8 Sinds 1 juli is Nol Vermolen president van de rechtbank Zeeland- West-Brabant. Hij is zeer gehecht aan de scheiding der machten en daarmee aan de onafhankelijke positie van de rechter. „Waar wij ons zorgvuldig afzijdig houden van de andere staatsmacht, mag het bij sommigen van hen wel een tandje minder." INTERVIEW NOL VERMOLEN CVMr. Nol Vermolen ledereen, echt iedereen, heeft rechtoptoegang tot het recht In de ambtseed van rechters lijkt wel eens te staan dat ze vooral stil en saai moeten zijn. Maar mr. Nol Vermolen, de nieuwe president van de rechtbank Zeeland-West- Brabant, is allesbehalve een bu reaucraat die het debat mijdt. Zijn beroepsgroep eigen formuleert hij be dachtzaam, maar hij schuwt uitgesproken stellingnames niet. Vermolen, in het poli tieke spectrum links van het midden, is zelfs wel eens bejegend als 'radicale acti vist'. Dat was toen hij rechter was in de zaak tegen Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn. Sympathisanten van de voormalige politicus meenden dat hij niet objectief over de dader kon oordelen. Im mers, hij werd gezien als 'radicale acti vist'. Voor zijn benoeming tot rechter in Amsterdam was Vermolen namelijk soci aal advocaat, actief lid van de PvdA en be stuurslid van Vluchtelingenwerk Neder land. En in die laatste functie liet hij zich uitermate kritisch uit over het strenge Eu ropese asielbeleid. Citaat: „We hebben zo veel opgebouwd dat we als de dood zijn dat we er iets van zouden moeten afstaan. Niet delen is de norm geworden." Geen ontkenning, wel enige relative ring nu: „Een activist zou ik mijzelfbe- slist niet noemen. Ik ben wel overtuigd sociaal-democraat. Daar maak ik geen ge heim van." Rechters zijn geen robots op een eiland, vindt hij. Ze mogen zich laten zien en deelnemen aan het maatschappelijk de bat. „De samenleving vraagt daar om. Een voorbeeld. De vader van Anne Faber doet in een open brief een, zeer begrijpelijk, appel op het gerechtshof: Is mij wel onaf hankelijk recht geboden? Ik zou best pu bliekelijk op die vraag willen ingaan. Ui teraard wel in algemene termen. De be spreking van specifieke, individuele kwesties hoort thuis in het unieke do mein van de rechtszaal, met hoor en we derhoor." Tandje minder Het Nederlandse staatsrecht is gebaseerd op de trias politica. De rechterlijke macht staat los van de wetgevende macht (lees: het parlement en de regering) en de uit voerende macht. Vermolen laat geen moment passeren om te benadrukken hoe belangrijk hij die strikte scheiding vindt en daarmee de on afhankelijke positie van de rechter. Hij kan zich ergeren ('en ik erger mij niet gauw') als politici hun mening venti leren ('zonder te vragen hoe het zit') voordat er een vonnis is. Of onmiddellijk na een uitspraak al kommer en kwel roe pen. „Waar wij ons zorgvuldig afzijdig houden van de andere staatsmacht, mag het bij sommigen van hen wel een tandje minder." Aarzelend, iets gedempte toon: „Als dat de wijze is waarop je je politiek moet profileren..." Toen hij rechter werd, bedankte hij voor de eer om raadslid te worden in de Noord- Hollandse gemeente Opmeer, waar hij ook nu nog woont. „Op zich moet een rechter politiek actief kunnen zijn, zoals iedere burger. Maar je kunt niet tegelijk deel uitmaken van meerdere staatsmach ten, zoals de rechtspraak en de volksverte genwoordiging als raadslid. Buitendien; al ga je er zelf heel integer mee om, het leidt onwillekeurig toch tot beeldvorming." „Dat is verenigbaar. Een advocaat heeft een andere positie. Hij kan en mag subjec tief zijn." Resolute, eerste reactie: „Ikzelf niet." Het antwoord: „Ja. Er is immers ten principale geen verschil. De PVV is via democrati sche weg in het parlement gekomen." „Best ver, want ik hecht aan de rolverde ling in de democratie. Het zijn niet de rechters die gekozen zijn om de norm te bepalen. De grens ligt bij mijn beroepsop