AMATEUR
VOETBAL2018
5üeeWle%
op werd. „Zestien jaar lang heb ik een seizoen
kaart gehad, volgde de club zelfs tot in Frankrijk.
Ik kwam al in het oude stadion aan De Beatrix-
straat; mythisch. En nog steeds kom ik regelma
tig bij NAC." Licht glimlachend: „Maar het fana
tieke 'vakkie G' is de rolstoeltribune geworden."
Tijdens het vijftigjarig jubileum van SDO'63
was het uitgerekend NAC Breda dat het feest
met een oefenwedstrijd kwam opluisteren.
„Prachtig, toen kwamen ervoor mij echt twee
werelden samen. Aanvoerder Jelle ten Rouwe-
laar overhandigde mij toen op de middenstip
een shirt met de handtekeningen van alle
NAC-spelers."
Oudste zoon
Terug naar begin deze eeuw. Na twee zware ja
ren gloort er weer hoop. Van Troost kan weer
parttime gaan werken en pakt zijn sociale leven
- zij het aangepast - weer grotendeels op. „Na de
kans gekregen te hebben bij CVB Bank en een
fantastische tijd bij Hoefeijzers Automatiserin
gen kon ik bij de VW aan de slag in de marke
ting en communicatie. Een heerlijk baan, totdat
het in 2009 echt niet meer ging. In dat jaar werd
ook onze oudste zoon Kai geboren. Werken
lukte niet meer, maar ik kon thuis wel zorgen
voor Kai. Lopen ging toen nog."
Maar in 2012, als ook jongste zoon Mika al is ge
boren, moet Van Troost steun zoeken bij één
kruk. Dat worden er al vlug twee. „En dan weet
je al dat het snel kan gaan. Dat is ook het lastigste
van deze ziekte. Je krijgt steeds een terugslag,
steeds je doelen opnieuw naar beneden bijstel
len. Ook nu merk ik langzaam weer wat achter
uitgang in m'n spierkracht. Soms voelt het als
onrecht, maar gelukkig is daar dan Petra, met
Mijn vrienden hadden al eens
meegedaan met 'Klimmen
tegen MS', wat bijzonder
emotioneel was
wie ik nu vijftien jaar samen ben. Dankzij haar
leg ik me niet overal te snel bij neer."
Bloedsomloop
Zijn vrouw, zijn kinderen; Van Troost is enorm
dankbaar. En ook bij de steun van familie, vrien
den en de gemeenschap van Lamswaarde koes
tert hij warme gevoelens. Als voorbeeld noemt
Van Troost zijn speciale ligfiets. „Mijn vrienden
hadden al eens meegedaan met 'Klimmen tegen
MS', wat bijzonder emotioneel was. En toen
werd er ook nog eens een bingo georganiseerd
waarmee er geld werd ingezameld voor deze
fiets. Echt geweldig. Drie keer per week maak ik
een rondje. Het geeft me een vrij gevoel, en het
is belangrijk voor m'n conditie en bloedsom
loop."
En een beetje conditie heeft de veertiger ook
nog wel nodig met twee voetbalgekke zoons.
'Papa, wat moeten we doen?' „Dan geef ik ze trai
ning, of ben ik scheidsrechter. Ze zijn enorm ge
dreven, zitten ook bij een voetbalschool. Ik wil
zo veel mogelijk met ze meemaken. Nee, ik ver
veel me gelukkig écht nooit."
maandag 17 september 2018
- Elmer van Troost
