Vmbo-t staat op het
papier in de envelop.
'Dat is belachelijk', zeg ik.
Anne is een vwo-meisje'
Maatwerk
onmogelijk
soms over een andere school, en dat is
vooral om onze ergernis vorm te geven.
Alles op deze school is haar vertrouwd.
Ze kent de kinderen uit haar klas al vanaf
de peuterspeelzaal. En Anne mag dan een
beetje onzeker zijn, dat is toch geen reden
om naar een andere school te gaan? Ik heb
bepaald geen hoge pet op van de juffen en
de enkele meester zoals ik ze heb leren
kennen, maar wat we vragen, lijkt toch
niet onmogelijk? Een beetje contact
maken met Anne, zodat ze zich in de klas
net iets veiliger voelt, dat is alles. Wat is
daar moeilijk aan?
Maar met elke maand die voorbijgaat,
trekt Anne zich meer terug. Als ik om
kwart over drie op het schoolplein sta,
let ik op haar lichaamstaal als zij in de
deuropening verschijnt en mij met haar
ogen zoekt tussen de andere ouders
Elke middag zie ik dat ze met hangende
schouders en stijve benen naar mij toe
loopt. Ik probeer als we naar huis lopen
weieens een vader-dochtergesprekje te
voeren, maar tevergeefs.
„Hoe was het vandaag, Anne?"
„Goed, hoezo?"
Krullenbol
We zijn tegenover de meester en de juf
gaan zitten. De een een jonge krullenbol
met een enthousiaste motoriek, de ander
een stuk ouder, met een zachte stem en
een strenge oogopslag. Ik steek van wal.
Ik merk op dat Anne natuurlijk niet het
eerste onzekere meisje op school is, 'of
wel soms?' Er wordt geruststellend ge
glimlacht en zachtjes met het hoofd ge
schud. Ik zeg dat Anne in de ruim vier
jaar dat zij op deze school zit, van een
vrolijk en zorgeloos meisje is veranderd
in een stil, in zichzelf gekeerd en tobberig
kind. „Dat is niet de schuld van de
school", zeg ik ten overvloede, „maar het
geeft wel aan dat er iets niet goed gaat."
Weer begin ik over het theelepeltje aan
dacht en de tennisleraar. Tot slot zeg ik:
'We maken ons echt zorgen.'
Ik kijk ze allebei aan. Daarna kijk ik
streng naar mijn vrouw omdat ik per se
niet wil dat zij nu het woord neemt. De
meester glimlacht en zegt dat hij niet
meer kan doen dan hij al doet. Ik wacht
tot hij verdergaat, maar dat is het. Een
paar tellen blijft de stilte loodzwaar tus
sen ons in hangen.
Vrijblijvend
Even later begint de juf met het middel-
bareschooladvies. Het papier waarop het
advies staat zit in een officiële envelop,
wat in tegenspraak lijkt met een hele rits
aan relativerende begrippen waarmee de
overhandiging ervan wordt begeleid.
'Volkomen vrijblijvend', zegt de juf en
'zegt natuurlijk nog helemaal niks.' Met
een misprijzend gezicht vouw ik het
papier open. 'Vmbo-t' staat erop. „Dat is
belachelijk", zeg ik. „Anne is een vwo-
meisje." De meester durft niet met zijn
hoofd te schudden, maar hij maakt wel
aanstalten. Ten slotte zegt hij: „Maar de
cijfers liegen niet."
De volgende dag is de vraag: wat nu?
Ik voel er veel voor de vertrouwde buurt-
school in te ruilen voor een andere, maar
de vraag is of dat de beste beslissing is.
In die meester heb ik geen vertrouwen,
maar is dat genoeg reden om het leven
van mijn dochter op zijn kop te zetten?
Zeker, het gaat niet goed met haar, maar
heb ik al serieus gekeken naar een andere
oplossing? En als de nieuwe juf of mees
ter ook geen verbetering blijkt te zijn,
wat dan? Is de schade dan niet veel groter
misschien? Daarbij komt dat het niet lang
meer duurt voor de zomervakantie be
gint en de klas van Anne een andere leer
kracht krijgt die, wie weet, wel bereid is
haar wat extra aandacht te geven. So
wieso vind ik het moeilijk te vatten dat
die bescheiden vraag geen gehoor vindt.
Tegen mijn vrouw zeg ik: 'Het is een be
slissing die we maar één keer kunnen
nemen, weet je.' En ik moet goed in de
spiegel kijken. Want weet ik wel zo zeker
dat Anne niet gewoon op haar eigen
niveau presteert? Heb ik het als vader
niet te hoog in mijn bol?
Na een paar avonden kom ik tot de
overtuiging dat we geen keuze meer heb
ben. In de laatste paar maanden lijkt
Anne tot de overtuiging gekomen dat ze
niks goed kan doen in de klas en elke dag
dat zij langer in de klas blijft zitten, zal
die overtuiging sterker worden. Ze moet
daar weg.
Rudolf Steiner
Ik maak een afspraak met de Vrije School
de Vuurvogel in Zoetermeer. De kans dat
zij daar ook een onbuigzame meester
treft, lijkt ons een stuk kleiner op een
school waar het onderwijs op een andere
overtuiging is gegrondvest. Dat we niet
veel weten van de Vrije School laten wij
tijdens het kennismakingsgesprek wijse
lijk in het midden. In de auto zocht ik
op mijn telefoon nog snel Rudolf Steiner
op.
We maken kennis met Anne's nieuwe
juf. Ze kijkt ons vriendelijk aan en knijpt
terwijl ze luistert naar ons verhaal over
Anne een paar keer moederlijk haar ogen
dicht. Onderweg naar huis zeg ik dat ze
mij wel een sterk type lijkt.
We bellen met een moeder die haar
kinderen een jaar eerder van het kak
schooltje heeft gehaald en die nu in groep
8 van de Vuurvogel zitten. Zij klinkt
enthousiast. Praktisch is er een groot
nadeel. Elke ochtend en middag moet
Anne worden gebracht en gehaald. Mijn
vrouw rekent onbarmhartig uit dat de
benzine 300 euro in de maand gaat kos
ten. We zuchten even.
Hoe vertel je aan je dochter dat ze van
school afgaat? Ik weet het niet. Om een al
te plechtige sfeer te vermijden begin ik
erover als we samen aan het koken zijn.
Anne snijdt de kastanjechampignons als
Leraren willen
leerlingen graag
meer aandacht
geven, maar vol
gens de vakbon
den wordt dit
steeds lastiger.
„Er is een serieus
lerarentekort en
de klassen wor
den groter", zegt
Simone van de
Geest van de
Algemene On
derwijsbond.
Ook David Bru-
ning van CNV
Onderwijs trekt
aan de bel. „Do
centen zitten
klem tussen het
gepersonaliseerd
onderwijs, afge
stemd op de be
hoeften van indi
viduele kinderen,
en het feit dat
onderwijs een
collectief proces
voor steeds gro
tere klassen is
geworden. Pas
send onderwijs
verreist ook meer
middelen en die
zijn niet altijd aan
wezig." Volgens
Rob Martens,
professor in de
onderwijsweten
schappen aan de
Open Universiteit,
moet er iets ge
beuren aan de
situatie: „Je ziet
dat het systeem
piept en kraakt.
Als land moeten
wij nadenken
over wat goed
onderwijs ons
waard is."
Dilemma
De keuze om
dochter Anne op
een andere school
te plaatsen was
geen gemakkelijke.
301 zaterdag 15 september 2018
WG
