ZEELAND GEBOEKT m Voor Slau was Zeeland ook mooi 21 Anna Ros is los. Dit jaar publiceerde de Middelburgse schrijfster al twee romans. Ze neemt ons mee naar de Victoriaanse tijd, ruim honderd jaar geleden. Vijftien jaar geleden stond het le ven van Anna Ros op zijn kop. Ze besloot een nieuw bestaan op te bouwen en schrijver te worden. Sindsdien schreef ze, elke dag, alle genres: korte ver halen, essays, poëzie, liedjes, een romannetje. Nu is het oogsttijd. Er liggen twee vuistdikke romans in de winkel. Surrogaat verscheen voor de zomervakantie. Een horzel steekt niet komt vers van de pers. Twee boeken over vrouwenlevens in de tijd dat er nog dikke stoomwolken onder de perronoverkappingen hingen. Anna A. Ros is haar schrijversnaam. Offici eel heet ze Alice Verheij, in 1962 geboren in Den Haag. Ros is de achternaam van haar moeder. De A staat voor Aagje, haar moeders voornaam. Anna kan wat haar betreft gekop peld worden aan de oudste stammoeder ter wereld. Sinds 2013 woont ze in Middelburg. Dat ze daar landde, heeft alles te maken met een andere schrijfster: ze is bevriend met Floortje Zwigtman. Een vriendschap die wel licht ook nog eens in druk zichtbaar zal wor den. Ze werken samen aan een Tijdreisgids door Victoriaans Londen. We strijken neer in de woonkamer. Ze wijst. Hier, kom hier staan, in het hoekje bij de in gang naar de keuken. Door het raam zien we rode daken met daarachter de koepel van de Oostkerk. „Zo mooi", zegt ze. De kus van Gustav Klimt hangt levensgroot achter de bank. Daarnaast een zwart-wit foto van een model, weelderig romantisch. „Ik heb een fascinatie voor de peri ode rond 1900", zegt Anna Ros. „Eind negentiende, begin twintigste eeuw, dat verleden is niet al te ver weg. Je kunt zeggen dat we nog heel erg verbonden zijn met die tijd. Toen speelden er ook al proble men als terrorisme, drugs- verslaving en abortus. Er wordt gezegd dat onze we reld nu geavanceerder en beter is. Daar ben ik het niet mee eens. De techniek van toen vind ik mooier, daaraan kun je zien hoe die werkte. Hier, deze typema chine: prachtig, met al die overbrengingen en scharnieren. Er was ook aandacht voor esthe tiek: men deed moeite om de wereld mooi te maken. In zwaar gietijzer werd toch een krul aangebracht. Ik denk dat mensen daar geluk kiger van worden. Die schoonheid zoek ik." Actrice In haar romans krijgt de liefde voor de laat- Victoriaanse tijd alle ruimte. Zo leven we in Surrogaat mee met actrice en schildersmodel Dorothy Dene, eind negentiende eeuw in En geland. Ze is de oudste dochter in een Lon- dens arbeidersgezin en weet als actrice en mo del door te dringen in de hogere, artistieke kringen. De schrijfster tilt een reproductie van de muur: Flaming June van Frederic Leighton. Daar zien we Dorothy: „Ik heb haar leven ge reconstrueerd, inclusief haar tragisch einde. Ze wordt miljonair, maar overlijdt op 27 de cember 1899 aan een combinatie van een drugsverslaving en de gevolgen van een abor tus. Ik heb haar graf bezocht, op Kensal Green Cemetry. Ze is haar hele leven op zoek naar 7R,V liefde. Jammer genoeg heeft ze niet in de ga ten dat die liefde er altijd is. Ze schopt het tot Broadway. Toneelschrijver George Bernard Shaw is huisvriend van Frederic Leighton, hij baseert zijn Myfair lady op de muze van de schilder. Ik hela veel onderzoek gedaan voor het boek, waaraan ik zes jaar hard heb ge werkt. Het voelen van de tijd, dat was belang rijk. Daarom schreef ik de atelierscènes in het atelier van Leighton - dat voelde heel erg bij zonder - en heb ik in Victoriaanse kledij door Londen gelopen." Spionageverhaal Het tweede boek van Anna Ros, Een horzel steekt niet, gaat over het leven van de uit het publieke geheugen ver dwenen schrijfster Ethel Lilian Voynich. Zij de buteert in 1897 met The Gadfly - de horzel - een politieke roman over de vrijheidsstrijd halver wege de negentiende eeuw in Italië. Het boek wordt een ongekende bestseller. Vooral in lan den als Rusland en China wordt het popu lair in revolutionaire kringen. Anna Ros: „Het verhaal gaat dat Lily haar boek schrijft in 1895, in de zomer dat ze een verhouding krijgt met