vatting en geweten. Ik zou nooit de dood straf uitspreken." „Daar kan ik absoluut niet mee uit de voe ten." Hij schudt benadrukkend 'nee': „Dat is in strijd met de onafhankelijkheid van de rechtspraak." Tot hier en niet verder Het gaat mr. Vermolen aan het hart als de betekenis van de rechtspraak voor een goed functionerende democratie onvol doende wordt gezien. Bijvoorbeeld als het over geld gaat. „De rechtspraak kampt met grote tekorten. Daarvoor steken we ook heus de hand in eigen boe zem. De digitalisering is weinig succesvol verlopen en heeft veel geld gekost. De reactie daarop is echter dat wij louter als bedrijf worden gezien. We zitten niet stil, doen er alles aan om efficiën ter met het belastinggeld om te gaan. Onze mensen werken zich drie slagen in de rondte. Maar hoe veel kun je nog bezuinigen zonder te raken aan de toegang tot het recht? De rechtzoekende mag nooit hinder ondervinden van onze interne besog nes." „Dat is een grote zorg voor de rechtsbe scherming. Iedereen, echt iedereen, heeft recht op toegang tot het recht." „Daarom kom ik hier niet wonen", grapt hij. Onmiddellijk in cassatie: „Onzin hoor, veel familie van mij woont hier tot grote tevredenheid." Dan, serieus: „Hoe vreemd het ook klinkt, als rechtspraak hebben wij feitelijk geen rol in de misdaadbestrijding. Opspo ring en vervolging behoren niet tot onze taak. Wij moeten vrijelijk kunnen oorde len. Maar natuurlijk zijn we wel onder deel van de keten, de laatste schakel. Steeds meer zware zaken worden bij ons aangebracht. De 'taskforce' van openbaar bestuur, politie en het OM, doet uitste kend werk." Kritische noot: „Al zouden we eerder geïnformeerd willen worden om, wat betreft planning en inzet van specifieke kennis, beter voorbereid te zijn." Tot slot, na enig aandringen, toch zijn persoonlijke zorg: „De zware criminaliteit dreigt te raken aan de normen in onze sa menleving. Hoeveel waarde hechten wij aan hetgeen we hebben opgebouwd? Be stuurders die de strijd aandurven, moeten zich gesteund weten door hun omgeving. Burgers weten, zien en horen veel... Zij, wij dus als samenleving, moeten opstaan en zeggen: Tot hier, en niet verder." donderdag 20 september 2018 GO Rechtbankpresident Vermolen: 'Politici, spreek niet voor je beurt Johan van Uffelen Breda Arnold - Nol - Vermolen (Amster dam, 1955) is vanaf 1 juli dit jaar president van de rechtbank Zeeland-West-Brabant. Hij is ge trouwd, heeft drie kinderen en zes kleinkinderen. Hij mocht zich op zijn 22ste meester in de rechten noemen. Tij dens zijn studiejaren was hij taxi chauffeur in Amsterdam, 'een bron van levenservaring'. Van 1980 tot 1988 werkte Ver molen bij het Advocaten Kollektief Zaanstreek. Van 1990 tot 2001 was hij bestuurslid van Vluchtelin genwerk Nederland. Daarna trad hij aan als rechter in Amsterdam. Sinds 2015 is hij lid van het ge- rechtsbestuur van de rechtbank Zeeland-West-Brabant, waarvan hij nu voorzitter is. Nol Vermolen En een prominent advocaat als Theo Hiddema in de Tweede Kamer? PvdA of PVV. Het scheelt maar enkele letters. Zou een rechter ook lid kunnen zijn van de partij van Wilders? Stel, de wetgevende macht verandert ingrijpend door politieke verschuivin gen. Hoe ver gaat u daarin mee als rechter? Wetgeving op basis van levensovertui ging of godsdienst, zoals de sharia? De sociale advocatuur - voor mensen die geen rechtsbijstand kunnen beta len - staat op omvallen, ook al door geldgebrek en hoge werkdruk. U bent zelf sociaal advocaat geweest. De grootste uitdaging voor uw recht bank is de georganiseerde misdaad in deze regio, die haar tentakels uitstrekt tot in de bovenwereld. Gemeentebe stuurders en officieren van justitie wor den bedreigd, politie- en douaneambte naren laten zich verleiden tot corruptie en advocaten gaan in de fout.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2018 | | pagina 36