TEL AVIV
(W
"tl MIZNON
Q
malistische stijl hersteld. Het centrum
heet dan ook De Witte Stad.
Tel Aviv heeft ook New York-achtige
woontorens en lijkt met zijn stranden en
levensenergie zelfs op Rio de Janeiro,
maar dan met de minaret van de moskee
al-Bahr aan zee, van waaruit het zange
rige avondgebed klinkt.
Natuurlijk zijn er plaatsen die je eraan
herinneren dat Israël een verscheurd land
is. Zoals bij discotheek Dolphinarium op
het strand, dat zeventien jaar na een ter
reuraanslag nog steeds een ruïne is. Maar
je voelt je nergens onveilig. Tel Aviv is
gastvrij, homovriendelijk en iedereen
spreekt Engels.
Na zijn middelbareschooltijd in Neder
land ging Krant vlakbij Jeruzalem stude
ren. „In Tel Aviv heerste toen een trooste
loze Oostbloksfeer, maar de afgelopen
jaren trekken beide steden meer pelgrims
aan dan ooit. Geen devote christenen,
maar foodies op zoek naar de smaken en
geuren van Ottolenghi", zegt hij op de
lommerrijke Rothschild Boulevard. In de
middenberm kroelen moeders op zitzak-
ken hun baby's, tussen bomen schom
melen hangmatten en er staan ligstoelen
met de uitnodigende tekstfeelfree to be at
ease. Ondertussen fiets of skate je, zoals
hipsters doen, langs tuintjes en jeu-de-
boulesbanen. Krant: „Iedereen ontmoet
elkaar op straat of je gaat met elkaar een
hapje eten."
Koolzaadbloemetjes
Het best bewaarde geheim van de stad
wacht. Elke woensdag ontvangt televisie
kok Barak Yehezkeli van restaurant Burek
zijn gasten in zijn open keuken. Vanaf het
balkon zorgt een dj voor zwoele sounds.
Beneden kun je alles zien gebeuren aan
het kookeiland. Je eet wat de pot schaft.
Een gigantische tandbaars wordt in
dunne plakken gesneden en gegarneerd
met gele koolzaadbloemetjes die net nog
als boeket in een vaas stonden.
Op elke tafel is dan al, op vellen bak
papier, techina uitgesmeerd, dit keer ge
maakt van gemalen amandelen. Ertussen
liggen (hele) rode bieten, venkel en kool
rabi die je mag delen met de buren. Je
krijgt een bord, maar de gerechten wor
den geserveerd in of op papier, ook de
krabpoten en verse vis in een godde
lijke saus. Tussendoor vertelt de chef
over de volgende gang, met een shotje
arak of anijslikeur in zijn hand. Met
elkaar wordt geproost: Lechajim.
De opvallend sterke lucht die we
kort daarna ruiken komt van verse
salie die in brand is gestoken, en
terechtkomt op briquedeeg met spi
nazie en geroosterde tomaten. Het
dessert is een eetbaar schilderij. Het
kookeiland verandert in een toetjeseiland
met gebakken banaan, maar ook chocola
demousse, panna cotta en vers fruit. De
koks van Burek zijn nog maar net klaar
met hun action painting of de gasten val
len aan met hun lepeltjes. Ze wijzen
elkaar op wat zij de lekkerste hapjes
vinden.
Pizza
Voor het afsluitende drankje fietsen we
naar een onopvallende straat. Naast een
doorsnee deur zit een doorbitch die je -
met fiets en al - naar binnen laat. Daar
achter ligt een binnenplaats waar 'het'
gebeurt. Teder.fm heet dit mekka voor
hipsters. Met jongens die staan te draaien
achter vintage pick-ups, joelende meiden
en vriendengroepjes die bij het eten van
hun pizza's diepe gesprekken lijken te
voeren. Lijken. Jigal Krant: „In Nederland
hebben we het over het weer. Hier praat
iedereen over het eten."
Eén dag op culinaire toer in Tel Aviv is
natuurlijk niet genoeg. Er valt nog zoveel
meer te proeven en te ontdekken. Zo
wordt de culinaire revolutie in Tel Aviv
gevoed door de herwaardering van de
Sefardische keuken. Het volksvoedsel van
de uit islamitische landen afkomstige
Joden is falafel, shoarma en sabich. Om
die laatste te proeven, kun je bijvoorbeeld
naar Sabich Frishman. In de pita's van
deze snackbar gaan gefrituurde auber
gine, hardgekookt ei, salades, een half
dozijn sauzen en friet!
De Europese Joden, de Asjkenaziem,
hebben een ander type keuken. Dat proef
je bij M25, dat op 25 meter afstand zijn
a
JAFFA
8
eigen slagerij heeft. Voor wie durft is
er rundertong, twee weken gepekeld en
gestoofd als draadjesvlees, stierenhart
en shakshuka: niet met eieren, maar met
kalfshersenen.
Tel Aviv is ook de stad met heel veel
vegetarische restaurants, misschien wel
de meeste ter wereld. Aanrader is het kib-
boetsontbijt van Puaa in de wijk Jaffa.
Het is een ode aan de collectieve land
bouwnederzettingen van vroeger. Jigal
Krant, wiens moeder Sefardisch en vader
Asjkenazisch is: „Om vijf uur 's morgens
stond je op om het land te bewerken.
Twee uur later kreeg je gigantische hoe
veelheden groente en fruit. Om te com
penseren dat er geen vlees en melkpro
ducten mochten worden gegeten."
Wie ingrediënten wil inslaan, moet
zeker naar de soek (markt), Ha'Carmel.
Hier doen Joodse én Arabische Israëli's
hun dagelijkse inkopen. Die mix zie je
ook bij Abu Hassan, de beste hummus-
tent van de stad. Families, werklui en toe
risten staan gebroederlijk in de rij op een
tafel te wachten. Op een stoepje picknic
ken twee mannen met van huis meege
bracht brood en salade, maar wel met een
bordje warme choemoes van het instituut
bij de oude haven.
Jigal Krant, somber: „Hoelang nog
ademt Tel Aviv deze sfeer? De rest van
Israël wordt met de dag conservatiever.
Het is een kwestie van tijd voordat De
Bubbel barst. Tot die tijd raad ik iedereen
aan te genieten van de tofste stad van het
Midden-Oosten."
magazine 43
1 KM
HA'
CARMEL
M25
TEDER.FM
BUREKO
O PUAA
HASSAN O
O
ar
WG
