15
Dit is
vruchtbare
kleigrond,
voor je
gevoel
schuurt dat
klaar om de woning en bijbehorende
schuren een definitief zetje te geven.
Binnen zijn werklui bezig met het
strippen van de gebouwen.
Gestripte woningen, gestripte vel
den. In de Hedwigepolder gebeurt
nu alles voor het laatst. „Het is me
nens", zegt Van Walle als hij de be
tonnen wegversperringen ziet. „Dat
gaat hier toch anders dan bij ons. De
Hollanders kondigen aan dat ze half
oktober gaan ruimen. En zie, de weg
is al geblokkeerd. Bij ons zeggen ze
misschien ook half oktober, maar
dan kun je er meteen een paar maan
den bij optellen." Bij hem geen tra
nen over de ontpoldering. Zijn maat
Jan Vroegop (1945) uit Kapelle-Bie-
zelinge is evenmin van de grote
woorden en gevoelens. Hij kwam in
1976 als ziekencontroleur van de
agrarische bedrijfsvereniging voor
het eerst in de polder, bij de oom en
tante van zijn vriend Mare Van
Walle. Sindsdien bleef hij een vaste
bezoeker, twee keer per jaar was hij
er op de schorren te vinden om van
de stilte te genieten. Geen emoties.
Toch zegt hij: „Ik heb zelf de waters
nood van 1953 meegemaakt. Dit is
vruchtbare kleigrond, gevoelsmatig
schuurt dat. Plan Tureluur en de in
lagen van Noord-Beveland, daar had
je dat niet, daar kan ik wel met ple
zier naar kijken."
Voor de stevige opinies moeten we
de dijk op, de dijk die in 1986 nog
werd verhoogd om het zeewater bui
ten te houden. Bestond het woord
'natuurcompensatie' toen al? Fabian
Van Haesendonck (1963) heeft posi
tie gekozen op het bankje met uit
zicht op de haven van Antwerpen.
Zijn twee stabijs begroeten nieuws
gierig. Rechts de koeltorens van
Doel. Slechts één rookt, de kernener
giecentrale is weer eens voor het
grootste deel buiten bedrijf gesteld.
Van Haesendonck woont in Prosper-
polder, we zien het kerktorentje in
de verte. De bosjes met fazanten en
konijnen, het boerenland, de Vla
ming is een dagelijkse genieter. Uit
gesproken is hij, zeker als het over de
ontpoldering gaat: „Dat is weer voor
die vogelmannen zeker. Heel jam
mer, straks mag er geen boom meer
staan. Al jaren gaat het hier fout.
Door de vossen, die vreten het wild
op. En weet u wie de vossen in de
polder hebben uitgezet? De groene
mannen, natuurlijk."
Bij de ingang van de polder zagen we
bij aankomst de protestborden van
'Red onze polder' staan. Als we af
scheid willen nemen is net Erik Ver-
vaet (1959) gearriveerd. Twaalf jaar
lang heeft hij zich met de actiegroep
'Red onze polder' tegen de onderwa
terzetting sterk gemaakt. Noem de
naam van Karla
Peijs, oud-mi-
nister en-
commissa-
ris van de
Konin-
uit zijn oren. Hij is bezig met het op
halen van de borden: „Ik kreeg een
seintje, anders gaat de sloper er mee
aan de haal." De ontpolderde Hed-
wige zal één grote slibbak worden,
dat is zijn overtuiging. Zijn auto zit
vol stickers: 'Ontpolderen nee' en
'Red onze polder'. Nee, hij is niet van
plan ze eraf te halen. Ook de protest
borden worden opgeslagen. In het
geruchtencircuit circuleert al de
naam van de Eendragtpolder, niet al
te ver ten oosten van Terneuzen.
We kijken over de dijk. Een
Maersk-telg, niet eens helemaal
volgeladen met containers, ver
laat de haven. Kenners we
ten het, de havenbedrij
ven zijn de afgelopen
jaren angstig dicht
bij gekomen. Ver-
vaet sputtert nog
t na. We vangen
nog iets op over
'vermalen door
de havenbaron
nen en het
grootkapitaal'.
gin, en
er
komt
stoom
zaterdag 29 september 2018
GO
alles voor het laatst
.#*>-vérJSW
- Jan Vroegop
