst Jansz. Nu
getrouwd met
Harold.
Toen 16 jaar. Nu 51.
Toen op de mavo. Nu
secretaresse en moeder van
drie dochters (14,22,25).
Hield van Ernst Jansz
maar, eerlijk, de liedjes van
Henny Vrienten waren beter
Nu getrouwd
De drie vriendinnen
tijdens een concert
van Doe Maar. Gillen
en meezingen met
scheerschuim in het
haar. foto keestabak
Vlnr: Linda,
Edith en Elles.
FOTO KOEN VERHEIJDEN
Kijk op de site bij /video
voor het gesprek met
de fans van Doe Maar
van het eerste uur.