meesterspion Sidney Riley. In mijn boek heb ik dat gerucht tot echt verheven. Het is een spionage- en een liefdesverhaal. Sidney Riley is de man op wie Ian Fleming zijn James Bond baseerde. Dit boek heb ik in twee maanden tijd geschreven. Dat kon, omdat het verhaal er al was, in mijn hoofd. Ik wist wat ik wilde ver tellen. Het speelt in een tijd dat de wereld een rommeltje is: er zijn veel bomaanslagen, de presidenten van Amerika en Frankrijk worden vermoord, anarchisme is een aanvaarde poli tieke stroming, Londen is een vrijplaats voor anarchisten. We denken dat dreigend terro risme iets van onze tijd is. Toen speelde dat minstens zo erg." Trilogie Een horzel steekt niet is het eerste deel van een trilogie. In elk deel staat een vraag centraal. In deel 1 is de vraag onder welke omstandighe den je iemand mag doden. Het tweede deel geeft een kijkje in de illegale kunsthandel: on der welke omstandigheden mag je stelen? In deel 3 wordt het woord stelen vervangen door liegen. Anna Ros wil het niet te zwaar aanzetten. Toch zegt ze: „Er zitten stukjes maatschappij in mijn boeken. Ik hoop lezers bij de les te houden. In een wereld waarin presidenten denken te regeren via Twitter, ligt er voor mij, met al mijn beperkingen, een taak." Zeeuwse schrijvers Hij bevoer alle zeeën, behalve blijkbaar de Schelde. J. Slauerhoff (1898-1936), de grootste Nederlandse dichter, voelde zich nergens thuis, maar het minst in Nederland. Het is altijd de tijd om hem te le zen, maar nu nog een beetje meer. Er zijn namelijk twee prachtige Slauerhoff-boeken verschenen: een geheel herziene editie van de bio grafie die Wim Hazeu aan hem wijdde (De Arbeiderspers, 39,99 euro) en de definitieve uitgave van zijn Verzamelde gedichten (Nijgh Van Ditmar, 34,99 euro), bezorgd door Hein Aalders en Menno Vos kuil. Nadat Slauerhoff was overleden, werd hij in een zaaltje te Middel burg en in de Zeeuwse pers her dacht door mevrouw E.J. van den Broecke-de Man (1898-1998). Ze was tegelijk met Slauer hoff lid ge worden van een Amster damse stu dentenvereni ging en herin nerde zich zijn eigenge reide optre den tijdens de inauguratie plechtigheid: 'Hij kon en wilde nimmer in eenig gareel gaan.' Lien de Man trouwde en vestigde zich in Aardenburg. Daar heeft de dichter haar opge zocht, tijdens een reisje, paasva kantie 1920. Een bezoek aan België lukt niet, maar hij schrijft: 'Zeeland was ook mooi.' Later vraagt hij haar om steun voor een op te richten tijdschrift, in de gedachte dat haar man, die een fruitkwekerij heeft, het geld wel missen kan. Slauerhoff, de chaotische, maar voortaan kunnen we zijn poëzie in de correcte volgorde en juiste on derverdeling lezen. Slauerhoff, de gekwelde, die een gedicht aan zichzelf opdroeg: 'Zijn leven is mislukt, zijn schaarsche kansen/ liet hij voorbijgaan.' Slauerhoff, de scheepsarts die vooral een patiënt was. Slauerhoff, die zich via zijn be klemmende literatuur steeds weer bevrijdde. In de omvangrijke bundel van Aal ders en Voskuil vinden we alle fa vorieten, maar ook onbekende ge dichten en zelfs een aantal niet eer der gepubliceerde. Zoals een lang en bitter 'Grafschrift' waarin hij hoopt dat de zee zich namens de dichter zal wreken op Holland. Hij schrijft over de ellende die hij te verwerken kreeg langs 'de Rijn en Scheldemonden'. Dus misschien toch. Maar zeker in Aardenburg kunnen ze zeggen, met gepaste trots: Slau was hier! maandag 24 september 2018 GO Wekelijkse rubriek met boeken over Zeeland en boeken van Zeeuwse schrijvers 'Maak de wereld mooier' Jan van Damme Het schilderij Flaming June heeft schrijfster Anna A. Ros geïnspireerd tot het schrijven van haar roman Surrogaat, foto ruben oreel Anna A. Ros: Surrogaat - Uitgeverij Woor- denStorm, 457 pagina's, 29,75 euro. Anna A. Ros: Een horzel steekt niet - Uitge verij WoordenStorm, 306 pagina's, 24,75 euro. Meer informatie is te vinden op woorden- storm.nl Anna Ros geeft vanaf maandag 22 oktober schrijfcursussen in café Le Penseur in Mid delburg, aanmelden via: pakjepenen- schrijf.nl. Mario Molegraaf js J. Slauerhoff Verzamelde gedichten

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 21