WAT ZE ZEI, WERD TRAGER
EN VERLOOR LANGZAAM
AAN SAMENHANG
Verenigde Staten aan toe reguliere artsen
raadplegen.
Maar niets hielp. Ik zie mijn moeder
nog zitten op het bankje in de tuin, ver
stild voor zich uit starend. Ze zag bijna
niets meer - alleen via de binnenzijde
van haar rechteroog ontving ze nog een
klein streepje licht - en ze had de naar
binnen gekeerde blik gekregen die blin
den kenmerkt. Haar gezicht was opge
zwollen van de Prednison, een paarden
middel dat ze slikte tegen de zware
hoofdpijnen. Een tulband camoufleerde
haar kale hoofd, een wat kolderieke uit
dossing waarom ze zelf soms sardonisch
lachte. Steeds vaker kon ze niet op woor
den komen. Wat ze wel zei, werd trager
en verloor, langzaam maar onmisken
baar, aan samenhang.
Hitkrantposters
Ik vond haar onttakeling ondraaglijk om
te zien. Mijn moeder, een rijzige gestalte
met een sterke persoonlijkheid, was altijd
het epicentrum geweest van ons gezin.
Ze kwam poolshoogte nemen op mijn
met Hitkrant-posters behangen jongens
kamer als ze vermoedde dat ik ergens
mee zat. Wat vaak zo was in die verwar
rende puberjaren: onbeantwoorde lief
des, pesterijen op school, onzekerheden
over beugels en acné. Dan praatten we,
urenlang soms. Zoals we dat ook vaak
deden op haar studeerkamer, een soort
tempel waar ze wierook brandde en ta
rotkaarten legde, pedagogiekboeken be
studeerde en telefoongesprekken voerde.
Vaak was ze mijn enige toevluchtsoord.
Totdat de kanker ons die intimiteit
ontnam. Niet één keer hebben we samen
stilgestaan bij het onuitsprekelijke dat
stond te gebeuren. Jaren heb ik wroeging
gehad dat ik haar, toen het nog kon, niet
eens stevig tegen me aan heb gedrukt.
Om ons beiden te troosten. Mijn moeder
probeerde het wel. Dan draaide ze haar
hoofd totdat ze me in het vizier had,
greep me iets te hard bij mijn schouders
en zei iets als: 'Ha, jongen!' Maar die po
gingen tot verbinding waren voor mij
eerder beangstigend dan bemoedigend,
omdat ze zo in mijn gezicht wreven hoe
ziek mijn moeder was.
Niettemin bleef mijn moeder het leven
hardnekkig omarmen. Op donderdag
10 september vierden we, op haar aan-
Begin jaren 80
Datum onbekend
Vakantie
Herinneringen aan
vakantiesin
Egmond en
Zuid-Europa.
Beginjaren 80
magazine 19
