IK KWAM OP HET IDEE OM MET MIJN VADER
DE GOKKAST IN BOLLE JAN LEEG TE HALEN
ste neemt hij zelf, het tweede biedt hij
aan. „Hiero." Hij praat zo druk door dat
hij vergeet te informeren naar de be
hoefte aan suiker of melk.
„Weet je", klinkt het weer op z'n Am
sterdams, „ik voelde me altijd een beetje
schuldig als mensen zeiden dat ik in een
te groot huis woonde en een te mooie
auto had. Ik dacht: ik moet niet in een
Bentley rijden, maar gewoon in een Mer
cedes 250 diesel en bij de gewone man
horen. Alleen bén ik geen gewoon mens,
ontdekte ik later. Ja, ik ben van vlees van
bloed, hou van mijn familie en eet een
balletje gehakt. Maar als ik heel gewoon
zou zijn, was ik ook een heel gewone ar
tiest en had ik dit niet bereikt."
Levenslessen
Frogers blik op het bestaan veranderde
ook door ingrijpende gebeurtenissen
in zijn leven. In 2005 kreeg hij prostaat
kanker. „Ik ben nu weer helemaal ge
zond. Tegenwoordig maak ik tijdens een
fietstochtje met vrienden even een foto-
tje. 'Wat is dit prachtig, hè?' Ik leef be
wuster dan daarvoor. Ik heb nu twee keer
per jaar een kloteweek. Dan wacht ik op
de uitslag van weer een onderzoek."
In 2009 overleden zijn ouders Jan en
Mien binnen drie maanden van elkaar,
allebei op 67-jarige leeftijd. „Heb ik nog
altijd niet verwerkt. Ik denk er minder
vaak aan dan een paar jaar terug, maar
het is een soort pijn die constant een
druk op mijn buik geeft."
Zijn vader gaf hem levenslessen mee.
De uitbater van café Bolle Jan in de Am
sterdamse Staatsliedenbuurt hield zijn
zoon voor dat hij nooit mocht vergeten
'welke mensen de touwladder voor hem
vasthielden' terwijl hij naar boven klom.
Levensles
„Mijn vader leerde
me: vergeet nooit
welke mensen de
touwladder voor je
vasthielden terwijl je
naar boven klom."
121 zaterdag 29 september 2018
