3
Bij een gruwelijk ongeluk op een overweg in Oss zijn
gisteren vier jonge kinderen om het leven gekomen. Ze
zaten in een elektrische bolderkar die met een trein botste.
Het enige datje kan doen is
samen huilen en het leven vieren.
Geef je kind een dikke knuffel
Haar eerste reactie is:
weg hier. En als ze
ziet dat er hulp
komt, is dat ook
precies wat ze doet:
weggaan. Weg van
het spoor, waar ze
een bakfiets met vijf kinderen en een
leidster de dichte overgang op ziet
schieten terwijl er een trein aan
komt. Weg van de aanrijding die ze
waarschijnlijk nooit meer van haar
netvlies krijgt. Weg.
De vrouw doet haar verhaal aan de
deur van sporthal Ussenstelt die als
opvangcentrum dient, pakweg drie
uur na het drama. Ze voelt de be
hoefte om te praten met mensen die
ook hebben gezien wat zij zag. Dat
kan hier. En het helpt. Een heel klein
beetje.
Ook anderen hebben de elektri
sche bolderkar, een zogeheten Stint,
de overgang op zien rijden. Een aan
tal van hen verklaart dat de bestuur
ster in paniek was. Het lijkt wel of
het voertuig op hol geslagen was,
zeggen zij. Iemand vertelt dat de
vrouw aan het stuur nog riep dat de
remmen niet werkten. Het zijn ver
halen die de politie nog niet kan be
vestigen.
Terwijl WhatsAppgroepen ont
ploffen en het ongeloof door Oss
gaat, zet de gemeente haar rampen
plan in werking. Behalve de sporthal
dient ook wijkcentrum de Hille als
opvang voor familieleden van de
slachtoffers.
Slachtoffers zijn er: wel zes, weet al
snel iedereen. Een leidster van kin
deropvang Okido en vijf kinderen die
door haar van de voorschoolse op
vang naar basisschool de Korenaer
werden gebracht. Vier kinderen zijn
overleden. Zij waren 4,4,6 en 8 jaar
oud. De grote zus (11) van twee van
de slachtoffertjes vecht in het zieken
huis voor haar leven, net als de leid
ster uit Heesch van 32 die de bakfiets
bestuurde. Hun toestand is zorgwek
kend, zal de politie later zeggen.
Ontzet
Oss is lamgeslagen, ontzet. Dat er iets
aan de hand is, is niet alleen te zien
aan de wegversperringen, talloze po
litieagenten, ambulances, traumahe
likopters, gemeentemedewerkers in
gele hesjes en maatschappelijk wer
kers. Je voelt het ook op straat. Je ziet
het aan de gezichten van mensen.
Het is puur ongeloof. Een oudere
man arriveert bij wijkcentrum de
Hille. Nee, hij is geen getuige, of fa
milielid. „Ik kom gewoon kijken wat
ik kan doen. Al is het maar koffie zet
ten."
Het drama heeft zich nog maar en
kele uren geleden voltrokken als po
litie, NS, ProRail en de Osse burge
meester Wobine Buijs op het ge
meentehuis de toegestroomde pers te
woord staan. De schrik staat nog in
hun ogen, er prikt wat vocht door
heen.
Iedereen voelt het, die brok in de
keel, over wat zich om 08.22 uur bij
de beveiligde spoorwegovergang
naast station Oss West heeft afge
speeld. „We hebben geen woorden",
heeft koningin Maxima even vóór de
persconferentie al verklaard - met
diezelfde blik in de ogen. En zo is het
ook. Er zijn geen woorden, als je
denkt aan al die levens die in gruze
lementen liggen.
Burgemeester Wobine Buijs neemt
het woord. Ze spreekt over een
zwarte dag. „Ik weet dat er heel veel
mensen zijn die vandaag hun kind
hebben opgehaald van het kinder
dagverblijf om bij hun kinderen te
zijn. Vandaag wordt elk gezin ge
raakt", zegt ze. Haar gedachten gaan
uit naar de ouders, het kleine broer
tje en het kleine zusje van de slacht
offertjes. Naar andere naasten. Naar
de leidster, die nota bene op de lan
delijke 'Dag van de Leid(st)er' in een
nachtmerrie belandde. Een dag die in
het leven werd geroepen als eerbe
toon aan al die medewerkers van kin
derdagverblijven.
En dan zijn er nog de gedachten
aan de machinist, de conducteur, de
(jonge) getuigen, en zo veel andere
betrokkenen. Natuurlijk zijn er volop
vragen. De voornaamste: is de Stint
inderdaad dwars door de spoorbo
men gegaan, zoals getuigen hebben
verklaard? Was het voertuig niet te
stoppen? Was er een mankement?
Vragen waarop niemand deze zwarte
donderdag al een antwoord heeft.
Dat er antwoorden zullen komen,
staat vast. Tot die tijd laten heel wat
kinderdagverblijven in heel Neder
land de Stint maar even in de schuur.
Verdriet
Het verdriet van Oss is het verdriet
van heel Nederland, zo wordt gaan
deweg de dag duidelijk. Premier
Mark Rutte wenst alle betrokkenen
steun toe. Onderwijsminister Arie
Slob betuigt zijn medeleven aan het
bestuur van basisschool de Korenaer
en belooft hen te helpen waar hij kan.
In de avond is de plek waar de dag
zo gruwelijk begon, in een bloemen
zee veranderd. Aan beide kanten van
het spoor worden bloemen en knuf
fels neergelegd. Er gaan kaarsjes aan.
Een spontane herdenking met een
imposante opkomst. OokNS-topman
Roger van Boxtel is erbij. Aan talk
shows, meldt de NS-communicatie-
directeur op Twitter, doen de spoor
wegen uit respect voor alle betrokke
nen niet mee. „Eerst tijd en ruimte
om dit verdriet een plek te geven."
En dat is precies wat Oss ook pro
beert. De gemeenteraad sluit aan bij
de herdenking rond het spoor. Bur
gemeester Buijs voert er het woord.
„Het enige dat je kan doen, is samen
huilen en het leven vieren. Geef je
kinderen nog eens een hele dikke
knuffel." Tranen vloeien, zoals dat al
heel de dag gebeurt. Bij een van de
bloemen ligt een handgeschreven
briefje met 'Rust zacht lieve kindjes'
en sterktewensen voor families,
vrienden en hulpverleners.
vrijdag 21 september 2018
GO
Honderden belangstellenden betuigen hun medeleven op een spontaan belegde herdenking bij het spoor, fotoanp
Lamgeslagen Oss huilt
Paul Driessen
Richard Clevers
Oss
—burgemeester Wobine Buijs
