Bij mijn tv optredens denk ik:
wat zit je weer braaf te wezen
„We hebben het goed neergezet, hè? Ter
wijl ik die bloem en de jurken al lang
voorbij ben. Hoewel.ik ben nu weer
met bloem gefotografeerd. We deden het
destijds bewust, misschien kom ik er
nooit meer van af."
„Ja. Terwijl ik ervan hou de regie te heb
ben. Ik wil alles goed doen. Dat lukt niet
als je in twee uur tijd twintig interviews
van vijf minuten geeft en probeert niet
steeds hetzelfde te zeggen. Ik raakte ge
spannen, werd defensief. Ik was in die
tijd, denk ik, niet de leukste persoon voor
de mensen die het dichtst bij me ston
den."
„Heel veel praten, vooral met mensen uit
het vak. Omdat ik van alle kanten advie
zen kreeg, maar alleen maar dacht: wat
weet jij er nou van? Jij weet niet hoe het
voelt. Met mijn bandleden voerde ik
lange gesprekken over wat ons allemaal
overkwam. Ik heb bij hen vaak mijn hart
gelucht, heel wat afgehuild."
„Meer nog als familie. Vooral op tournee
delen we ziel en zaligheid. Zeker met
Wieger, mijn gitarist. Hij is een soort
broertje, weet alles van mij. Al-les. Hij
was er van meet af aan bij."
„Nee. Ik heb de afgelopen negen jaar twee
keer mijn hele band veranderd. De eerste
keer de hele groep in één keer, op Wieger
na, de tweede keer gefaseerd. Verschrik
kelijke momenten."
„Omdat we vonden dat het moest. We,
daarmee bedoel ik David, Jan en ikzelf.
Wij zijn verantwoordelijk voor de crea
tieve inbreng. Wij beslissen alles met z'n
drieën. Als het om de band gaat, kunnen
zij veel meer afstand nemen.
Telkens kwamen zij naar mij toe met
het idee om te veranderen, om door te
ontwikkelen. Een wisseling kon ook
plaatsvinden omdat bij nieuw materiaal
een nieuwe sound hoorde en de band
daar niet meer bij paste."
„Aanvankelijk wel. Toen ik mijn eerste
band moest vervangen, was ik het daar zó
mee oneens. Met hen had ik die sterke re
latie van die beginjaren. Ik hield van ze,
wilde ze niet loslaten. Ik was zo boos!"
„Op Jan en David natuurlijk. Het was hun
idee. Ik zette mijn hakken in het zand.
Toch stemde ik uiteindelijk in. Omdat ik
diep van binnen wist dat ze gelijk had
den. Dat onze optredens er beter van
werden en het ons geluid ten goede
kwam. Als ik had geweigerd, was het niet
gebeurd."
„Nee, de tourmanager. Die heb je niet
voor niets. Hij kan bovendien het negati
visme buiten de band houden. De men
sen die het betrof konden hun ei bij hem
kwijt. Misschien zou ik die slechtnieuws-
gesprekken zelf moeten voeren. Het heeft
iets lafs. Je voelt je zo verbonden en als er
dan zoiets gebeurt, ben je er niet bij."
„Eerlijk: als je zo'n mededeling over
brengt, moet je vrij koud zijn. Ik vind dat
moeilijk. En als de tourmanager de bad
cop is, kan ik de good cop zijn door ach
teraf een gesprek aan te gaan en begrip te
tonen."
„In het begin meestal niet. Voor hen voelt
het alsof ze deel hebben uitgemaakt van
een familie en zijn verstoten. Zelfs al
gooien wij er nog een zak geld tegenaan -
dat hebben we vaak genoeg gedaan - het
is nooit genoeg. Ik kan het verlies dat zij
voelen niet compenseren."
„Nee. Omdat ik dat familiegevoel nodig
heb. Ik had ooit een bandleider die zei:
wat er ook gebeurt, je moet je fijn voelen
met je team. Op het podium krijg je het
terug als het tussen mensen onderling
niet werkt. Er schijnen bands te zijn die
met interne ruzie kunnen functioneren -
ik zou niet weten hoe. Als ik met iemand
niet goed opschiet, maar wel met hem op
het podium een feestje bouw, voel ik me
een huichelaar."
„Bewust. Ik hoor vaak dat ik het af
scherm. Maakt het uit voor de muziek?
Nee. Dat soort weetjes draagt niet bij aan
de beleving. Bovendien is het niet eerlijk
tegenover de mensen om mij heen. Die
kiezen niet voor beroemdheid. Als ik iets
over hen zeg dat verder gaat dan feitelijk
heden, kunnen zij geen weerwoord
geven."
„Ik zeg eerlijk: ik kijk ook met plezier in
blaadjes waar dat allemaal in staat. Lees
Paspoort
Caro
Emerald
Privé
Hoe kijkje terug op die lancering?
Werd je in die begintijd geleefd?
Wat deed je toen, als twintiger
zonder veel ervaring?
Zie jij jouw bandleden als vrienden?
De rest niet?
Waarom deed je het dan?
En jij dacht: Ja, maar mijn 'familie'
dan?
Op wie?
Bracht jij zelf het slechte nieuws
over aan de vertrekkers?
Waarom eigenlijk niet?
Hebben ze daar nog behoefte aan?
Heb je als een soort zelfbescher
ming niet de neiging nieuwe
muzikanten wat meer op afstand
te houden?
Je bent terughoudend als het om je
privéleven gaat. Je noemt je vriend
en kinderen in interviews ook nooit
bij naam.
Mensen willen wel graag weten wie
toch die vrouw is achter de muziek.
Geboren
26 april 1981 in
Amsterdam,
als Caroline
Esmeralda
van der Leeuw.
Opleiding
Conservatorium
Carrière
Brak door met de
single Back it Up
en het daarop
volgende album
Deleted Scenes
trom the Cutting
Room Floor
(2010). Won
onder meer een
Edison, de Zilve
ren Harp en de
Popprijs. Heeft
ook succes in
Engeland, waar
ze optreedt in
onder meer de
befaamde Royal
Albert Hall.
Heeft een vriend
en twee doch
ters (4 en 1).
magazine 11
