Weg is die obsessie, de
regenboogtrui is binnen
u
6
WIELRENNEN WK IN INNSBRUCKA
Tom Dumoulin reed in Innsbruck de
beste eendagskoers uit zijn carrière.
In een meeslepende finale was hij één van
de vier mannen die mochten dromen van
de WK-titel. „Maar ik kwam te laat terug."
Normaal is ze zo nuchter. Zo rea
listisch. Zo koel. Maar in Innsbruck
was alles anders. Tranen over haar
wangen. Minutenlange antwoor
den, om uit te leggen waarom deze
wereldtitel haar zo raakt.
De voorbije jaren won Anna van
der Breggen de meerderheid van
de koersen waar ze haar zinnen op
had gezet. Ze reed naar zeges in La
Course, vrijwel alle klassiekers,
won tweemaal de Giro Rosa, werd
olympisch kampioen op de weg.
Alleen op de WK wilde het niet
lukken. Na zesmaal zilver wilde ze
de regenboogtrui geen obsessie
noemen, maar na afloop bleek het
tegenovergestelde.
Af en toe liefdevol kijkend naar
de mooist denkbare wielertrui om
haar bovenlijf gaf ze een inkijkje in
de beladen aanloop naar de titel
strijd, vol speculaties over een mo
gelijke tweestrijd met landgenote
Annemiek van Vleuten. „Ik heb
wel gemerkt dat deze periode naar
het WK toe niet de makkelijkste
was voor mij. Iedereen verwachtte
dat ik wel even goed zou zijn, dat
het zou gaan tussen mij en Anne
miek, terwijl ik weet dat er ook
heel veel andere goede meiden
zijn. Daar had ik best wel moeite
mee. Ik heb nooit zo veel last van
druk, maar dat heb ik wel gevoeld
op dit WK. Ook omdat ik al zo
vaak zo dichtbij was. Nu het gelukt
is, valt dat allemaal van mij af. Ik
ben nu ook wereldkampioen."
Vermoedelijk als enige twijfelde
ze zaterdagmiddag tijdens de fi
nale nog aan haar zege. Omdat het
zo vaak net niet lukte op de WK en
ze in juli Van Vleuten nog in de
laatste 25 meter van La Course
voorbij zag komen, keek ze nu ze
nuwachtig achterom in de laatste
rechte lijn.
Indrukwekkende solo
Door het ontbreken van oortjes in
de koers wist ze niet dat ze met
haar indrukwekkende solo de
nummers 2 en 3, de Australische
Amanda Spratt en de Italiaanse
Tatiana Guderzo, op haast vier en
ruim vijf minuten had gereden.
Van Vleuten (7de), Amy Pieters
(8ste) en Lucinda Brand (9de)
kwamen uiteindelijk op maar
liefst zeven minuten binnen. Met
haar beentempo reed ze de rest op
zeldzaam grote achterstand.
Gek werd ze van de bespiegelin
gen vooraf over hoe zij en Van
Vleuten als absolute favorieten sa
men zouden werken. Ze voelde
zich er ongemakkelijk bij. In de da
gen voor de koers werd er door
bondscoach Thorwald Veneberg
en de acht vrouwen veel gepraat
en afgesproken dat alleen goud zou
tellen. De afspraken waren simpel
i Na zes keer zilver
valt er een last van
Van der Breggens
schouders
en helder, om problemen te voor
komen. Van Vleuten, net als Van
der Breggen in geweldige vorm,
zou het proberen op de tweede be
klimming van de Gnadenwald.
Van der Breggen zou dan buiten
landse aanvallen pareren. Mocht
Van Vleuten niet wegraken, dan
was het de beurt aan Van der Breg
gen en zou Van Vleuten alleen rea
geren op buitenlands gevaar. Tus
sen 42 en 39 kilometer van de fi
nish speelde zich exact dat scena
rio af en was de koers beslist. De
Oranjevrouwen reden ondanks
alle onrust als een blok en zorgden
een jaar na Chantal Blaak weer
voor een Nederlandse titel.
Klein wonder
Dat het een klein wonder was dat
Van Vleuten überhaupt de koers
uitreed, bleek na afloop in het zie
kenhuis. Daar werd een breuk in
haar knie geconstateerd, opgelo
pen bij een vroege valpartij. Ge
desillusioneerd door het mislopen
van haar titel én een langdurige re
validatie meldde Van Vleuten zich
later op de avond in het hotel, waar
een bijzondere omhelzing met
Van der Breggen volgde.
Beiden droomden ze vooraf van
hun eerste wereldtitel op de weg,
beiden voelden ze wereldbenen
die naar de winst konden leiden,
maar er was één probleem: er lag
slechts één regenboogtrui klaar bij
de finish.
meter te gaan, zet Dumoulin aan.
Alleen wordt zijn beoogde verras
singspoging in de kiem gesmoord.
Al voordat Dumoulin over de groep
heen dendert, vangt Alejandro
Valverde zijn poging op. Het wordt
een sprint van vier, want de
Spaanse routinier van 38 jaar ge
bruikt in de finale al zijn wieier-
wijsheid en doet werkelijk alles
goed.
Valverde (inzet) rijdt al een tijd
op kop, wetende dat hij sneller is
dan Romain Bardet, Michael
Woods en Dumoulin. Uiterst
rechts van de weg, zo
dat hij alleen over
zijn linkerschou
der hoeft te kij
ken om te zien
of er wordt
aangevallen.
Hij durft de
sprint van ver
aan te gaan en
valt niet meer
stil. Op de
Hij zit erbij. Na een krankzinnige
muur en een doldrieste afdaling zit
hij erbij. Tijd om uit te blazen en
enigszins op krachten te komen,
heeft hij niet. Tom Dumoulin (28)
weet dat hij in de 1,5 kilometer die
volgen weg moet springen en dan
moet hopen dat de andere drie naar
elkaar kijken. Dat is zijn kans, de
enige kans, om wereldkampioen te
worden.
Onder de boog, met nog één kilo-
Valverde was
zó scherp
en zogoed,
die had 't
direct door
maandag 1 oktober 2018
Anna van der Breggen is pas
28 jaar. Maar het laatste grote
gemis op haar erelijst werd
zaterdagmiddag ingevuld.
En hoe. Na zes tweede plaat
sen op een WK reed ze op
weergaloze wijze naar haar eer
ste wereldtitel.
Pim Bijl
Innsbruck
De vreugde:
Anna van der
Breggen is voor
het eerst we
reldkampioen
op de weg.
FOTO COR VOS
'Was dood
Tom Dumoulin
(r) kwam knap
terug, maar moest
in de finale de
zege aan Alejan-
dro Valverde
(cofidis) laten.
FOTO'S AFP/BELGA
Van der Breggen komt solo over de finish. Een voorsprong van liefst 3.42 minuten op nr 2. fotoafp
Pim Bijl
Innsbruck
-Tom Dumoulin
